ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM +18

ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM 2-

Maral'dan Devam;

Ormanlık bir yere gelmiştik.  Tekrar bana döndü.

"Maral ben sana zarar gelmesini istemem. Suanlik benim üvey kardeşim değilsin. Ama ben sana değer veriyorum. Niye bilmiyorum ama. Ben sana zarar gelmesini istemiyorum. Hemde annenden"

Oha bu çocuk ne diyordu. Eli ile göz yaşlarımı sildi.

"Be-benim annem böyle değildi. Niye böyle olduğunu da bilmiyorum. Annem bana hiç el kaldırmazdı."

Arabadan indi. Benim kapımı açıp beni de indirdi. Biraz yürüdükten sonra uçurum gibi bir yere geldik. Korkmadım değil yani. İkimizde uçurumun oraya oturduk. Ayaklarıkızı sarkittik. Ama ben aşağı bakmıyordum. Yükseklik korkum vardı çünkü.

"Kafamı dağıtmaya buraya gelirim hep. Sessiz sakin yerdir. Pek kimse de gelmez"

"Cidden de güzelmiş ama niye bu kadar yüksek olmak zorunda"

"Kızım burası uçurum ne beklerdin ki. İstersen gidelim ama."

"Olur gidelim"

O ayağa kalkmıştı bile. Bende tam kalkıcakken başım döndü birden. Ayağım kaydı. Hemen gözlerimi kapattım. Herhalde ölmemi izleyecek değildim. Ama daha düşmemiştim. Ağır cekimde miydim? Gözlerimi açtım. Ben aşağı da sallanıyorum resmen. Poyraz da elimi tutuyor. Zor şartlarla beni uçurumdan yukarı çıkardı. Tabi ben yine ağlamıştım.

"Dikkat et ufaklık"

"Hayatımı kurtardın resmen"

İkimizde arabaya bindik.

"Eve mi gidicez"

"Daha iyi bir fikrin mi var Maral"

Arabayı sürmeye başladı. Yine Hızlı sürüyordu. Bu da beni korkutuyordu.

"Yavaşla!"

Beni siklemedi bile.

"Lütfen yavaşlar mısın? Korkuyorum"

Biraz yavaşladık. Eve vardığımız da kapıyı çaldık. Annem açtı. Pişman bir şekilde bakıyordu. Hemen  iceri geçip kosarak odama gittim. Yatağıma gömüldüm. Ardından kapı açıldı. Gelen ise annemdi. Yanıma oturdu. Konuşmaya başladı.

Poyraz'dan Devam;

Maral hemen koşarak odasına gitmisti. Pesinden de annesi. Koltuğa oturdum. Babam hemen karşıma dikildi.

"Baba, hani demiştin kadına el kalkmaz diye. Kalkanın elini kırarım diye. Ne kadar salakmışım! Senin bu sözüne inandım" 

Koltuktan kalkıp yukarı çıktım. Maral ve annesini duydum. Dinlemeye başladım.

Maral;

"Anne yeter tamam anladım. Kaç kere özür diledin bende affettim de asıl konu bu değil"

"Neymiş asıl konu"

"Dün akşam babam aradı"

"Ne dedi!"

"Aileni yikicam dedi. Mahvolacaksınız dedi. Hiç mutlu olamayacksiniz dedi"

Bu adam nasıl bir psikopat. Annemi de öldürmüşlerdi. Hemde o Özcan Aksoy. Şuan aslında Maral ve annesinden nefret etmem lazım. Annesinden ediyorum zaten. Ama Maral bir başka. O saf,masum. Bir de iyi kalpli. İnsana zarar vermiyor.

"Tamam kızım ben bizzat kendim konuşu-"

"Anne hayır! Ne olur konuşma onunla. Boşver mahvedeceği varsa göreceği de var"