Bora olduğunu düşünerek telefonu açtım.Mesajın üzerine tıkladım.Ve bir anlık şok oldum. Gönderen:Berla Alıcı:Siz Berla:Nasılsın Beril?Yanınıza geliyorum!
Ben hala telefona anlamsızca bakarken Berla'nın geleceğini öğrendiğim için hafif bir tebessüm oluştu yüzümde.Bende hemen telefonun klavyesine hafifçe dokunarak harflere basmaya başladım. Siz:Ne zaman? Berla:Hava kararmadan gelirim! Siz:Harika!Bekliyor olacağız Berla. Bu ciddi konuşmanın ardından eve geldim.Odama çıktım ve Whatsaap gurubunu açtım. Berils Babys Beril:Bebeklerim hava kararmadan Berla geliyor. Uğur:Neden? Cüneyt:Nedeni mi olması gerekiyor? Uğur:Evet. Burak:Bu harika!Uğur saçmalama. Uğur:İyi tamam. Cüneyt:Ben mesaj atayım parka gelsin. Uğur:Aynen. Beril:Tamam o zaman. Akşam olduğunda parka gittim bizimkiler oradaydı. -"Erken gelmişsiniz Burak." -"Uğur yüzünden." -"Tamam.Uğur,Cüneyt nasılsınız bebekler? -"İyiyiz Beril bebek." -"Beril bebek ne ya?"diyerek gülmeye başladık. -"Beril gel seni salıncakta sallayayım."derken Berla geldi ve Uğur'un yüzü düştü. -"Selam!"dedi Berla bir anda.Herkes yanına gitti ve sarıldı. -"Berla seni çok özlemişiz."dedi Cüneyt. -"Aynen."diye atladım hemen. -"Tamam o zaman bir fotoğraf çekelim."Berla iyi bir fikir atmıştı ortaya. "Tamam."dedim hemen.Her zaman olduğu gibi saçma saçma fotoğraflar çekildik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berla ile gereksiz sohbetlere başladı bizimkiler.Berla lafa girdi. -"Burak be çok yakışıklı oldun sen ha." -"Saol Berla." -"Beril sen de aynısın."Diyerek laf soktu bana Berla. -"Yani hala güzel.Hiç değişmedi."Diyerek tabii Burak da laf soktu Berla'ya.Laf savaşları serisi başladı.Şaşırmadım yani.Berla'nın beni gömme çalışmaları bitikten sonra dağıldık.Berla anneannesinde kalıyordu.Bizim evin bir mahalle ötesindeydi evleri.Beraber yürüdük. -"Beril Burak sence de iyi değil mi?" -"Çok iyi bir dost." -"Bence dostluğun ötesinde." -"Nasıl yani?"dedim şaşırarak. -"Ben Burak'ı seviyorum.O yüzden geldim zaten.Söyleyeceğim bu gece.Bir anda evine gidip her şeyi anlatacağım."Bir anda sinirlendim.Çünkü gerçekten aşık değildi.Aşık olsaydı geçen yıl söylerdi.Kendini kandırıyordu.Bizim eve gelince küçük bir bye yaparak yanından ayrıldım.Hızlıca odama çıkıp pijamalarımızla giydim.Burak'ı düşündüm.Berla ona ne kadar zarar verecekti.Burak bugüne kadar bana o kadar iyilik yapmıştı ki ben de ona bir iyilik yapmak istiyordum.Bu fırsatı kaçıramazdım.Ve üzerimdeki gereksiz üzüntüyü de atmam lazımdı. Evdeki ışıkların kapanmasını bekledim.Sonra montumu alıp sessizce dışarıya çıktım.Koşarak Burak'ın evine doğru gittim.Merdivenleri hızlıca çıktım ve zili çalıp bekledim.Az sonra kapıyı açtı Burak. -"Beril bir şey mi oldu?Geç içeri."Hızlıca içeri girip koltuğa oturduk. -"Bir şey yok.Geleyim dedim." -"Bu saate." -"Yoksa istemiyor musun?" -"Hayır ama merak ettim." -"Yok bir şey işte." -"Tamam o zaman sorun yok."Biraz sonra kapı çaldı.Gelen Berla olmalıydı.Burak hemen kapıyı açtı.Ve gelen Berla'ydı.İçimden bir şeyler yap Beril diye geçirmeye başladım.Berla içeri geçti ama oturmadı. -"Bu saate ne işin var?Bir şey mi oldu?" -"Hayır sana bir şey diyeceğim." -"Telefon icad edildi." -"Ama sana söylemem lazım." -"Tamam söyle." -"Şey Burak ben-"derken hemen lafa girdim. -"Selam Berla." -"Selam Beril."Engel olamamıştım.Devam edecek gibi hazırlandı.Hemen ayağa kalktım.Tam Burak'ın yanında durdum.Berla da sözüne devam etti. "Burak ben seni-"Derken Burak'ın yüzünü elimle kendime çevirip dudağına bir buse kondurdum. -"Berla biz sevgiliyiz."Oha ben ne yaptım lan az önce?Direkt biz sevgiliyiz deseydim.İçimde garip heyecanlı ve güzel bir his oluştu.Anlam veremediğim bu his öpünce o kadar büyüdü ki.Ben bunlara anlam veremiyordum ama...Bittim lan ben!Ben şu an bittim.Atın beni denizlere! Berla bir an duraksadı ve siz iğrençsiniz bakışı atıp kapıyı çarparak çıktı evden.Burak hala olayın şokundayken ben söze girdim. -"Benim ocakta yemeğim var.Görüşürüz."Diyerek saçma bir yalan söyleyerek evden hızlıca çıktım.Utancımdan hemen yerin dibine girebildim.Koşarak eve gittim ve sessizce eve girip uyudum.Uyudum sayılır... Sabah Burak almaya gelmişti sadece beni.İkimizde birbirimize bakamıyorduk.Burak söze girdi. -"Beril ikimizde birbirinize bakamıyoruz.Açıklama yapmana gerek yok her şeyi anladım.İstemiyorsan yanında durmam." -"İstiyorum."Beni durdurdu.Yere doğru baktım. -"Beril gözlerimin içine bak." -"Yapamam." -"Yavaşça."Dediği gibi yavaşta gözlerimi kaldırıp gözlerine baktım.Utancım her halimden belli oluyordu. -"Her şeyi unut." -"Çok kolay zaten Burak." -"Hata yapmadın." -"Peki üzgünüm." -"Üzgün olmana gerek yok.Bence çok güzeldi...Şey yani sorun değil!" -"Şey Burak sana bir şey diyeceğim."Okulun önüne geldik ben söyleyemeden. -"Neyse ya sonra söylerim."diyerek derslere girdim.Okul çıkışı bizimkilerle Burak'a gittik.Onlar oyun oynarken Burak'ı hızlıca kenera çektim. -"Burak sen biliyorsundur.Ben seni öpünce garip oldum.Heycanlandım.Çok güzel bir heyecandı.İçim kıpır kıpırdı.Neden böyle oldu?"Burak kocaman gülümsedi. -"Burak biliyor musun dedim!" -"Ben bilmiyorum!" -"Neden bağırdın?" -"Pardon."Bir anda toparlandı.Burak bir anda bir öpücük daha kondurdu onu öptüğüm yerden.Yine utandım ama şaşırdım da yani. -"Bir daha oldu mu?" -"Böyle mi anlayacağım.Böyle mi anlaşılır?" -"Oldu mu?" -"Evet!"diyerek sinirimi belli ettim.Burak sımsıkı sarıldı bana. -"Burak iyi misin?" -"Evet Beril'im!" -"Peki."Burak'a ne oluyor?Saçma...
