She and the Redhead Jerk

Chapter 15

Chapter 15

Pretty handsome

I was left by uncertain things going inside my head, I really don't know what happened and but I wanna know what going on between Korg and that girl. Somehow, while hiding from blocks away from the bleachers, she walked towards passing by my direction with a bowed head and I feel the weight of her sadness and the burden she felt when she was left unsuddenly by Korg. I followed her through my eyes, who is she anyway? I never saw her face closely 'cause her hair were covering her whole face, she goes through a mini copper and then she drive it away.

I took a deep sighed, knowingly that it must be somehow that there is really happening between Korg and her and what should I supposed to do? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, should I really feel sorry for her or choose to be happy 'cause she felt broken hearted and I got a chance to be with Korg?

Napagpasyahan ko na lang din naman na bumalik na sa school bus pero huli na ang lahat dahil isa isa na silang umalis. Kinawayan ko naman iyong bus driver ng school bus pero ang malalang nangyari ay kinawayan din ako nito pabalik at nagmaneho na ito paalis. Hindi niya ako nakilala dahil new driver nga pala siya at anong gagawin ko ngayon? Wala namang maghahatid sa akin at wala rin akong choice kundi ang maglakad pauwi.

Malapit lang naman ang bahay namin, tiwala lang.

Almost thirty minutes.

Nangangalahati pa lang ako sa paglalakad ko at hindi ko alam kung kakayanin ko pa bang maglakad, kung mahaba lang din ang biyas ko ay siguro mabilis din akong nakarating sa bahay. Sana lang ay hindi ulit ako dapuan nang sakit dahil ayokong maulit na parang lantang gulay ako buong araw.

Ang lakas nga rin talaga ng loob ko na nakuha ko pang maglakad kung kailan papagabi na, ang creepy lang din nang daan dahil walang dumadaan at kung meron naman ay akala mo nasa nakikipagkarerahan ang mga ito at bigla na lang ako titilapon nang hindi ko alam.

Nakita ko naman ang isang bench sa isang tabi, may signage naman doon nang ten kilometers papuntang Savvy, akalain mo iyon? Ang haba na nang nailakad ko at for sure pagkagising ko bukas ay kailangan ko nang wheelchair dahil hindi ko magagalaw ang binti ko, it is like I worked out for a whole damn year na puro leg day ang routine.

Uminom naman ako sa tumbler ko, huminga nang malalim para mabawi ko ang energy ko. Fifteen minutes before six in the evening, kailangan sa oras na iyon ay makarating ako sa bahay and without knowing by my parents na naglakad ako all the way from Savvy hanggang sa bahay.

Pero mukhang hindi ko kering maglakad pa nang ilang kilometro kaya naman kinuha ko ang phone ko para tumawag sa parents ko at sunduin nila ako dito. And unluckily, when I get to dial their number ay bigla namang nagshut down ang phone ko. Wala akong dalang powerbank to make it alive again, and I guess I have no choice kundi ang maglakad na lang talaga.

I grunted as I stood up from the bench, nag-stretching pa muna ako para hindi mabigla ang katawan ko from this killer leg day. When I decided to start walking again, I saw a red Ferrari going by fast and somehow it stopped right in front of me. I know it's weird to think na si Korg itong hihinto sa akin, from what I've seen earlier may ihaharap pa rin ba siya sa akin? Well, hindi naman niya alam na nakita niya ako doon sa field.

Ibinaba naman nito ang salamin nang sasakyan at hindi nga ako nagkamaling si Korg nga ang lulan nang Ferrari na iyon at sa pagkakaalam ko ay siya lang din naman ang merong ganitong sasakyan sa Savvy. He really is rich kaya siguro iyong ibang mean girls ay iba ang tingin sa akin—hindi naman ako isang low quality na babae, on their perspective iyon ang tingin nila sa akin, but to what I know, they should not judge me.