27❤

3.7K 100 15
                                    

POYRAZ..

Trabzon yazısını görmem ile daha çok gaza bastım. Derya fenalaştığı için Doruk arka koltuğa geçmişti.. Meleğime kavuşacaktım sonunda ve hiç bırakmayacaktım. "Lan Doruk nerede bu ÖZRAM!" dedim. "Abi şu ilk ışıklardan sağa dön zaten dümdüz gidince çıkıyor diye hatırlıyorum" dedi. "Bu sefer elimden kaçamayacaksın Özcan "diye mırıldandım. Şansıma yeşil ışık yandığı için hemen ışıklardan sağa döndüm. "DOruk, Maral'a bir şey olmamıştır dimi? Onu sapasağlam getireceğinize söz verin" dedi Derya yalvararak. "Tabiki de sapasağlam getireceğiz. SÖZ. Ama sende vardığımız da arabadan çıkmayacağına söz vermen lazım. Sana da bişi olmasına izin veremem" dedi Doruk. "Peki" dedi. ÖZRAM yazısını görmemle sırıttım. Arkamızda ki siyah arabaları Derya farketmiş olacak ki konuşmaya başladım. "Derya korkmana gerek yok onlar bizimkiler" dedim. O da derin bir nefes alıp geri verdi. Vardığımız da hemen arabadan dışarı attım kendimi etraftaki adamları bizim adamlar hallederken malikanenin içine girdim önüme çıkan adamlar silahım ile vurdum.
Acı bir çığlık duymam ile hemen yukarı çıktım. Sesin geldiği kapıya doğru gittim. Kilitliydi. Omuzum la kapıya bir kac kez çarptıktan sonra açıldı.
Özcam serefsizini hemen meleğimin üstünden aldım yumruklamaya başladım. Meleğim aklıma gelince arkadan gelen Doruk'a Özcan'ı işaret ettim. Oda anlayışla kafasını salladı. Bende Maral'ıma sımsıkı sarıldm. Karşılık vermiyordu. Çünkü kasıklarını tutuyordu.
"Bebeğim, bebeğime bir sey oluyor Poyraazz!" diyerek çığlık attı.
Hemen hızlıca kucağıma aldım. Merdivenlerden aşağı indiğimde Mehmet'e seslendim."Mehmet bizim arabayı çalıştır!"
Mehmet ise koşarak bizim arabaya gitti. Maral'ı arka koltuğa Derya'ya teslim ettin. Bende ön koltuğa bindim.
"Mehmet hemen en yakın hastaneye gidiyorsun!" dedim.
Mehmet te gaza yüklenerek sürmeye başladı."Maral kuzum geçicek tamam az kaldı bak geleceğiz şimdi." Diyerek teselli ediyordu Derya, Maral'ı.
Sağ tarafa döndüğümüz gibi Ersal Hastanesini gördüm. Mehmet arabayı durdurduğunda Maral'ı kucağıma aldığım gibi hastaneye girdim.
"Doktooorr! Doktor yok mu laan!!"
Bi kac beyaz onluklu sedye ile geldiler. Maral'ı sedyeye bırakıp çaresizce beklemeye basladim.
Yoğun bakıma almışlardı. Derya yanımda iç çekerek ağlıyordu. Onu teselli etmek için kafasını omzuma dayadım.

"İyileşicek dimi Poyraz? Yeğenim de kardeşimde sapasağlam olacak"
Kafa sallamakla yetindim.

****Biliyorum cok kısa.bir bölüm oldu özür dilerim..****

Bazı kötü nedenlersen dolayı böyle oldu :(

Bir daha ki bölümü 1000 kelimeden fazla yapacağım.

Sınavlarlm kötü :( Bu yüzden yazamıyorum kb.

72 Binlik bir aile olduğumuz için  ;

Sınır;

Vote: 25

Yorum:15

Sizleri seviyorum❤

ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM +18 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin