ARAF

bölüm 11

Güneş hafifçe gözüme batarken,Her ne kadar açmak istemesem de gözlerimi açtım.

Saniyelerle,neredeyse hiç tanımadığım bir adam tarafından kaçırıldığımı unutmuştum.Yine bu soğuk duvarları gördüğümde,Yaşadıklarım aklıma bir dalga gibi vurdu.

   Üstümde örtü yoktu,Ellerimle ayaklarıma baktığımda iplerin açıldığını gördüm.
İpler arkasından Kırmızı kalın çizgiler bırakırken,babamın yanında olmayı hayal ettim.

   Yataktan kalktığımda,uzun bir süre gökyüzüne baktım.Tekrar kapıya doğru yürüdüğümde,Açık olmadığını fark ettim.
"Güçlü Ol Asya,Güçlü ol"
Tuvalete girip yaramın durumuna baktım,Düne göre iyiydi.
Tuvalette etrafıma bakınırken kesici bir eşya aramaya başladım,Makas,Bıçak Veya başka bir şey.

Hiçbir şey yoktu,Bomboştu.Dolaplara defalarca baksam da,Bomboştu.Umudum gözlerimin önünde yanan bir kağıttan farksız olurken tuvaletten çıktım.
Kapıya vurmaya başladım,Ellerim Acıyana kadar vuruyordum.
"Kapıyı Aç!"
"Beni burda zorla tutamazsın!"
"Beni Neden Buraya Getirdin!"
Ellerimi yumruk yapıp kapıya vurmak için havaya kaldırdığımda kapı gürültüye açıldı.
Havada kalan elimi indirdim,Ona Çaresiz gözükemezdim.Bundan Asla Pes etmemem gerekiyordu.

İnatla Ve Hırsla Ona Bakıyordum,Üstünde beyaz bir gömlek vardı.Altında da siyah bir pantalon,Belinde De Gümüş detaylı bir Kemer duruyordu.
Sanki bunlar ona özel yapılmış gibiydi,Bir an Aramızda Yaş farkı olduğu aklıma geldi.Bana olgun gelmesi normaldi.

"Bir daha Sesini yükseltirsen Seni Her gece izlediğin o ormana büyük bir Zevkle gömerim"
Bir adım geriledim,Beni öldürecekti.

"Beni Neden Buraya Getirdin?Bak Kimseye hiçbir şey anlatmam yeter ki beni bırak"

Gözlerim tekrardan Dolarken,O bana Ne kadar basit ve aciz olduğumu göstermek ister gibi bakıyordu.Resmen Bu halimden zevk alıyordu.
  Yüzünde,Hiçbir duygunun izi yoktu.
Öfke,Hüzün,Acı.
Hiçbiri yoktu.

"Burda istediğin kadar çırpınabilirsin,Benim kafesimin içindesin ve ben Senin çıkmana Asla izin vermeyeceğim"
Gidecekken Omzuna dokundum,Elimi tutup Omzundan İterken Bu sefer de engel olmadığım göz yaşlarımla Ona bakıyordum.
"Beni burda Ne kadar tutucaksın?"

Omzunun üstünden bana bakıyordu,Cevabını biliyordum sanırım.

"Öyle hissedeceksin ki,Beni öldür diye bana yalvaracaksın.Ama Seni asla öldürmeyeceğim"

Gözlerimden akan yaşları sildim,Günlerdir halsiz düşmüştüm sanırım.
Bacaklarım güçsüz kalırken,Duvara Tutundum.

"Burdan Asla Kaçamazsın,İstediğini denemekte özgürsün."
Yine çekip gidiyordu,Tüm sorularımı cevapsız bırakarak yine gidiyordu.

"Ben Neden Burdayım!"
Arkasından bağırırken,O çoktan merdivenlerden iniyordu.

"Bırak Beni!"
Son söylediğim bu olmuştu,Bacaklarım daha fazla dayanamayarak kendini bıraktı.
Yere düştüğümde,Yüzümü kapattım.Kapıdan Birçok kere kilit sesi geldiğinde korkum iki katına çıktı.
Gözyaşlarım,Yanaklarımdan yavaşça yere doğru süzülürken Güçsüz ve çaresiz olduğumu o an anladım.

Yalnızdım,Babamı,Seleni,Hatta Annemi bile hiç olmadığı kadar merak ediyordum.
Acaba öldüğümü düşünüyorlar mıdır?
Babam ne haldedir diye düşünürken,Ağlamamın etkisiyle sımsıcak olan yanaklarımı sildim.
Bileğimdeki siyah Lastikle dağılan saçlarımı topladım,Bir sapığın evine düşmüştüm.

Odaya geri girdim,üstümde hala kaçırıldığım kıyafetler duruyordu ve açlıktan başım dönüyordu.
Krem rengi dolabı açtığımda,İçinde Birçok düz siyah tişört ve 4-5 tane düz siyah pantalon olduğunu gördüm.
Hepsi de benim bedenimdi,Bir tişörtle pantalon aldım.
  İç çamaşırı yoktu,İçimdeki iç çamaşırlarını çamaşır makinesine atıp çalıştırdım.Üstümde de sadece Beyaz tişörtüm duruyordu.