ARAF

bölüm 14

-geçmiş-
Elimi hızla havaya kaldırıp karşı kaldırımda duran Selene El sallamaya başladım,Onu özlemiştim.Zaten Üniversiteden dolayı bir türlü dışarı çıkmaya fırsat bulamamıştım.
Sürücüler için kırmızı ışık yandığında,Bisikletimle zor da olsa karşı yola doğru yürümeye başladım.
  Yolu yarıladığım anda,Tam Sağımdan Hızla gelen arabayı fark ettim.Bacaklarım anın etkisiyle kendini kilitledi,Araba hızla çarptığında son hatırladığım Selenin çığlıkları olmuştu.
-
Bir albümün sayfalarını karıştırır gibi,zihnimdeki anıların varlığını sorguluyordum.
Sırtımdaki duvardan yavaşça yayılan soğukluğu umursamadan,Salonun bir köşesine kıvrılmış öylece duruyordum.
Arat Yukarı çıkalı,Sonra Da Öfkeyle evden Kendini atalı Bir saati geçmişti ama,Benim için hiçbir şey değişmemişti.
Babam,Onun Sevdiği kadını öldürmüştü ve şimdi de suçsuz olsam da O benim ruhumu öldürüyordu.

Resimlerdeki adam,Babam değildi.Buna inanmak istemiyordum,O Genç kızın belki de umutlarını,Geleceğini,Ömrünü çalmıştı babam.Tıpkı Aratın dediği gibi,Bir katil gibi.

Geçmişte yaşadığım kazadan,Bana Hatıra kalan Bacağımdaki ize gözüm takıldı.
Elbisemin hafif sıyrılmasınla,iz daha çok gözüme batıyordu.
  Dizimin Biraz yukarısından başlayan,Kendini ciddi anlamda belli eden bir yara izi.O anlar aklıma gelince,yaşadığım durumla kıyaslamaya başladım.Bu iz bende ömür boyu duracak bir iz olsa da,şu an yaşadığım her şey sanki ondan çok daha beter gibi duruyordu.

Yıkarı sıyrılan Kırmızı elbiseyi tekrar aşağı doğru çektim,Artık buradan kalkmam gerektiğini anlayıp duvara tutunarak Yavaşça Ayağa kalktım.
Ellerimden Ayaklarıma kadar uyuştuğumu hissediyordum,Sanırım yine aynı şey olacaktı.

-geçmiş-
Gözlerimi hastane odasında açtığımda,Bacağımın acısınla hafifçe başımı kaldırdım.
Annem ve babam yoktu,Sadece selen vardı.Her zaman ki gibi.
"Asya,Sen iyi misin?"
Yatakta doğruldum.
"Bana ne oldu?"
Selenin yüzü bembeyaz olmuştu.
"Bir kaza geçirdin,Ama durumun kötü değil"
O an beyaz saçlı,Hafif uzun boylu bir kadın doktor içeri girdi.
Birkaç kontrol yaptıktan sonra elindeki dosyayı karıştırmaya başladı.
Tekrar bana döndü.
"Ciddi bir Kaza geçirmemişsiniz,Durumunuz iyi.Ama Bu kazanın sizde Panik Atak yaratabileceğinden şüpheleniyoruz"
Bir zamanlar aklıma babamın panik atakları geldiğinde,Suratım ciddileşti.
"Her hangi bir yüksek duygudan,Olaydan kaçınmanızı istiyorum.Aksi takdirde Bu sizde kötü sonuçlar yaratabilir"
Panik Atağın çok ağır bir şey olduğunu sanmasam da,Aklıma Babamın yaşadığı krizler gelince Korkmaya başlamıştım.
~
Uyuşan bedenimi zar zor hareket ettirerek koltuğa taşıdım ve kendimi bıraktım.
"Derin Nefes Al Asya"
Sakin olmalıydım,Babam bunların olabileceğini daha önce anlatmıştı.Sakin olmalıydım.
Titreyen bacaklarımı karnıma kadar çektim,Gözlerimi kapattım.Buz gibi olmuştum,Ellerimde titremeye başlamıştı.
Bi an nefesimin daraldığını hissetmeye başladım.Yaşadığım panikle ağlamaya başladım.

"Sakin ol Asya,Sakin Ol Asya"
Kendi kendime bunu söylüyordum,Kapının açılma sesini duyduğumda Aratın Geldiğini anladım.
Titreyen Bacaklarımla ve ellerimle,Ona bakıyordum.Üstünden yayılan sigara ve içki kokusu burnuma dolarken,İlk başta ne olduğunu anlayamadı.

"A-Arat!"
Arat Hızla Yanıma geldi.
Bilinçsizce bana bakıyordu,Ne olduğunu anlayamadığı her halinden belliydi.
Ellerimin ve bacaklarımın titremesi artarken,Nefeslerimin yavaşladığını hissediyordum.
Zorla da olsa boğuk sesimle konuşmaya başladım.
"B-Benim"
Yutkundum,Nefesim gidiyordu.
"Benim Panik Atağım var"
Söylediğim cümleyle sanki tüm nefesimi tüketmiştim,Hızla öksürmeye başladım.