Geçmişin Geleceği

İmkanın Sınırları

Gözlerimi açtığımda ne elim kolum bağlı ne de aynı yerdeydim aslında bayıldığım yerden fazka uzakta da sayılmazdım işin ilginç tarafı içeri girdiğimizde 5 kişiydik ve çıkarken 2 kişi kaldığımızı düşünmüştüm yani en azndan öyle görünüyordu fakat hepsi şuan karşımdydı bunun gerçek olması imkansızdı gözlerimi kapadım sanki onları gördüğümde zaman durmuş gibiydi korkudan gözlerimi bir saniye  bile açamadım gördüüklerimin gerçek olmamışolmasını isteyerek kontrol etmek için tekrar açmak istiyorum ve yandan da onların sesleri geliyor galiba şuan yaşadıklarımın hepsi gerçek gözlerimi açtım sonunda tam yanımda o çelik kutu duruyordu ilk olarak ona yöneldim hala son derece şaşkındım ama bilgisayarın elimizde olmasınada sevinmiştim ...Bunların nasıl olduğunu yani nasıl hala yaşadıklarını merak ettim bunu onlara anlatmaya başladığımda hafiften bir gülümseme oluştu hepsinin yüzünde anlattıklarım komikmiş gibi hissetiriyordu bu durum bana adamın biri neşterle elleri ayakları parmakları dahi kesilmişti gözümün önünde ama şuan tamda karşımda sonunda herşeyi anllatıktan sonra sordum nasıl hala yaşadıklarını soruma aldığım cevap işleri çok daha ilginç kıldı benim için yani onca şeyin hiç yaşanmamış olması gerçeği beni bir tarafımdan sevindirmiş bir tarafımdan da dehşete düşürmüştü orda neler olduğunu hala merak ederken sağ tarafımda duran uzunca ve iri yarı siyahi adam artık kimse daha adını tam bilmiyorum benim meraklı bakışlarımdan neyi düşündüğümü anlamış olmalı ki orada yaşananları basitçe bir anlattı yani olan tek şey nasıl olurda herkesin odalara girip benim bilgisayarı aldığım gibi ordan çıkmamızla son bulur peki ben nasıl bayıldım yani daha yeni gözlerimi açtım hepsi bir rüya ve ya kabus olamazdı herhalde bunu onlarda anlamamıştı ordan kaçarken bir anda yere yığılıp kalmışım onalar getirmiş beni buraya onca şeyi yaptığımı hatırlarken nasıl olurda o kadar kişi tüm olayı benden farklı şekilde hatırlar sanırım bir süre kafamı dinlendirip bilgisayarla birlikte Progs'un yanına gitmem daha iyi olucak.Progs'un yanına gittiğimde daha doğrusu odaya girdğimde görüklerim hiçte şaşırtıcı ya da ilginç değildi bilgisayar başında yanında nescafe nescafenin tam yanında da üzerinde çizgiler olan kırmızı beyaz su bardağı vardı oda karanlık perdelerin hepsi aşağıya kadar çekilmiş havada yavaş yavaş aydınlanıyor güneşin ışıkları sadece kırık dökük duvarların arasından evin içini hafifçe bir aydınlığa katıyor yavaşça arkasından yaklaştım bilgisayar üzerimdeki ceketin tek sağ taraftaki geniş ve büyük cebin içinde duruyordu arkasına iyice yaklaşıktan sonra elimi kolunun üzerine koydum aniden oturduğu sandalyeden fırladı fakat masanın üzerindeki silahı hesaba katmamıştım silahı kaptıüı gibi arkasını dönüp ateş etti üzerimi kontrol ettim iyiki silah kullanmasını bilmiyor neyse bu ufak çaplı heyecandan sonra bilgisayarı cebimden çıkarttım ve masasının üzerine koydum...Bilgisayar'ın açılışından itibaren her dosya şifreli ve şifre yazılımı gerçekten sağlam yapılmış ama kırılması çok zor gibi gözükmüyordu Progs için ilk iki şifreyi hiç hata yapmadan bir kerekte kırmayı başarmıştı git gide şifrelerin kırılması zorlaşıyor gibiydi hata yapmamaya özen gösterip hepsini tek seferde kırmayı nerdeyse başarıyordu fakat her dosyanın içinde tek bir dosya ve her seferinde de dosyalar şifreliydi ana dosyaya ulaşmak çok uzun sürücek gibi gözüküyordu nerydese 6.dosyaya gelmiştik şifrenin bir kısmını anca kırabilmişti Progs ama devamı gelmediği için şifrenin bir okadarını denedi karşılaşıcağı hatayı görmek için bir anda bir bilgisayar kendini 0'lamaya başladı tüm dosyalar başka bir sunucuya aktarılıp bilgisayar üzerinden tek tek siliniyordu bilgisayar tamamen silinip kendini kapattığında sorunumuzun bittiğini düşünmüştüm en azından sunucuyu bulup tekrar şansımızı deneyebilrdik ama 3-4 dakika bile geçmeden evi basan polisler kapıyı kırarak içeri girdiklerinde burdan kurtulmamız için hiç bir olasılık kalmamıştı...