İsimsiz Yazar|Bughead|

Bölüm 20 [FİNAL]

Yağmur çamur demeden aştım yollarını
Rüzgarlı havalarda lodos oldu,
Denizlerde alabora oldu
Yine geldim, yine sevdim seni
Sevişirken dudaklarından dökülen ismim
Benim gerçek benliğimdir
Sarılırken aldığım koku
Benim hayatımın özetidir
Sarı saçlarının kırıkları dahi
Benliğimi sarsarken
Söyle bana sevgilim,
Doğduğun bu günün benim kitabımdaki işgalini

Hıçkırıklara boğularak okuyordum Jughead'in gazetede yayınladığı yazıyı. Bugün, benim doğum günümdü. Ben okul bahçesinde bankta elimdeki gazeteye baka baka ağlarken Jughead ve Emma yanımda bitti.

''Kıyamam ama ben buna!'' diyen Emma boynuma atladı. Ona sarılarak ağlamaya devam ederken, Jughead bizi kıskandığını söylerek ayırdı ve bana o sarıldı.

Tam da gözlerinin içine baktım. ''Seni seviyorum.'' dedim zar zor hıçkırıklarımın arasından. Aynı şekilde bana cevap verdiğinde gözlerimi yumdum ve Tanrı'ya bana Jughead'i verdiği için şükrettim.

*

Pop'sa gelmiş fast food yiyerek doğum günümü kutluyorduk akşam. Emma, ben ve Jughead. Çevremi ikisi oluşturuyordu ve ben bundan gayet memnundum. Büyük kutlamaları da ezelimden beri sevmediğim için sade bir şeyler ayarlamış ve başarmıştım.

Muhabbetin ortasında birden Emma bağırarak ''İyi ki doğdun Betty!'' dediğinde, Pop'sun kapısı açıldı ve okuldaki neredeyse herkes içeri akın etti. Emma'ya bakarak başımı salladım eş zamanlı olarak sırıtırken. ''Bana bakma, sevgilin ayarladı her şeyi.'' dedi.

Jughead'e baktığımda yerinde yoktu, onun ne ara kalktığını düşünürken elinde pastayla, arkasındaki kalabalıkla beraber yanıma geldi. Birisi ''Dilek tut!'' diye seslendiğinde, kahkaha attım ve bugünün asla son bulmamasını dileyerek mumları üfledim.

*

''Betty!'' diyen erkek sesini işittiğimde Jughead ile kol kola kıkırdayarak yürüyorduk. Gecenin bir vakti, Jughead beni evime bırakacakken bu yabancı ses kime aitti?

Merakla arkamı döndüm. Karşımda yüz ile donakalırken ''Beni özledin mi?'' diye konuştu.