ÜVEY ABİME AŞIK OLDUM +18

26❤

Marall...

Yine ve yine dürtülerek uyandırılıyordum. Deryanın uyandirmasini tercih ederdm. Babamın adamının değil!!
"Kalksana lan artık!"
Basımı salladım ve doğruldum. Gözlerimi bir kaç kere kırptım , adama doğru döndüm. "Kolumu deştin be ! Az adam ol !"
"Emredersiniz!" dedi alayla.
Kolumdqn tutarak aşağı indirdi tabi ben telefonu çaktırmadan cebime koymayı başardım.  derin bir nefes çektim. (Veya tahir ckdnd hani sen anlat karadeniz , nefes,tahir)
Karadenizin kokusunu özlemişim , bu koku özlenmez mi dur ya?

Beni sert bir şekilde bir eve soktu, hala kolumu tutuyordu. Hayır yani sanki ben yürüyemiyorum(!) Bir odaya geldiğimiz de kapıyı tıkladı , babamn iğrenç sesini duyunca iceri geçtik. Oturduğu sandalyeden kalktı yanıma yaklaştı. Adam olmayan adama (nasıl oluyor bilmiyorum) başıyla git işareti yapınca adam olmayan adam da odsdan çıktı. Babam  ise gülerek bakıyordu.
"Özlemişim" diyerek kollarını bana sardı. İktirmeye çalışıyordum ama gitmiyordu ki ayı adam. "Karşılık vermezsen canını acıtırım" dedi. Ben ise ne yaptım ? Karşılık vermedin bravo sana! İç sesim kendisi için diyor yoksa hiç beni düşünmez.  Nasıl da biliyor😎
Babm sinirle beni geri çekti. Ben daha ne olduğunu anlamadan yanağımda ki acı dan dolayı yere yığıldım. O kadar cok sert vurmuştu ki sesi kulağımda hissettim.

---Poyraz---

Delirecektim! En sonunda gerçekten de delirecektim. Ellerimden kayıp gitti! Onu benden zorla aldılar!
Ellerimi saçlarıma daldırdım.
Doruk'un sesi ile ona döndüm.
"Telefonun çalıyor  ve Maral arıyor" Seri bir şekilde telefonu açtım.

"Maral maral, sevgilim, iyi misin neredesin eğe-" başka şeyler duymamla sustum ve dinlemeye başladım.
"Nereye gidiyoruz?!"
"Sanane!!"
Özcan'ın sağ kolu ile konuşuyordu!!
"Merak etmem normal değil mi sence de?"
Adam biraz duraksad8 ve cevap verdi "Patronun malikanesine ÖZRAM"
"Nerede bu ÖZRAM?"
Kahkahası kulaklarıma doldu.
"İstanbul da değil? Şansına küs yani!"
"Peki nerede??"
"Trabzon da...."
"Ne!"

En az bende onun kadar şaşırmıştım. Doruk da ben gibiydi. Hızla ayağa kalktım.
"Doruk çabuk hemen kalk hızlıca gitmemiz lazım!!"
Derya'nın endişeli sesi doldu kulaklarıma.
"Maral'a bir sey mi oldu!?"
Doruk;
"Hayır birtanem Maral'ın yerini bulduk hadi gidelim.."
"Abi Derya gelemez" dedim.
"Ben kardeşimi bırakamam! Bende geliyorum"
"Şuan zaman kaybetmekten başka bişi yapmıyouz!" Derya'ya döndü  "yürü baş belası yürü"
Hep bırlıkte arabaya bindik sürmeye başladığımda Doruk ta bizimkileri arıyordu.

******

Telefon hala açıktı ama ses soluk çıkmıyordu. Araba sesinden başka bişi yoktu. Yola odaklanarak hızımı biraz daha hızlandırdım. Allahtan Derya:nın hız korkusu yoktu. Yoksa herhalde 70-80 de giderdik. E ben durur muyum ? Hayır.
Maral'ın mırıldanmasını duymam ile telefonu aldım sesini birazdaha açtım. Tek elimle direksiyonu tutarken diğer elimle de telefonu tutuyordum.
Adamın "kalksana lan artik!!" diye bağırmasıyla sinirlenmeye başlamıştım.
"Kolumu deştin be  az adam ol!" diye bağırdı Maral da.
"Emreersiniz!" dedi alaylı tonla.
Maral galiba telefonu cebimde taşıyordu. Sürtüşmesi sesi geliyordu mikrofondan.
Karşıdaki korna sesi ile hemen cama.baktım. Tır geliyordu(!)
Direksiyonu sağa kırarak kılpayı kurtulduk. Arabayı hemen sağa çektim. "Poyraz istersen ben süreyim." demesiyle hak verdim ve yer değiştirdik.
Oda cok geçmeden sürmeye başladı. Bende yine dikkatimi telefona verdim.
Özcan'ın  gülerek "özlemişim" dediğini duydum. Bu adamı gebertrcektim. Bu sefer elimden kurtulamayacaktı!
"Karsilik vermessen canını acıtırım" Sinirle kolumu kapıya geçirdim. Bu kadarı fazlaydı.
Benim masum Küçüğüm Özcan her ne yapıyorsa karşılık vermemiş olmalki.onun çığlığını duydum. Bu bardağı taşıran son damlaydı işte. Bu kadarı da olmaz!
"Oo damadım?!" Allah kahretsin Maral'a zarar verecekti telefonu buldu.
"Sikerim lan belanı!! Rahat bırak Maral'ı!!!"
"Ihm şuan mı? Şuan Maral yani öz kızım çok kötü durumda onu bu durumda bırakamam."
"Aahh!!" diye cigligini duydum Maral'ımın.
Allah kahretsin! Allah kahretsin! Kahretsinn!!
Bizim ise daha 2 saatlik yolumuz vardı.
Telefonun yüzüme kapanmasıyal korkmaya başlamıştım işte (!)

---Maral---

**1.55** Saat Sonra***

Kapatıldığımın odanın bir köşesinde hıçkırarak dizlerimi kendime çekmiş bir şekilde duruyordum. Poyraz geç kalmıştı:( Kendimi iyi hissetmiyordum. Ya burada bebeğim ile öleceğim. Bebeğim deyişimle elim istemsizce karnıma gitti. "Anneciğim sen hiç korkma baban bizi buradan kurtaracak:)" diye mırıldandım. Kapının sert bir şekilde açılması ile yerimden sıçradım. Babam kolumdan tuttuğu gibi ayağa kaldırmıştı beni. Yatağa atması ile gözlerim büyüdü. Üstüme çıktı ve boynuma gömüldü. Allah kahretsin!! Boynumu yalıyordu. İktirmeye çalşıyordum ama işe yaramıyordu. En sonunda çığlık atmaya ve ağlamaya başladım. Ama karnımdaki sancı ile buz gibi kesildim işte...