Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊14🥊

Τετάρτη 1 Ιουνίου

Έχουν περασει δυο μήνες και από τότε που βγήκε ευτυχως το χειρουργείο πέτυχε. σταμάτησε να μου μιλάει και πηρε την Σοφία από το σπίτι. Στους αγώνες έχει να εμφανιστεί 1 μηνα.

Δεν αντέχω άλλο το μόνο που κάνω είναι να μην τρώω και να κλαίω.
"Έμμα σήκω" Είπε ο Ορφεας και μπήκε στο δωμάτιο μου μαζί με την Λία
"Οχι" Είπα και γυρισα πλευρο
"Σήκω είπα θα βγούμε.. Ντυσου στολίσου αλλιώς θα τα κάνω εγώ γιατί δεν υπάρχει αντίρρηση"
"Δεν θέλω" Γκρινιαξα
"Ορφεα πιασε το νεσεσερ με τα καλλυντικά να την βάψω κι εσυ Βρες ρουχα" Ο Φεας την άκουσε και αυτη ήρθε μπροστά μου για να με βαψει
"Τι λες για το κόκκινο φόρεμα με τις φουξ μπότες και ενα πρασινο γουνακι; ή μήπως. Προτιμάς το μπλε φόρεμα με με τα κόκκινα γοβάκια και ένα πορτοκαλι ζακετάκι"
"Το 2ο ακούγεται πιο ωραίο
"Έξω τώρα για να ετοιμαστώ"
"Τα λέμε σε δέκα " Είπαν και βγήκαν έξω θεε μου Τι έλεγαν πως σκόπευαν να με βγάλουν έξω; αν είναι να βγω με το ζόρι ας είμαι σαν άνθρωπος. Φορεσα ενα σι θρου μπλουζάκι ενω απο μεσα φορουσα ενα μαυρο δαντελενιο τιραντακι, ενα στενο μπλε τζιν και τα λευκα αθλητικα μου. Βάφτηκα αρκετα ελαφρια αφου το μακιγιαζ δεν  ηταν το δυνατο μου σημειο. Κατεβηκα στο σαλόνι και τα παιδια με περιμεναν μαζί
"Θεα "
"Αντε παμε" Είπα και χωρίς όρεξη βγηκα απο το σπίτι.
"Όλα θα πανε καλα Μανου " Είπε ο Ορφεας και άρχισε να τρέχει.... "Που θα πάμε "
"Στην παραλια. Με μπυρες" Αρχισα να τρέχω και εγώ μαζί του και ακολουθησαν και οι άλλοι δύο. Μόλις φτάσαμε καθισα δίπλα στον Ορφεα και τον κοίταξα...
"Τι;"
"Έλα μαζί μου"
"Που παμε;"
"Σου εχω μια έκπληξη. " Περπατούσαμε στην παραλία και φτάσαμε κάπου όπου ήταν και ο Τεό με την Λια. Α γι αυτό δεν ακολουθησαν εμένα και εγώ νόμιζα ότι ήθελαν να μείνουν μόνοι τους.
"Αυτό είναι ;" Είπα κι του έδειξα τα παιδια με τις μπυρες αλλά τα μάτια μου ξαφνικά έβλεπαν σκοτάδι
"Εεε ελα ξέρω ότι είναι χέρι... Άρη; οχι; ποιος ειναιι" Είπα αγανακτισμένη.
"Τζα" Είπε ο Αλέξης και πεταχτηκε μπροστά μου.
"Ααααα" Είπα και πηδηξα πανω του.
"Πόσα χρόνια ρε μικρό"
"Τι κάνεις εδώ;"
"Ηρθα να δω την μικρή μου ξαδέρφη που πλεον δεν είναι μικρή αλλά και τον μικρό αδερφό μου"
“Δεν είμαι μικρός" Είπε ο Ορφεας παραπονεμενος.
"Χαχα"
"Ποτε ήρθες;" Ρώτησα όλο χαρά
" Σημερα..... Ελα παμε να κάνουμε μια βόλτα να τα πουμε" Είπε και πηραμε δυο κουτακια μπυρα και πηγαμε πιο εκει να κάτσουμε περα από κάτι βραχους.

(•••)

"Χαχαχαχα"
"Μα έπρεπε να τους έβλεπες σου λέω"
"Τους φαντάζομαι" Είπα και σταμάτησα να γελάω. Η παρεα μαζί με τον ξάδερφο μου με έκανε να ξεχαστώ. Από μικρά ήμασταν δεμένα σαν ξαδέρφια και οι τρεις αλλά παρολο που ο Ορφεας ειναι πιο κοντα μου παντα αγαπουσα τον Αλεξ λίγο παραπανω.
"Έμμα;" Είπε μια φωνή αρκετά κοντά μου και γυρισα με χαμόγελο να δω ποιος είναι αλλά μόλις είδα το προσωπο του Άρη το χαμόγελο μου σβήστηκε και εγώ σηκώθηκα όρθια "τι κάνεις εδώ;.... Τι κάνεις εδώ με αυτόν;"
"Ουοου φίλε ήρεμα δεν με ξέρεις και από εχθές έτσι" Είπε ο Αλεξ έτοιμος να του ορμήξει αλλά έβαλα το χέρι μου μπροστά του και τον τράβηξα πισω
"Απλά περναω καλα.. " Απάντησα απλά.
"Γιατί είσαι εδώ με αυτόν ;"
"Γιατί σε ενδιαφέρει τόσο;.... Πες μου. "
"Τι διάολο κάνεις εδώ με αυτον γαμώτο;"
"Γιατι σε ενδιαφέρει;"
"Πες της Αρη"
"Πφφφ....Τεό.....παμε να φυγουμε" Είπε και έκανε κίνηση αλλά τον σταμάτησα.
"Οχι πες μου" Είπα και έκανα εγώ ένα βήμα μπροστά γυρισε το κεφάλι του και με κοιταξε. Γυρισε ολόκληρος και σταυρωσε τα χέρια του
"Δεν έχω τίποτα να σου πω"
"Τότε γιατί φέρεσαι έτσι γαμώτο" Ρώτησα κλαίγοντας πλέον.
"Έμμα... " Είπε ο Αλεξ και έπιασε τον ώμο μου.
"Οχι Αλεξ θα πω τα παντα τώρα"
"Έμμα... Οχι" Είπε ο Τεό αλλά δεν του έδωσα σημασία.
"Τι στο διάολο Αρη Τι νομίζεις ότι μου είσαι; γιατί απομάκρυνεσε από εμένα και μετά επιστρέφεις στην ζωή μου; γιατί γαμώτο ; δεν σου ανήκω... Δεν σου είμαι τίποτα... Απλά ασε με μια φορά να ζησω ήρεμα και μην καταστρέφεις τα παντα" Είπα ήρεμα και με δακρυα και πηρα την τσάντα μου από την αμμο και έκανα ένα βήμα.
"Έμμα" Είπε ο Αλεξ και έπιασε το χέρι μου
"Άλεξ πες στα παιδια ότι έφυγα και πηγα σπιτι θα τα πουμε" Άφησε το χέρι μου και εγώ άρχισα να απομακρυνομαι  . Γαμώτο κάνει κρύο. Άρχισα να τριβω τα χέρια μου και συνέχισα να περπατώ
"Έμμα περιμενε γαμώτο σου" Ακουσα τον Άρη από πίσω μου και γυρισα να τον δω. Έτρεχε
"Τι δεν καταλαβες από όλα όσα είπα πριν;"
"Κατάλαβα τα παντα. Εξαφανίστηκα γιατί προσπαθησα γαμώτο αλλά δεν μου είναι ειναι εύκολο προσπαθησα να σου πω τότε στο νοσοκομείο κάτι αλλά ο γιατρός μας διέκοψε. Μετά έχασα κάθε ελπίδα αλλά …." Σταμάτησε να μιλάει όταν το τηλέφωνο μου χτυπησε
"Συγνώμη " Είπα και πηγα λιγο πιο περα και το σήκωσα
"Έμμα ελα γληγολα σπίτι"
"Τι συμβαίνει μικρέ;"
"Η σεια ζεν είναι καλά"
"Έρχομαι" Έκλεισα το τηλέφωνο και πλησίασα τον Άρη.
"Ξέρω ότι θες να μου μιλήσεις αλλά η θεία μου δεν είναι καλά και πρεπει να παω σπιτι."
"Ελα θα σε πάω εγώ. " Είπε και πήγαμε μαζί στην μηχανή του.