ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM +18

ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM 3-

Poyraz'dan Devam;

Aşağı inerken onunla karşılaştım. Gözlerinin altı kıpkırmızı idi. Acaba onu çok mu üzmüştüm. Amann bana ne ya. Üzülrüse üzülsün. Yanımdan geçip odasına gitti. Kapıyı da kapattı. Kapısından dinlemeye başladım. Ağlıyordu. Sonra bir şeyler devrilme sesleri geliyordu. Devirirken şunları diyordu;

"Beni seviyormuş. Resmen benimle oynuyor. Ben... Ben onu severken benimle oyun oynuyor. Bana umut veriyor.. Sonra siktirip atıyor. Bana ne acılar çektirdiğini bilmiyor!"

Son cümleyi söylediğinde cam sesleri geldi. Hemen odaya daldım. Yatakta ağlıyordu. Etraf.. Çok kötü olmuştu. O cam sesleri de sehpasının.. Ne sehpanın camını kırmış. Eline baktığımda çok kötü idi. Baya kan kaybediyordu. Hemen acil yardım çantasını alıp geri yanına döndüm.

"Uzat elini"

Elini tutacağım zaman hızla çekti.

"Uzat elini dedim sana!!"

Yerinden sıçradı geri gitti. Evet biraz fazla bağırmıştım.

"Ya yeter git basımdan gitt!! Bana umut verip durma!! Ya ben seni sevdim!! Daha seni tanımadan sevdim seni be!! Ya ben sana aşık oldum. Aşık!! Ama sen beni oynatıyorsun!"

Acil yardım çantasını alıp gitti. Beni seviyor. Bu kadar üzülceğini bilsem böyle konuşmazdım. Aşağı indiğimde eli sarılı idi. Koltukta uykuya dalmıştı. Yanına gidip saçlarını okşadım. Sonra sayıklamaya başladı.

"Poyraz... Gitme.. Beni böyle bırakma... Ne olur.... Gitme!!!"

Hemen hızla olduğu yerden kalktı. Etrafına bakındı. Beni süzmeye başladı. Hiç beklemediğim an da sarıldı bana. Bende ona tabii. Aniden ayrıldı. Ben ona ne oldu bakışları atıyordum.

"Maral... Ben seni sevemem.. İstesem bile sevemem. Ben bir mafyanın oğluyum. Senin o şerefsiz baban yüzünden neredeyse bütün mafya ailesi bize düşman. Eğer seni de seversem. Seni de kaybederim"

"Ya ben seni sevmekten vazgeçmessem?"

Bu soru fazla zordu. Sustum konuşmadım.

"Ya anlasana ben sana aşık oldum ya. Bir kere denesene"

Ayağa kalkıp gideceği zaman kolundan tutup kendime döndürdüm. Dudaklarına yapmıştım. Hayır karşılık veriyordu. Ona böylece umut vermiş oluyordum. Hemen ayrıldım. Yüzünde hayal kırıklığı vardı. Kolunu kurtarıp odasına gitti. Çok geçmeden bir telefon geldi. Evi arıyorlardı. Maral hemen aşağı inip actı.

"Alo evet benim"

"....."

"Evet yanımda"

"......"

"Ee ne oldu söylesenize"

"......"

"Ne!"

Maral başını tuttu. Hemen yanına gidip tuttum onu. Telefonu kulağıma görürdüm hemen.

"Ben Poyraz ne oldu söyle!!"

"Babanız ve üvey anneniz trafik kazası geçirdi. Durumları çok kötü"

Hemen telefonu kapattım. Maral'ı kucağıma aldım. Arabaya binip hastaneye doğru yol aldık. Geldiğimizde hemen ikimi indik. Danışmana nerde olduklarını sorduk. 3. Kattaki ameliyathanenin önünde beklemeye başladık. Doktor çıkar çıkmaz yanına gittik.

"Malesef iki hastamızıda kaybettik. Başınız sağ olsun." diyip gitti. O sırada Maral yere yığıldı.

Hemşireler gelip onu normal odaya aldılar. Hemşireler Maral'a bir şeyler yapıp çıktılar. Bende uyanmasını bekledim.