Swaying Temptation Away

Chapter 02(edited)

Trishiana's point of view

3 months na mula nung nangupahan ako dito sa bahay ni Draven.

We're not that close pero nag-uusap din naman kami paminsan-minsan.

Pumasok ako sa kwarto ko. Nakakapagod.
Tinanggal ko ang damit at brassier ko tsaka ako dumapa sa kama. At di ko namalayang naka-idlip na 'ko.

"HEY, Lady! Let's eat. The dinner is ready."

"Fayv mwinits!" Mahinang sigaw ko habang nakasubsob ang mukha ko sa bed. Nakadapa kasi ako matulog.

Narinig kong pumihit ang pintuan kaya naman nagising ang diwa 'ko. Shit!

"Fuck!" Agad na tumalikod si Draven sakin tsaka isinara ang pintuan.

I shoudn't do this, again. Gash! I'm not in my own house. Lalaki pa yong nakakita. Waah! Buti nalang talaga nakadapa ako, pero kasiii! Yong kalahati ng ano ko nakita nya!

Waaaah!!

Tumayo na ako tsaka kinuha ang bra at damit ko tsaka isinuot. Lumabas na ako sa kwarto ko. Nakayuko ako habang tinutungo ang dinning area.

Umupo ako sa medyo malayo kay Draven. Tahimik lang kaming dalawa habang kumakain.

"Ayoko ng maingay pero ayoko rin ng ganito katahimik," tumikhim sya. "About what happened a while ago. . ."

Nag-init ang buong mukha ko sa sinabi nya. Gaaaash! Ba't ako nagkakaganito? Nakakaloka. Ba't kasi papasok nalang nang papasok e!

"A-Anong n-nakita mo?" Yawkona! Ba't ba 'ko nauutal?

"W-Wala. You know. . . Diba, flat chest---"

"AY! PAUTANGINMOOO! Balakajan! Ogag!" Tumayo ako tsaka pumunta sa kwarto ko. Padabog kong isinara ang pintuan.

How dare him to say that! Nakakuyom ang kamao ko habang napakabigat ng paghinga ko. Nakakainis! Gigil! Imbis na magsorry sya, nanlait pa!

"Arrgh! Nakakainis! Arrrghh!! I hate you to the moon and back, DRAVEEEEN!!!" Inis na inis na sigaw ko.

"Hey. I'm sorry. I am really sorry. I didn't mean to sa---"

"Arrrgh! Shut up! Umalis ka nalang! Tigilan mo 'ko kundi lalabas ako dito para putulan yang ano mo!" Sigaw ko sakanya. Salamat naman at nakinig sya.

Huminga ako ng malalim tsaka humilata sa kama.

NAALIMPUNGATAN ako dahil may naramdaman ang may napatong sa katawan ko. Inimulat ko ng kaunti ang mga mata ko.

Nakita ko si Draven na inaayos ang kumot saakin.

"U-umalis ka nga." Pagtataboy ko sakanya. Hindi pa 'ko nakakakuha ng lakas kaya naman parang nanghihina ang boses ko.Hindi na sya nagsalita pa at umalis na.

"Good night. Dream of me, Lady."

May sinabi pa sya pero di ko na naintindihan. Hindi ko nalang pinansin at itinuloy nalang ang pagtulog.

"KAMUSTA ka na, Baks?" Tanong ko kay Trixie sa kabilang linya.

"Okay lang naman ang diyosang ako. Ikaw ba, Babaita?"

"Okay lang naman. Nakikinig ka sa radio station namin?"

"Yes naman, Babaita! Mwah, mwah! Syempre. . . Lablab kita eh kahit panget ka."

"Hiyang hiya naman ako sa'yo, baks ha?" Humalakhak lang ang bakla.

May narinig akong yapak ng paa kaya naman napatingin ako don. Bumilis ang tibok ng puso ko nang magtama ang paningin namin ni Draven.

"Babaita, still there?" Napa-iwas agad ako nang tingin nang marinig ko ang boses ni Trixie sa kabilang linya.

"A-Ahh. Oo. Sige na, Trey. Mwah, mwaaah!"

"It's Trixi--" Pinatay ko na agad ang tawag at di ko na sya pinatapo. Nagulat ako nang makita ko si  Draven na naka-upo sa harap ko.

Nakakunot ang nuo nya kaya naman tinaasan ko sya ng kilay.

"Sino yon?" Malamig nyang tanong.

"You don't care." Pina-ikot ko ang mata ko tsaka tumayo. Aalis na sana ako pero agad nyang hinawakan ang kamay ko.

"Answer my question before you leave. Remember the rules, Lady?" Inis akong napaharal sakanya tsaka iwinaksi ang kamay ko.

"Argh! It's Trey as in Trixie the my Baks. My bestfriend. Ano? May tanong ka pa?" Inis na tanong ko.

"Wala na." Sambit nya tsaka tumalikod. Pumunta narin ako sa kwarto ko.

Ano bang pake nya? Tss. Akala mo naman close tayo. Tsk.

Matutulog na naman ako? Nakakasawa ding matulog at humilata sa kama ah. Gusto ko sanang maglinis pero pati magwalis di ko alam.

Kasalanan ko bang in-spoiled ako ng mommy at daddy ko? Hindi naman kami mayaman pero may kaya naman kami eh. Mahal na.mahal kasi ako nila mom at dad kaya ayaw na ayaw nila akong napapagod. Hatid sundo nga ako noon ni Daddy eh. May hika kasi ako. Sakitin din.

Pero wala na kasi sila.

It happend two years ago, naaksidente sila dahil sa paghahanap sakin. Kasama ko kasi noon ang boyfriend ko eh hindi nila alam na may kasintahan na ako. Striktong-strikto talaga sila sakin. Umalis ako sa bahay ng walang paalam, not thinking na mag-aalala sila sakin.

Nawala kasi ang cellphone ko non eh. Hindi ko naman memorize ang number nila. Hiniram ko noon ang cellphone ni Sam(my bf) I tried contacting them in facebook/messenger pero hindi sila online non.

Kaya kasalanan ko talaga ang nangyari sakanila eh. Kung hindi sana ako umalis ng walang paalam, hindi sila madi-disgrasya. Hindi nila ako hahanapin kung saan ako nagpupunta kung nagpaaalam ako.

Kung naging masunuring anak lang sana ako, sana buhay pa sila. Sana kasama ko parin sila.

Pinunasan ko ang luha ko. Di ko nakang napigilang mapahikbi. Miss ko na sila. Miss na miss ko na sila. Sana maka-usap o makayakap ko sila.

Iniiyak ko nalang muna lahat. Matapos kong umiyak ng umiyak ay lumabas ako para kumuha ng tubig.

Nang makarating ako don ay naabutan kong nagluluto si Draven. Nakaboxer shorts at apron na pula lang sya.

Hindi ko nalang sya pinansin at dumeretso nalang sa ref para kumuha ng tubig. Nang isara ko ang ref ay agad  na nagtagpo ang mga mata namin.

"You creid. . . Are you okay?" Nagaalalang tanong nito.

Tumango ako tsaka tipid na ngumiti. "I am." Sagot ko.

"Are you sure?"

Bakit ba ganyan sya? Like duh! Bakit kung mag-alala naman sya, sobra.

I don't want to assume ha pero feeling ko talaga crush nya ko eh.

Gaga! Assuming!

:p