Unrecognized Feelings

UF 21

I am now with jho in my condo sitting in my couch and she's been crying for almost an hour now. I hate myself coz I can't do anything to make her stop but I hate nico more for making jho cry. I know he loves jho but on what he is doing right now I can't tell it anymore. Jho said that nico doesn't have time for her anymore. He is neglecting jho for pete sake! Jho is so precious to be treated that way!

I thought jho and nico are doing good. The way I see it for the past month they seems ok but that is only what jho want others to see lang pala.

I want to know what happen but jho is still crying and she can't tell to me what happen.

I regret na iniwasan ko si jho para lang wag maggrow yung nararamdaman ko sa kanya ang naging consequence naman non ay hindi ko na alam na may pinagdadaanan na pala siya.

"jho stop crying na you've been crying for an hour now. Pinayagan na kita umiyak ng ganon katagal ngayon try mo ng tumahan. ok?"

"I'm sorry bei hi-hindi ko la-lang mapigilan." sabi ni jho ng umiiyak pa rin. Niyakap ko na lang siya.

"I'm sorry jho hindi ko agad nalaman na may problema ka pa lang ganyan. Naging focus ako sa sarili ko nakalimutan kong bestfriend mo nga pala ako." sabi ko sa kanya.

"Wala ka namang kasalanan beh pinili ko rin na wag sabihin sayo ayoko na magaya sa relationship ko ang relationship nyo ni thirdy kaya hinayaan din kita magspend ng time with him." sabi ni jho habang himihikbi pa rin but atleast tumigil na sya umiyak. Yeah that's true most of the time si thirdy ang kasama ko, sa pagvisit ng store and after ng training.

"But you should have told me pa rin jho para saan pa at bestfriend mo ko kung hindi kita madadamayan sa problema mo." sabi ko sa kanya.

Kung sinabi niya sakin na may problema siya hindi ko na siya iiwasan mas mahalaga siya kaysa sa kung ano man ang nararamdaman ko para sa kanya.

"I know I'm sorry bei akala ko kasi kaya ko at akala ko din ok na kami eh. Hindi pa pala" sabi niya at naguluhan naman ako dahil hindi ko pa alam ang buong istorya.

"What actually happen ba jho? kasi I thought ok kayo. Nanuod pa siya nung championship game natin tapos nag out of town pa kayo after that then biglang may gantong problema pala."

"Mahabang kwento to beh give a minute uubusin ko lang ang luha ko" sabi niya at nagpunas na nga siya ng mukha niya para punasan ang luha niya inabutan ko rin siya ng tubig dahil mukhang naubos niya ata tubig niya sa katawan.

"ok. kaya ko na. Thankyou for letting me cry on your shoulders beh. Hindi ko na talaga kasi kinaya eh" sabi niya

"Anything for you my bestfriend and I am glad na sakin ka pa rin lumapit kahit na hindi ko nagampanan pagiging bestfriend mo for the past months" sagot ko naman sa kanya. I sincerely apologise to that.

"wala lang yon and sabi ko mga kanina its my decision din naman na wag na sabihin sayo." sabi niya

"But now you need to tell me na what happened" seryosong sabi ko naman sa kanya

"yeah. Eto na. Nagsimula to nung nagbukas siya ng branch ng coffee shop niya sa bulacan. E di ba bago pa lang yo-"

"wait wait branch sa bulacan? Ang tagal na non ah more than a year na ang branch na yon ah e di ibig sabihin napakatagal ng problema yan at hindi ko man lang nalaman. Anong klaseng bestfriend ako?" sabi ko at naiinis na talaga ko sa sarili ko.

"Ano ba beh? Wag mo na isipin yon ang mahalaga andito ka ngayon." sabi niya at tinuloy na ang kwento

"Not exactly pagkatayo naman ng branch sa bulacan yun lang talaga ang dahilan. Noong una nagagawa naman niyang umuwi at puntahan ako once a week hanggang naging once for two weeks or a month. Ok lang naman sakin nung una kasi para sa future daw namin yon syempre masaya ako kasi naiisip niya ang future niya na kasama ako. Then nangyari na hindi siya nakauwi ng monthsary namin kasi may inaasikaso daw don inintindi ko lang din yon bumawi naman kasi siya after that umuwi naman siya kaya ok na ko ulit non."