Sabah olduğunda hızlıca giyinip ağzıma bir şeyler atarak evden çıktım.Bir insan neden erken kalkar.Akşam dersi koyun en azından bir şeyler öğrenmeye çalışırız.
Sadece çalışırız.
Yani belki.
Benim tayfa aşağıda beni bekliyorlardı.
"Kız dönme bana fazla parlıyorsun."dedi Cüneyt bana bakarken.
"İltifat günümde miyim acaba?"dedim yanağını sıkarak.
"Yok kızım bugün Selin ile buluşacağım.Alıştırma."
Yüzümü üzülmüş gibi buruşturdum.
"Şaka ay yüzlüm."
"Ay yüzlüm?"
Okula geldik.Dersler adete pembe dizi gibi geçti.Kız oğlanı sevdi.Oğlan kızı sevdiğini sanıp onun kardeşine aşık oldu.Bunu gören kayınço çocuğa sinirlenip eski sevdiği kızla evlendi.Tabii karısı da durmayıp erkekle evlendi.
Tam olarak böyle.
Yolda bizimkilerin maçı olduğu ve takım hazır olduğu için gelmediğim maçtaydılar.
Bu nasıl cümle?
Yolda Bora uzaktan el sallamaya başladı.
Yanıma yaklaştı.
"Naber Beril?"
"Seni gördüm daha kötü oldum."
"Bende."
"Ya çok sevindim."
"Bende."
"Çıkma karşıma salak."
İlk defa bu kadar ciddi olmuştum.
"Ben gidiyorum."
"Git."
"Şehir dışına."
Bir an duraksadım.
"Nasıl yani?"
"Tabii istersen."
"Bir git ya."
"Gidiyorum."
"Ne yaparsan yap."
Yanından hızlı adımlarla ayrıldım.Eve gelip odama çıktım.Tam yatağa uzanmışken camdan sesler gelmeye başladı.Elime suluğumu alarak pencereye gittim.Bora öylece cama vuruyordu.Onu görünce yerimde sıçradım.Camı ısrarlar sayesinde açtım.
Israr.
"Ya ne işin var burada?"
"Özlemiş seni."
"Hadi canım."
"Canım?"
"Yav lafın gelişi."
Bir anda odamın kapısı açıldı.
Kitlememişim.
Aferin bana.
Annem içeri hızlıca girdi.
"Anneğ!"
Beril bu sefer ne yapacak acaba?
Diğer bölümü kime ithaf edeceksem kullanıcı adınızı ithaf satırına yazın.
İthaf satırı.
