ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM +18

25❤

POYRAZ

On beş dakikadır bu apartmanda duruyorduk. Telefon da cekmiyordu. Kafayı yiyecektim ya! Ne oldu da böyle bir andan çıktılar!
"P.Poyraz.. Ne zaman çıkacağız buradan?"
Meleğimin sesi ile kendime çektim, saçlarını okşamaya başladım.
"Adamların gittiğinden emin olana kadar güzelim" dedim.
Bir yandan da telefona bakıyordum. Çektiği zaman direk Doruk'u arayacaktım. Kendimiz çıkmaya çalışırsak sağ cıkamazdık.
Telefona bildirim gelince hemen baktım. Mesaj tanımadığım numaradandı. Mesajı es geçerek hemen Doruk'u aradım.

"Efendim abi?"
"Doruk! Beni iyi dinle! Hani bizim küçükken her zaman gittiğimiz yani PES oynadığımız yer varya! Orada yıkık eski bir apartman var! Oraya gel hemen. Her yerde ÖÖzcan'ın adamları var. ÇÇıkamıyoruz buradan!"Dedim.
"Tamam abi hemen geliyorum. Beş dakikaya oradayım." dedi şok olmuş sesi ile.
Doruk'un duyduğu son ses ise bir silah sesi ve güzelimin acı dolu çığlıyıydı...

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

DORUK

Hızlı şekilde gaza bastım, PES oynadığımız yerin yanındaki apartmana doğru sürdüm. Daha doğrusu süremedim. Çünkü siktiğimin trafiği bize inat -
Kornaya basıp duruyordum ama adamlar da ilerleyemiyordu tabi.
"Lan hadi amk!!"
"Doruk sakin ol merak etme yetişeceğiz"
"Nasıl yetişeceğiz ya! Görmüyor musun trafiği?" diye bağırdım. Derya sıçradı yerinden o sırada. Lanet olsun!
Derya'a döndüm yanağını okşayarak. "Güzelim özür dilerim"
"Tamam dön önüne hadi. Bak suradaki ara sokağa girsene?" demesiyle gösterdiği yere baktım.
Gerçekten de orada ara sokak vardı. Endişeden görememistim. Seri bir şekilde ara sokağa girdim.

$$$$$$$$$$$

MARAL

"Poyraz!! Ya bıraksana beni!!!"
Yarım saattir Özcan'ın adamına yalvarıyordum ama beni bırakmıyorlardı. Arabayla bir yere gidiyorduk nereye olduğunu bilmiyorum tabikide.
"Ne istiyorsunuz ya!!"
"Patrondan öğrenirsin! Şimdi kapa çeneni!!"
Sinirle cama döndüm. Poyraz.. Beni bırakma lütfen.. Bul beni
Aklıma gelen fikir ile yüzüme gülümseme yayıldı.
Göstermeden, çaktırmadan telefonumu aldım, kilit sifresini tuşladım. Rehberden 'Poyraz'ın numarasını' tuşladım. Poyraz'ın sesi gelmesin diye sesini kıstım. Koltukların arasına sıkıştırdım.
Küçük bir titreme gelince Poyrsz'ın telefonu açtığını anladı.
"Nereye gidiyoruz?!"
"Sanane!!"
"Merak etmem normal değil mi sence de?"
Adam bıkkın sekilde nefesini verdi, gözlerini devirdi.
"Patronun malikanesine ÖZRAM"
"Nerede bu ÖZRAM?"
Bana döndü ve güldü.
"İstanbul da değil? Şansına küs yani!"
"Peki nerede??"
"Trabzon da...."
"Ne!"

GEÇMİŞ ZAMAN ... (Trabzon, Maral 8.5 yaşında)

"Su, hadi ama sadece birinin ismini söyleyip topu yukarı atacaksın. Bu kadar" dedim sevinçli bir şekilde.
"Uff Maral göründüğü kadar kolay değil"
"Ayy ver şu topu"
Dediğimde topu bana attı.
"Su!" diye bağırarak, topu yukarı attım. Ama yine düz gitmedi. Yamuk gittiği için topa koşmaya başladım.
Topu aldığım da Su'ların yanına gidecekken kolumdan tutuldum.
Kolumu tutan kişinin sahibi
Babam..
"Hadi kızım eve!"
"Ya ama baba lutfe ya biraz daha oynasam"
Kolumu sıkmasıyla yüzümü buruşturdum. Kolumu çekmeye çalıştım ama bırakmıyordu.
"Bırakırsan topu verip gelicem"
Dedim.
Dinlemedi.
"Ya bırak!!" diye çığlık attım.
Su ve Umut aniden buraya döndü. Umut koşarak yanımıza geldi.Umut bizden beş yaş büyüktü. Ama yinede kardeş gibiydik. Umut babamın kolunu tutunca babam beni eve doğru çekmeye başladı.
Bende  üzgünce  topu Umut'a attım. "Kolum acıyor!"
"Ee yeter be!" demesiyle kendimi yerde buldum.
Beni resmen fırlatmıştı.
"Bugün çok mizmızladın sana ceza vermemiz gerek dimi Maral!?" diyerek burnumu sıktı.
Ayağa kaldırıldım. Bu kişi babam degildi  annemdi..
"Yeter!! Yapmadığın kalmadı çocuğa!"
Annemin bağırmasıyla babam annemi ve beni eve soktu.
Anneme tokat atmasıyla buz kesildim. Olduğum yerde kaldım.
Annem yeri boylayınca tekme attı.
Kendime gelerek babama vurmaya başladım. Bir yandan da ağlıyordum..
"Aaa!!!"
Yanağımda acı bir tokat patladı.

******

Sınır;

Vote ;
13

Yorum;
7

Bölüm hazırdır sınır geçilince yayımlanacaktır.

Hoşčakalın 🖤