Sosyopat Mafya #Wattys2018

3.Bölüm(Fırtına öncesi sessizlik)

Multi mediada Melodi var.

Şuan her kesin uyuduğuna emindim. Kapıyı açıp Savaş denen adamın odasına doğru yürümeye başladım. Kapıyı açtığımda içerisi karanlık bir mafyaya göre oldukça beyazdı. Komidinin üzerindeki telefona baktığımda hemen yanında Savaşın siyah kadar karanlık silahı vardı. Telefonu hızla elime alıp annemin numarasını tuşlayacakken arkamda birinin nefes alış verişlerini hissedebiliyordum. Gözlerim şaşkınlıktan ve korkudan büyürken elimdeki telefonu yere düşürdüm.

İşte şimdi işim bitti.

Arkama döndüğümde Savaşın çenesinin ve yüz hatlarının sinirden kasıldığını fark ettim.

''Sen dersini almayacaksın değil mi?''diyip beni bileğimden tutarak evden çıkarttı ve son model arabasına bindirdi.

''Nereye gidiyoruz?'',

''Gittiğimizde görürsün.''

Son gaz arabayı sürerken depoya geldiğimizde beni arabadan indirdi. Deponun önünde iki adam vardı. Eliyle adamlara işaret ettiğinde adamlar deponun kapısını açıp beni içeri soktu. Depoda sandelyeye bağlı ve yüzü kandan gözükmeyen bir adam vardı. Savaş silahını kanlar içindeki adama doğrutup ''Bana karşı gelirsen ne olur biliyor musun?''dedi.

Savaş hayır. Lütfen o adamı öldürme.

Başımı iki yana sallayıp ''Hayır. Ne olur. Bilmiyorum''Dedim.O ise ''İşte bu olur''Diyip hiç gözünü bile kırpmadan tetiğe bastı.

Göz yaşlarım sıcak yanağım ile buluştuğundan Savaşa dönüp sert göğüsüne yumruklar atarak ''Neden öldürdün adamı. Senin hiç mi acıman yok!'' dedim. O ise sert ifadesinden ödün vermeyerek ''Bana karşı gelenlerin sonu böyle olur.''dedi.

Elime telefonu verip "Şimdi anneni arayıp durumunun iyi olduğunu, yalnız kalmak istediğini o yüzden yurt dışına gittiğini söyleyeceksin." Dedi.

Telefonu elinden alıp annemin telefon numarasını tuşladım.

"Yalnış bir şey söyleyecek olursan iki kere düşün derim."

"Alo. Alo,melodi sen misin?"

Annemin sesini duymam ile göz yaşlarımın yanaklarıma süzülmesi bir oldu.

Bağırmaktan kısılan sesimi elimden geldiğince normal çıkartmaya çalışırken "Alo anneciğim. Ben Melodi. Biraz düşündüm ve karar verdim. Bir süre yalnız kalmak istiyorum. O yüzden yurt dışına gitmeye karar verdim. Beni merak etme. Kendi başımın çaresine bakabilirim. Ne de olsa senin kızınım. Güneş ve Yağmura iyi olduğumu söyle. Beni merak etmesinler." Dedim.

"Alo. Melodi. Sen iyi misin?"

Savaş telefonu hızla elimden alıp telefonu kapattığında gözümden bir yaş daha geldi.

Sonra beni arabaya bindirip arabayı sürmeye başladı. Beni korkutsada yolculuğumuz sessiz geçiyordu.

Fırtına öncesi sessizlik.

Sonunda dağ başındaki eve geldiğimizde beni odaya sokup kapıyı kilitledi.

Bölüm sonu...