Benim Dogan Güneşim

Bölüm 22: BENİMLE EVLENİR MİSİN ?

Selamun aleyküm...
Uzun bir aradan sonra sizinleyim inşallah bir daha bu kadar uzun sizden ayrı kalmamak ümidiyle yeni bölümle sizleri baş başa bırakıyorum.

Açıldı ahşap pencereler
Huzura esen rüzgarın sesine
Demet demet çiçeklerim
Umut yakışmış yüzüne
Bir gelişi var yarin
Yollar bezenmiş gülüşüne
Hasret kıskanmış vuslatı
Ben meftun sevişine

Bugün İlan - ı aşk etme günü. Sevdamı haykıracagım gün gelmiş ve hazırlıklar tamamlanmış bizi bekliyor.
İpeği okuldan almak için şirketten çıkıp hızlıca arabaya binerek yola koyuldum. İçim içime sığmıyor kaç gündür üzerinde düşünüp hazırladığım süpriz de bir aksilik olmaması için Demir i arayıp herşeyin yolunda gidip gitmediğini sordum. Herşeyin hazır olduğunu bizi beklediklerini söylemesiyle derin bir nefes alıp rahatladım. Okula yakın bir yerde durup bir demet çiçek yaptırdım.
Okulun bahçesinde her zaman ki yere arabamı park edip beklemeye başladım. Heyecandan saate bakmayıp biraz erken geldiğim için biraz bekleyeceğim.
İpeği merdivenlerde görmemle üstüme başıma çeki düzen verip çiçekleri de elime alarak yanına yaklaştım. Beni beklemediği için çok şaşırmıştı. Çiçekleri eline verip sarıldım. Sabah görmeme rağmen çok özledim. İstemeyerek de olsa İpekten ayrılıp
"Çiçekler çok güzel teşekkür ederim Ali"
yine utanıp başını eğince gülerek "Senin kadar güzel değiller ama " başını kaldırıp öyle bir bakışla baktı ki burda herşeyi söylememek için kendimi zor tutup yutkundum. Kendimi toplamam gerekiyor bu bakışların hesabını günün sonunda sormayı kenara yazıp arabaya doğru yönlendirdim.

Arabada sessizlik hakimdi İpeğin derin bir nefes alarak
"Nereye gidiyoruz? Yani evi de geçtik Zeynep ablaların evde bu tarafta değil."
" Sinamaya"
"Sinama mı?" Bakışlarımı bir anlığına İpeğe çevirip
"Evet. Çok güzel flimler gelmiş. Ee tabi sende istersen sana da sormadım ama seversin diye düşündüm. Hem bayadır ders çalışmaktan dışarıya çıkmıyoruz."
"Olur"
Arabayı park edip indim, İpekte benimle beraber inip kapıyı kapatıp şalını düzeltti. Yanına gidip girişe yönlendirdim. Herşey planlandığı gibi kusursuz ilerliyordu. Etrafta pek kimsenin olmayışı herkesin hazır olduğunun sinyallerini veriyordu.

"Ali bak dün konuştuğumuz film var. İzleyelim mi?"
Evet beklediğim soru gelmişti. "Olur izleyelim"
Birlikte gişeye giderek bilet istedim. "Son iki biletimiz kalmış buyrun birazdan başlayacak acele edin. İyi seyirler..." biletlerimizi alıp, kasada ki kızada teşekkür ederek içeriye girdik. Her taraf karanlık olduğundan İpek kimseyi göremiyordu. Heyecanım iyice artmaya başladı.

Yerimize geçip oturduk Demir in "Başlayalım mı?" mesajıyla derin bir nefes alıp "Evet" yazıp gönderdim. Telefondan başımı kaldırmamla İpek ile göz göze geldim. Her yer karanlık olsada o mavi gözleri safir gibi parlıyor.
" İş ile ilgili önemli değil" başını sallayarak önüne döndü.
Önceden çekildiğimiz fotoğraflar, benim İpeğin haberi olmadan gizli gizli çektiğim resimler ve videolar hatta lunapark ta ki videolar la beraber bir slayt hazırladım.
İlk önce "İpek ve Ali Kozan" isimlerinin çıkmasıyla İpek bana dönüp bakınca elini alıp üstünü öptüm. Müziğin başlamasıyla birlikte bakışlarını ekrana çevirdi. Eli hala benim elimde o ekrana bakarken ben İpeğin her an şekilden şekile giren yüz ifadesini keyifle izliyorum. Sonuna doğru gözleri dolmuş ama ağlamamıştı. Slayt gösterisinin son bulmasıyla ışıklar yanmış herkes ayağı kalkmıştı. Bende ayağı kalkıp cebimdeki kutuyu çıkarıp, tek dizimin üzerine yere çöktüm. Elleriyle ağzını kapatıp etrafa göz gezdirip tekrar gözlerini bana çevirince gözlerinin içine bakarak

"Yeryüzünde ki gökyüzüm,
Gün doğuşum, günaydınım.
Akşam üstü yüreğime,
Geceleyin boğazıma düğümlenenim.
Her yanım, her anım.
Hüznü ve kederi bile,
Mutluluk verenim;
Kanayıpta acı vermeyenim.
Özlemim, hasretim, kederim,
Ufkum, sol yanım, canım,
Seni çok seviyorum...
Benimle evlenir misin?"