"Kızım!"dedi annem elinde temizlik beziyle.
Çamaşır suyuna bastırın beni.
"Anne!"dedim Küçük Ömer gibi.
Annem kaşlarını çatmış Bora'yı süzüyordu.Bora'ya bir şeyler yap bakışı attım.Bora anneme arkasından çıkarttığı çiçek sepetini uzattı.Bana aldığı çiçekti bu.
Ama annem bu numaraları yer mi?
Yemez.
Çiçeği sertçe eline alarak sol elini beline koydu ve sertçe konuşmaya başladı annem.
Hem de nasıl sert.
"Bu çocuk kim Beril?"
"P-proje sınıfı arkadaşıyım."dedi Bora titrek bir sesle.
"Beril ne zaman proje yaptın?Görmedim seni."dedi annem tek kaşını kaldırarak.
"Anne ben okulda yapıyorum projeyi."
"Demek öyle Beril.Ne projesi bu?"
"Resimle ilgili."
Evet resim.
"Peki bu çocuk neden odanda?"
Sence de bu soru biraz geç sorulmadı mı anneciğim?
"Projeyi verdi."
"Odana neden geldi?"
Hah işte bu soru.
"Kapıyı çalmış duymamışsın.Projeyi bizim acilen bir yere göndermemiz gerekiyordu.Yoksa elenirdik.Her şey giderdi yani.Bu yüzden tırmanmış odama.Benim bilgisayarımdan kayıt olmuştuk."
Vay be anime çizgi filmi.Bu kadar hayal gücümü geliştirmezdin.
Annem bana dik dik bakarken konuşmaya başladı.
"Bir daha olmasın.Sen de düş önüme."Annemle Bora odamdan çıktıklar.
Tam bir korku filmi.
Akşam babam gelmeden hemen anneme yalvararak babama söylememesi için ikna ettim.
Tatillerim gitmesin.
Akşam Burak mesaj attı.Çok grup dışında konuşmasak da mesajlaşmaya başladık.
Burak:Nasılsın?
Beril:Ne olsun işte Burak'ım sen?
Burak:Hızlı özledim seni.
Beril:Bir de bana sor.
Burak:Geleyim mi yanına.
Beril:Zaten annemle kavgalıyız yorulma.
Ya da bir daha bu saçmalığı yaşayamam.
Burak:Güzelim benim.
Beril:Herşeyim benim.
Her zaman olduğu gibi yere düşerek uyandım.Okul çantamı alarak dışarı çıktım.Bizimkiler köşede beni bekliyorlardı.Uğur'un sırtına atladım.Taşı beni okula kadar Uğur bebek.
"Beril!"
"Uğur!"
"Cüneyt."
"Beril."
Bu saçmalıklar bitikten sonra okuldan çıktım.Bizimkiler yine maçtaydı.Eve varmadan yanıma Bora yaklaştı.
"Bora ya dünden sonra soğmadın mı?"
"Senden vazgeçmem."
"Diyorsun."
"Romantik olamıyorsun.Ne yapalım?"
"Yapmayalım."
"Ama sensiz yapamıyorum."
"Hadi canım."
"Canım?"
"Bora gıcıksın hala."
"Hoşlanma ile aşk arasında gözlerinin mavisi ile yeşili arasındayım."
"Emin olmadan gelme."
"Ama eminim."
"Neyden?"
"Aşık olduğumdan."
"Nasıl anladın ki sen şimdi onu?"
"Böyle sana bakınca içimde kelebekler uçuşuyor.Heycanlanıyorum.Tarif edilemez bir duygu."
Resmen Burak'ı öpünce olan duygularımı anlatıyordu.
Yoksa...
Hızlıca eve doğru koşmaya başladım.Nasıl yani?Ben ve Burak.
Aşık mıyım?
