Geçmişin Geleceği

Denemeye Değer

Bu gün yine istemediğim halde gözlerimi açtım etrafta sadece içeriyi toplayan çalışanlar vardı ve o an fark ettim ki her gün olduğu gibi bir farklılık olmadan gözlerimi yine barda açmıştım.Ama bu gün sanki bir farklı geliyordu gözüme barlarda genelde fazla zaman geçiririm ve fazla zamandan kastım içkilerle aramın iyi olmasından barda yatarım uyanırım yemeğimi yer ve kahvemi içip kendime gelmeye çalışırım ama sanırım bu güne biraz farklı başlıycam gece ya da sabah her neyse zaman kavramım pek yoktur biraz fazla kaçırdığım için pekte bir iştahım yok.Bardan çıkıp yolda yürümeye başladım yürürken en sevdiğim şey yolun ortasından gitmek o yüzden arabalara aldırış etmeden yolun ortasında yürüyorum aslında beni bir şeyin yolun ortasına çekmesinden değilde insanların kaldırımda yürümesinden daha doğrusu yürürken hep konuşmasından nefret ettiğim için.Karşıya baktığımda gördüğüm tek şey sadece binalar ve dükkanlardı ama benim iligimi çeken cezbeden şeyse sanırım kimsenin o kaldırımda olmamasıydı  karşıya kaldırma geçtim yolun sonunda bulunan bir tabelaya baktım,koşarak oraya doğru gittim aklıma bir şey gelmişti aslında biri kardeşim onu anlatmam gerekirse tek kelimeyle bunu başarabilirim sanırım benim tam tersim o benden çok farklı ama beni anlayan en iyi kişilerden biri zaten sanırım tek anlayan da o sadece onunla konuştuğum içinde olabilir tabiki neyse o uzun boylu ve benim gibi siyahi bunu söylerken galiba kendimden tam anlamıyla bahsetmediğimi sanıyorum da hakkımda anlatabiliceğim pekte bir şey yok o yüzden beni boş verin Ron benim tam aksime hırslı çalışkan ve gerçekten de başarılı galiba size işinden de bahsetmedim o tam olarak bende bilmiyorum özel bir labarotuvarda hükümet için deneyler ve çalışmalar yapıyor.Arada bir o çalışmalarda bende kobay gibi bişey oluyorum...Nasıl deneyler yaptıklarını zaten anlatsam pek inanmazsınız.Her zaman olucak bir şey değildir bu yani benim Ron'u görmeye gitmem daha öncede dediğim gibi bardan pek ayrılmam çalıştığı binaya geldim bina derken gökdelen gibi bir şey genelde kıdemliler içeri girebilir bende çok kıdemli biri gibi gözükmüyorum ama denemeye değer kapıya doğru yöneldim ama tam içeri girerken bir camın kırıldığını duydum ve 3-4 saniye sonra binanın sol tarafında ayrılan bir bölümün hemen üstüne sert bir şey çarpmış olmalı ki gerçekten aşırı bir ses çıktı binanın üstünün demirden olmasıda cabası  ben genelde aşırı sesten nefret ederim ama yukarıdan bir şeyin düşmesi sanırım bu sefer ilgimi çekmiş olmalı ki koşarak oraya doğru yol aldım ben vardığımda zaten her kes aşağıya inmeye başlamış ve hatta CIA tarafından bir kaç özel çalışanda oradaydı bir tanede ambulans ilk başta ambulansın neden orda olduğunu anlamamıştım.Ama cesedin parçalarını binanın üstünden indirirlerken gördüğümde ambulansın neden orda olduğunu anlamış oldum fakat gelmelerine bile gerek yoktu yaklaşık 80-90 metreden düşen birinin sağ kurtulabiliceğini hiç sanmam hatta tek parça olucağınıda sanmam zaten tek parçada sayılmazdı kaç parça olduğunu göremedim ama kollarının ve ayaklarının vücudundan ayrı olduğunu ordan indirirlerken görmüştüm görünen kısım sadece kandı ama anlaşılabiliyordu tek sorun kafasının nerede olduğuydu CIA'de kilerde bunu bulamamıştı ben orayı süzerken bir anda arkadan sol omzumun üzerine bir şey deymişti ilk başta buna aldırış etmemiştim ta ki onun Ron olduğunu fark edene kadar beni oradan uzaklaştırmak için bir bira ısmarlamayı teklif etti  beni gerçekten de ilgilendiren tekliflerden biri bu.Bara doğru gittiğimizi sanıyordum zaten yola pek dikkat etmedim sadece Ron'u takip edip ona sorular soruyordum ne olduğu hakkında.Ron genelde çok konuşkan birisidir ama bu konu hakkında her hangi bir şey söylemiyordu bir apartmana girdik nerede olduğumuzu sorucaktım ki Ron anahtarları çıkarıp kapıyı açtı yani evine gelmiştik normalde evine geldiğimde her şey toplu ve düzenli olur fakat bu sefer öyle değildi deneylerini sanırım artık evede taşıyor...Bir bira açtı ve bana uzattı birayı elime aldım yavaşça yudumlamaya başladım etrafı süzerek Ron konuşmaya başlıyan ilk kişi oldu yaptığı deneyin işime yarayabiliceğini aklımdaki problemleri çözebiliceğini ama bunun tehlikeli olucağını söyledi yan etkileri hakkında bir fikri yoktu kısaca her zaman bildiğim tek şey her şeyin denemeye değer olduğudur riski her ne olursa olsun kim bilir belki işe yarar ama bu benim pekte bir işime gelmez hatırlamak istemediğim bir çok olay geçti başımdan bunu da Ron'un anlattıklarından biliyorum  gerçekte neler olduğunu hiç bir zaman öğrenemedim bu bir şans olabilir bu konuda benim fikrim sadece hatırlamaktı  Ron'a dönüp hatırlamak belki iyi olabilir dedim Ron sanki ben olayı tam anlamamışım gibi baktı ve ben sadece hatırlamak tan değil 24 saatlik sonsuzluktan bahsediyorum demişti duraksadım ve verdiği deneyi daha doğrusu hapı aldım ama  sanırım benimde kaygılarım vardı nedenini hiç bilmiyorum kaybedek hiç bir şeyim yoktu biramı sonunda bitirebilmiştim masanın üzerine bıraktım.Ron'a bir telefon geldi  bana işi olduğunu söyleyerek çıktı o yokken zaten yapıcak herhangi bir şey olmadığı için bende onunla birlikte çıktım harabeye gitmek ve orda düşünmek istiyordum sadece harabeden kastım evim yani onun gibi birşey.Vardığımda kapının önünde duran bir kadın vardı sanırım bende onu tanıdım ev sahibim aslında kendisi bir öğrenci onun yanına doğru giderken hapı elime aldım ve baktım oraya doğru ilerlekrken daha kira için bağrınıyordu aslına bakarsanız pekte haksız sayılmaz en son 6 ay önce vemiştim galiba kullanmadığım birşey için bir ücret ödemem de anlamsız geliyordu aniden elim ağzıma gitti ve hapı ağzıma alıp yuttum biraz daha yürümeye devam ettim bir anda yere yığıldım sanırım o arada bayılmışım 4-5 dakika sonra kendime geldim ama o hala beni bekliyordu hatta tam tepemde yerden kalktım hatırlıyordum aslında buna sevinmem mi yoksa üzülmemmi gerekiyor emin değilim zaten bundan çok daha büyük bir problem tam karşımda duruyor artık.Bir şey dikkatimi çekti çantasındaki kitap daha öncede okuduğumu hatırladım hatta noktası virgülüne kadar kitabı hatırlıyodum bayan Hell kitap okumaya bağımlı gibi birşey kitaplar onu cezbediyor konuşmayı değiştirmek için kitaptan bahsetmeye başladım bu sanırım onun hoşuna gitmişti ve kirayla ilgili hiç bir problememiz kalmadı hatta daha da iyisi o gecenin evimde devam etmesiydi...Sanırım o kısmı siz düşünebilirsiniz.Sabah kaltığımda ne evde ne de bardaydım hiçlik ve bilinmezliğin ortasında kendimi kaybetmiş gibi hissettim ne bir ses nede bir hareket hiç bir şey yoktu rüzgar esmesine rahmen ağacın dallarındaki yaprakların bir tanesi bile kımıldamıyordu.Kolumdaki saate baktım daha hapı aldığımdan beri 24 saat geçmemişti hatta 12 saat bile geçmiş sayılmazdı belki de yan etkilerinden biridir diye düşündüm ama daha öncede dediğim gibi denemeye değer ve koşmaya başladım sanırım koşmamdaki amaç bir yere ulaşa bilmek ya da korkudan da olabilir.Sonra bir anda arabaların sesini duydum hatta onunla kalmadım yoluda buldum ama artık yaşadığım şehirden 10-15 km ötedeydim o yöne doğru giden arabalardan birini durdurmaya çalışsamda duran olmadı kenara çekildim ve oturdum telefonum çalmaya başladı sanırım arayan Ron'du telefonumdaki tek numara onun olduğu için.Telefonu açtım Ron evime geldiğini ve beni bulamadığını söyledi yani tek aklımda kalan kısmı bu konuşkan biri olduğu için bir sürü şey söyledi ama beni pek ilgilendirmiyordu konuşmasının bitmesini bekledim ama sonu gelicek bi konuşma gibi gelmedi bana  sözünü kesip şehirden 10-15 kilometre ötede olduğumu ve soru sormadan beni gelip almasını istedim...