İsimsiz Yazar|Bughead|

Bölüm 18

Boğuluyorum adım adım. Sularında yürümeye çalımak, beni çelimsizleştiriyor. Her geçen gün yaralı kalbim adınla atarken, yankı oluyor anlatamadığım sözlerime. İçimde kırık bir kız çocuğu var. Sana, kendine çok kırgın ve kızgın. Çok da alıngan şu sıralar, üzülüveriyor hemen her şeye. Bitmesin istiyor! Çocukluk aşkıymışcasına masumane hisler taşıdığı bu adamın gitmemesini istiyor...

Günlüğümü kapatırken, mavi renkli kapağına takılı kaldı gözlerim. Sessizliğim, binlerce haykırışın misaliydi. Mavi, bizim rengimizdi. O mavi renk, beni o güne, gerçek kimliğini öğrendiğim o güne götürdü.

Jughead kızgın bir o kadar da hüzünlü gözlerle bakıyordu bana. Şaşkındı, bu her halinden belliydi. Şuh bir kahkaha attım. ''Ne halt ediyorsun sen?'' diye bağırdım ona. Bunu hak ediyordu, yalancının tekiydi. Bağırıp çağırmamı, güçsüz kalmasını sağlamamı hak ediyordu.

''Bilgisayarımı kurcalamaya hakkın yok Betty.'' dedi her kelimenin üstüne basa basa.

''İyi ki de kurcalamışım! Yalancının teki olduğunu öğrenmiş oldum.'' dedim sonlara doğru sesim alçalırken.

''Sana inanamıyorum...'' diyerek elini saçlarından geçirdi. Derin bir 'of' çekti ve konuşmaya devam etti. Bu sefer o bağırdı. ''Sana yalan söylemedim!''

''Ya... Ne yaptın peki?'' dedim alayla. ''Dürüst, sevgilisine karşı açık sözlü ve gerçek kimliğini saklamayan biri miydin?'' Gözleri kocaman açılmış, şaşkınlıkla bana bakıyordu. Anlaşılan o ki benden bu acımasız sözleri beklemiyordu. Fakat ben öfkemi kontrol edemiyordum şu an. Yalnızca bütün bu sözlerimi hak ettiğini düşünerek kendimi avutuyordum.

''Ben sana yalan söylemedim...'' dedi fısıltıyla. Bir adım attı bana doğru.

Gözlerimi kapadım. Hayır, o anların zihnimi işgal etmesine izin vermemeliydim.

Başka şeylerle uğraşmalıydım. Ama... Engel olamıyordum.

Bir adım geri çekildim. ''Yaklaşma bana!'' diye korkarak bağırdım.

Ne sanıyordum? Bana zarar vereceğini mi? O bana asla zarar vermez... Elbette fiziksel olarak.

''Betty...'' dedi tekrar fısıldayarak. Konuşmaya mecali kalmamıştı, ruhu... Ruhu yorgun bir çocuk duruyordu karşımda. ''Sana anlatacaktım fakat... Korkuyordum.''

''Neden?''

''Önce senin sevginden emin olmak istedim. İsimsiz Yazara ezelinden beri aşık olduğunu biliyorum. Ama bana, Jughead Jones'a gerçekten aşık mısın? Bunu anlamak istedim.''

Hızla başımı iki yana salladım. Parmaklarımla küçük bir alanı oluşturarak ''Bana şu kadar güvenin yokmuş! İşine bak ya!'' diye bağırarak omzumu omzuna çarparak yürüdüm ve tek kelime etmesine izin vermeden evden çıktım.