Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊9🥊

"Λες… λες ψέματα δεν είναι αλήθεια… θέλω να φύγεις…φύγε.. φύγε" είπα και σηκώθηκε από δίπλα μου και βγήκε από το δωμάτιο.
Λέει ψέματα… ψέματα….. ξάπλωσα στο κρεβάτι και εκλεισα τα ματια μου και ο υπνος με πηρε.

"Μαμά;"
"Έμμα μου..  Κοριτσάκι μου γλυκό"
"Τι κανεις εδώ;"
"Δεν είναι μόνη της πριγκιπεσα"
"Μπαμπά"
"Έμμα μου θελω όταν ξυπνήσεις να θυμηθείς τα παντα"
"Δεν μπορώ"
"Γι αυτό είμαστε εδώ" Ξαφνικά άρχισαν όλα να σκωτινιαζουν και αυτοι να αλλάζουν μορφές

Τιναχτηκα από το κρεβάτι και κοίταξα δίπλα μου.
"Σσσς ηρεμησε ένα όνειρο ήταν" Είπε ο Άρης και με έβαλε στη  αγκαλιά του και μου χάιδευε τα μαλλιά.
"Γιατί είσαι εσυ εδώ που είναι η θεία μου;" Είπα και βγήκα από την αγκαλιά του
"Σπίτι δεν έχει πει τίποτα στον μικρό"
"Μάλιστα..  Πως..  Ηρθα εδώ ;"
"Ειμασταν σε ένα πάρκο....  Μαζί...   νευριασες  και έφυγες κλαίγοντας...  Δεν είδες το αμάξι στο δρόμο και σε χτύπησε...  Έτρεξα κοντά σου...  Και σε έφερα εδώ"
"Σε ευχαριστώ που με έφερες εδώ... "
"Έπρεπε άλλωστε εγώ έφταιγα…"

Δευτέρα 13 Απριλίου

Εχω θυμηθεί ελάχιστα πράγματα.  Θυμήθηκα κάποια γεγονότα.  Όπως τον θάνατο των γονιών μου. Την Λία… την ηλικία μου. Τον Άρη όμως όχι.  Κάθε μέρα έρχεται και μου δίνει ένα πεταχτο φιλί και μετά λέει ξέχνα το.  Δεν τον καταλαβαινω. Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό και όσες φορές τον έχω ρώτησε δεν μου απαντάει.

Έχω από το παράθυρο πλέον είχε πέσει ένα μαύρο πέπλο και το μόνο που το φώτιζε ήταν τα αστέρια.. Ξαπλωσα στο κρεβάτι μου και  άφησα τον ύπνο να με πάρει

"Για να δουμε που είσαι σήμερα"
"Αν νόμιζες ότι δεν θα έρθω έκανες λάθος"

(•••)

"Βρε βρε δείτε ποια ξυπνησε"

(•••)

"Ψάχνεις κατι"
"Ναι την μάσκα μου
" Αυτή εννοεις"
"Μην την ξαναβγάλει από πάνω μου ότι και αν παθω"

(•••)

"Τς τς τς δεν φερόμαστε έτσι στους 'φίλους' μας" Είπε και έσφιξε τον καρπό μου.
"Π-ποναω"