Sosyopat Mafya #Wattys2018

19.Bölüm(Aile)

Multi mediada Melodi'nin anne ve babası var.

"Savaş bana koca lazım."

Savaş'ın kaşları aralanırken "o niye?"dedi.

"Niyesi yok işte. Güneş ,anneme yurt dışına sevgilim ile gittiğimi söylemiş ve benim bir sevgilim yok. Acaba bana senin gibi takım elbise giyen, senin gibi esmer, senin gibi boylu poslu anneme yalan atabilicek bir adam bulsam. Adıda Savaş olsa hiç fena olmazdı."

Savaş kısa bir kahkahanın ardından bana "Evlenme programları ne güne duruyor. Orada annene layık bir koca bulursun."dedi alayla.

Cidden kendimi koca bulmak için evlenme programlarına gittiğimi düşünemiyorum. Babam yaşlarında tek kaşlı bir adam 'vallah ben seni çok beğenmişim.'diyip türkü söylese herhalde ben orada oturup ağlardım. Düşüncesi bile kötü.

Duvara boş boş bakarak bunları düşürken Savaş ikinici bir kahkaha atıp "Cidden şuan ne düşnüyorsun bilmiyorum ama sanırım bir günlüğüne senin kocan olabilirim."dedi.

"Sen ciddi misin?"

"Şaka yapar gibi bi halim mi var?"

"Yok değil mi?"

Savaş beni onaylar gibi sesler çıkarttığında yataktan kalkıp odama gittim ve üstüme uygun bir şeyler giydim. Ardından aşağı indim. Savaş takım elbisesi ile ben çok yakışıklıyım imajını verirken yanına geldim. Dışarı çıkıp arabasının kapısını açtığında arabaya bindim. Son gaz arabayı sürerken atacağımız yalan hakkında onu bilgilendiriyordum.

"Annem sorarsa 2 aydır flört ediyoruz. Yanlarında yalnış bir şey söyleyeyim deme. Unutma senin bir mafya olduğundan haberi yok. Sakın gözlerinin içine uzun uzun bakma, nefret eder. Ayrıca-"

"Tamam, bu kadar açıklama yeter."

Tarif ettiğim yere geldiğimizde arabadan indi, bende peşinden. Kolunu tutmam için uzattığında kolunu tuttum. Tam bir sevgili imajını veriyorduk.

"Dediklerimi unutma."derken o çoktan zile basmıştı.

Kapıyı açan kişi kuzenim Doruktu.

"Ooooo kuziş sen gelirmiydin buralara. Yüzünü gören cennetlik."

"Doruk kes şamatayı. Annemler evde mi?"

Kapıyı açıp yan odayı göstererek "İçeri gel. Buradalar."dedi.

Ev'e girerken bile Savaş'ın kolunu tutuyordum. Oda'nın kapısına gelince Doruk kapıyı yavaşça açtı. Annem ve babamı el ele tutuşmuş bir şekilde gördüğümde odaya girdim. Birbirlerinde güç alır gibi bi halleri vardı.

"Anne."

Beni görünce ayağa kalktı.

"Melodi." Beni görür görmez ayağa kalkıp sarıldılar. Bunların sorumlusu benim. Benim yüzümden bu haldeler. Kendimi suçlu gibi hissediyorum.

"Nerelerdeydin?Neden bize haber vermeden görüşümüzü almadan apar topar gittin?Gitmeden önce bir mektup ve ya bir mesaj atabilirdin. Seni ne kadar merak ettiğimizden haberin var mı? Gitmediğimiz karakol, bakmadığımız yer kalmadı. "

İçeride beni merak eden bir teyzem ve babaannem vardı. Zaten onlardan başka da akrabam yoktu.

Annem "Meleğim."diyip tekrar sarıldı. "Seni ne kadar çok özledim bilemezsin." Dedi Saçlarımı büyük bir şevkatle okşarken

"Bende sizi özledim."diyip sıpsıkı sarıldım onlara. Sonra Savaş'ın elini tutup "Biz beraberiz."dedim.

Annem ilk önce Savaş'ı süzdü. Sonra yüzüne kocaman bir gülümseme yerleşti.

"Demek Melodi'nin telefonda bahsettiği çocuk sensin."

"Tanıştığıma memnun oldum."dedi Savaş.

Ardından babam Savaş'a doğru bir adım atıp kaşlarını çatmış bir şekilde "Melodi bize senden hiç bahsetmedi.?"dedi şüphe eder gibi. Savaş hakkında bir şeyler biliyor fakat söylemiyor gibiydi.

Baba nerede anladın Savaş'ın bir mafya olduğunu...

Sonra sarılarak "Sadece şakaydı."dedi.

Savaş bana dönerek "Babanın bu kadar şakacı olduğundan hiç bahsetmedin sevgilim"dedi.

Teyzem yine sevecenliğinden ödün vermeyerek Savaş'a "Ailemize hoş geldin." Dedi.

Annemler oturmamızı söylediğinde Savaş rahatsız olduğunu belli etmesede benim gibi koltuğa oturdu.

Bölüm sonu...