Έρωτας στο ρινγκ ✔️

🥊27🥊

Άρης POV

Μπήκα νευριασμένος μεσα στα γραφεία. Τι ηθελε να μου πει δηλαδή ; σορρυ που έμεινα έγκυος  απο αλλον οσο ήμασταν μαζί; Τι νόμιζε; οτι αμα το πει αυτό θα καταφέρει κατι; Τελείωσε αυτο που είχαμε.  Αυτη το τελείωσε. Με τι δικαιολογία οτι εγω ειμαι μικρος για κατι. Ε οχι λοιπόν εγω δεν θα κατσω να ασχοληθώ θα εξαφανιστώ. Θα μαθω οτι πρεπει να μάθω απο το τετράδιο. Τέλος...

(•••)

Μπήκα σπίτι εξαντλημένος απο τη  πρακτικη μου τ.  Καθισα στον καναπέ και ακουμπησα το κεφάλι μου πισω  και εκλεισα τα ματια μου για να τα  ξεκουρασω.

Κοιταξα το τραπέζι και ηταν
πάνω..... Το προσκλητήριο ηταν πάνω. Το πηρα στα χέρια και  και πηγα  στον καδο τον ανοιξα και το πεταξα μέσα.

Κατω απο αυτο βρισκόταν το τετράδιο. Αυτο θα μείνει. Θα μείνει για να μάθω.

Τετράδιο

Καθομασταν αγκαλιά σε ενα παγκάκι.... δεν πηγαμε σχολείο. Δεν με άφηνε.
"Αυτο που έκανες σημερα θα το πληρωσεις"
"Πως θα το πληρώσω;"
"Θα δείς..."

(•••)

"Αρη;"
"Τι είναι γατάκι;"
"Σχετικά με τον μπαμπά σου...."
"Τι; Πες μου οτι φοβάσαι μηπως ειμαι κι εγω έτσι."
"οχι φυσικά και οχι Αρη τι ειναι αυτα που λες εσυ δεν είσαι έτσι.... εσυ.... διαφέρεις..... αλλο θελω να μάθω...."
"Τι θες να μάθεις;"
"Τι απέγινε;"
"Δεν ξέρω Εμμα αλήθεια δεν ξέρω. Εσυ; Θυμάμαι τότε που είχες πάθει την προσωρινή αμνησία θέλω να πω..  οι γονείς σου;" Τον κοίταξα και μετά κοίταξα  ευθεία.

Οχι οχι δεν θα κλάψω..... δεν θα δακρυσω....
"Με παράτησαν... εμενα και τον αδερφό μου μας παρατησαν στη θεία μου. Από τότε τους θεωρούμε νεκρούς και εμείς και η θεία μου" Είπα και προσπαθησα να μην δακρυσω και να μην θυμηθώ εικονες απο εκείνη την νυχτα.....

(•••)

"Και του ειπες  αυτό;"
"Δεν ειχα αλλη επιλογή. Δεν ήξερα πως θα αντιδράσει…"
"Τι να πω..... Εμαθα που θα παμε  5ημερη φέτος" ειπε αλλαζοντας θέμα...
"Που;"
"Γαλλία"
"Τέλεια"  είπα με ειρωνεία αλλα και στεναχώρια ταυτόχρονα
"Τι τονος είναι αυτός;"
"Δεν...δεν ξερω αν θα έρθω...."
"Τι γιατί;"
"Λία.... φοβάμαι...."
"Τι φοβάσαι ψυχή μου;"
"Φοβάμαι να τους αφήσω μόνους.... κι αν.... αν οσο εγω ειμαι εκει αυτός βγει απο εκει μέσα ; και αν τους παρει κι αυτους μακριά μου;"
"Ψυχη μου δεν χρειάζεται να φοβάσαι... θα παμε και θα περάσουμε ωραία και όταν γυρίσουμε  θα συνεχίσουμε την ζωη μας ήρεμα."
"Εχεις δίκαιο ; τι μπορει να συμβεί; Αγαπη μου τα λέμε εχω επισκέπτη" Ειπα και ειδα τον Αρη να με κοιτάει παραξενα
"Ηρθε ο Άρης;"
"Ναι αγάπη μου" ειπα και ο Άρης γουρλωσε τα ματια του
"Κατάλαβα καψόνι του κανεις.... τα λέμε κουκλα"
"Τα λεμε αγκαπε" Ειπα και ειδα να σφίγγει τα χέρια του και μια φλέβα να πεταγεται
"Με ποιον μιλουσες;"
"Με έναν φίλο"
"Ποιον φιλο;" Ειπε και με πλησιασε
"Δεν τον ξέρεις" ειπα και ξάπλωσα πισω μπαινοντας στο ινσταγκραμ
"Να μου τον μάθεις" ειπε και κου πηρε το κινητο μου απο τα χερια μου.
"Αρηηη"
"Τι γατάκι δεν το φτανεις; ε;"
"Δωστοοο"
"Με ποιον;"
"Με τη Λία"
"Ναι καλα "
"Ψαξε αν δε με πιστευεις" ειπα και του γυρισα τη πλατη. Ηρθε και έβαλε τα χερια του γυρω απο τη μεση μου.
"Εντάξει σε πιστευω" ειπε και αφησε ενα φιλί στη κλειδα μου.
"Το ειδες έτσι;"
"Τι; οχι φυσικά"
"Ρε Άρη τι σχεση ειναι αυτή αν δε με εμπιστεύεσαι; Δηλαδη πως θα ειμαστε μαζι αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μ-" σταματξσα να μιλαω γιατι κολλησε τα χείλη του πανω στα δικα μου
"Σταματα να μιλας επιτέλους και ασε με να σε φιλήσω τοση ωρα μιλας και γκρινιαζεις"
"Μα ρε Άρη πως θα είμαστε μαζι αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη;"
"ώστε είμαστε μαζί ε;"
"Δεν είμαστε;"
"Κριμα γαμωτο και δεν θα μπορώ να πηγαίνω και με αλλες τώρα"
"Τι;"
"Τι τι ρε γατάκι; "
" ε πανε λοιπον ποιος σε εμπόδιζει"
"Ελα δω βρε"
"Οχι να  πας Αρουκο να πας"
"Ελα εδω ειπα" ειπε και με τραβηξε στην αγκαλιά του
"Δεν θα παω σε καμία γιατι καμια δεν ειναι σαν εσένα. Ειμαστε μαζι ε;"
"Δεν είμαστε; γιατι αν δεν είμαστε να ξερω να παω λιγο κατω στο περίπτερο που θα ειναι  ο γιός της Κυριας Σουλας απο δίπλα"
"Ειμαστε μαζι  και  δεν θα πας σε κανενα γιο καμιας Σουλας γιατι δεν θα ειναι πιο ομορφος απο εμενα σιγουρα"
"Ψωνιο"
"Το δικο σου ψώνιο"
"μονο δικο μου" ειπα και με φίλησε.

Αρης POV

Δεν καταλαβαίνω αφου ειμασταν καλα τι εγινε και με άφησε; τι εγινε και πηγε με  αλλον οσο ειμασταν μαζι;
Πφφφ......
Δεν μπορω να καταλάβω.... Γιατί; Τι έκανα και το αξιζα αυτό;
Ακομα δεν μπορώ να καταλάβω....

Εμμας POV

"Εισαι πανεμορφη μεσα σε αυτο" ειπε η Λια και  με κοίταξα στον καθρέφτη...
οντως μου πηγαινε πολυ. Ήταν σε μια κρεμ απόχρωση… ήταν τούλι κάτω ενώ το επάνω ήταν λευκά λουλούδια
Καθισα κατω και εβαλα το κεφάλι μου στα χέρια μου.
"Τι παω να κάνω;"
"Εμμα..... "
"Οχι πες μου. Τι παω να κάνω; Παω να παντρευτω καποιον που δε θέλω γιατί; για να εχει το παιδι μου εναν πατέρα... ενω εχει πατερα....." Είπα ενώ ήξερα ότι το μόνο που θέλω να κάνω είναι να πάω σπίτι μου και να πάρω μια βαλίτσα να πάω στο δικό του να του πω τα πάντα και να τον πάρω να φύγουμε μακριά από εδώ.
"Έμμα..... κανε αυτό που θέλει η καρδιά σου...."
"Δεν μπορω... δεν νιώθει έτοιμος και το σέβομαι."
"Για αλλη μια φορά κάνεις αλλους χαρουμενος εκτος απο εσένα"
"Αν είναι χαρουμενος ειμαι κι εγω" ειπα και πηγα να αλλάξω.

(•••)

Ήμουν εξω απο την πορτα του. Πηρα μια βαθειά ανάσα και χτυπησα το θυροτηλέφωνο. Η πορτα άνοιξε χωρις κανένας ομως να ρωτήσει κάτι... Περίεργο. Ανεβηκα τις σκαλες και η πορτα ηταν ανοιχτή. Μπηκα μέσα και τον ειδα να βγάζει λεφτα απο το πορτοφόλι.
"Ποσο είν- Εμμα;" ειπε μολις σηκωσε  το κεφαλι του και με είδε. Έτρεξα πανω του και πήδηξα στην αγκαλιά του και ένωσα τα χείλη μας. Κάποια στιγμή ξεκολλησε τα χειλη μας και με κοίταξε
"Τι ήταν αυτό;"
"Δεν ξέρω... μου... μου βγήκε... συγνώμη" ειπα και κατέβηκα απο πανω του.
"Δε με ενόχλησε γατάκι…"
"Γατάκι... ποσο καιρό..." Ειπα και έκλεισα τα μάτια μου..... Αναμνήσεις μου ήρθαν....
"Τι ήθελες και ήρθες;"
"δεν θυμάμαι..." ειπα και εκαν κάποια βήματα πισω για να φυγω
"Έμμα;" Είπε και ήμουν σίγουρη ότι ήξερε ότι του έλεγα ψέματα..
"Πρέπει να φύγω" ειπα και βγηκα εξω απο το σπίτι του.

Τι έκανα;

Helloooooo

Καποια εχει κενο σημερααααα

Παρτε ενα Κεφάλαιο γιατι εχω τα κεφια μου.

Θα τα πουμε...
Ελπιζω να είστε καλαααααααα

αντιοοοο

~Its Evi που βαριέται τη ζωη τηηης