The previous chapter was made and dedicated to my madlang tropa. Hope you liked it! kahit na i think it's bitin. Hehe XD
back to more drama...
-----
"Kaaate aaaanne. Gising naaa!"
"Ano ba? Umalis ka nga. Natutulog ako" Sabi ko habang nakapikit pa ang mga mata.
"Gising na uuwi na tayo."
"Eh, nanjan pa nga silang lahat oh!"
"Kailangan na natin magsimba." Sabay kiliti sa chan.
"EHH. Inaantok pa ko! Kuya naman eh!"
"Dali na. Kikilitiin kita jan eh."
"Sisipain kita jan eh"
"Wag nga kayong maingay!" Sigaw ni Ethann.
"Natutulog pa kame dito eh!" Sigaw rin ni Patrick.
"Dali na, birthday na ni Ja bukas kailangan natin ng pangregalo."
Bigla kong naalala yung email ko kay papa. Bigla akong bumangon at kinuha ang laptop ko.
" NEW MESSAGES (0)"
"Bakit?" Tanong ni kuya sakin.
"Minessage ko si papa eh."
"Para namang active yun sa mga ganyan ganyan. Once in a blue moon niya lang chinecheck ang mail niya."
Hindi ako nagsasalita.
Ano nga bang bago no, Kate? Pagkatapos ng isang gabing puro saya at walang kaproble-prolema. Akala mo matatakasan mo na lahat? Nanjan parin lahat ng problema mo atkailangan mo parin silang harapin.
"Halika na. Umalis na tayo Magpapaalam lang ako sakanila." Sabi ko.
Pagkatapos mag simba, pumunta kami sa mall. Habang nag hahanap ng pwedeng iregalo kay Ja..
Kyle's POV.
1 Message Received
" tol si kasama mo si kate?" -Ethann
Reply.
"Oo, bakit?"
Message sent.
1 Message Received
"Si leo tol, sinugod daw sa ospital." -Ethann
Reply.
"Anong nangyari?"
Message Sent.
1 Message Received
"May sakit daw, malubha na. Sasabihin mo kay Kate?"
Reply.
"Hindi. Hindi niya owedeng malaman."
Message Sent.
"Kuya, maganda ba tong damit na to?" Tanong saakin ni Kate.
"Oo, bilihin mo yan. Bagay yan kay Ja." Sagot ko.
"Osige. Tatlong damit na to, okay na to no?"
*May tumatawag sa cellphone.*
Ako: Hello?
Ethann: Malubha na tol. Mukhang hindi na niya kakayanin.
Ako: Ano bang nangyayari jan?
"Anong nangyayari saan kuya?" Tanong ni Kate.
Ethann: Kailangan mo nang sabihin kay Kate.
"Sino bang kausap mo?" Tanong ulit ni Kate.
*binaba ang phone*
"Kailangan nating pumunta ng ospital." Sabi ko kay Kate
"Ospital? bakit? sinong naospital?!"
"Si Leo."
"Ha? Anong nangyari sakanya? Bakit siya nasa ospital?"
"Hindi ko din alam kate."
"Bilisan mo. Anong nangyayari? Bakit? Kamusta na siya?"
"Kumalma ka lang Kate."
KATE'S POV
Kyle: Hello?
.May nagsasalita sa kabilang linya.
Kyle: Ano bang nangyayari jan?
"Anong nangyayari saan kuya?" Tanong ko.
.May nagsasalita sa kabilang linya.
"Sino bang kausap mo?" Tanong ulit ni Kate.
*binaba ang phone*
"Kailangan nating pumunta ng ospital." Sabi ni kuya.
"Ospital? bakit? sinong naospital?!"
"Si Leo."
"Ha? Anong nangyari sakanya? Bakit siya nasa ospital?"
"Hindi ko din alam kate."
"Bilisan mo. Anong nangyayari? Bakit? Kamusta na siya?"
"Kumalma ka lang Kate."
Bakit siya nasa ospital? Bakit nagmamadali si kuya? Sino yung tumawag kay kuya? Nasan na ba kami? Anong sakit ni Leo? Saang ospital? Malubha na ba? Kamusta na siya? Ano nang nangyayari? Mahal na mahal ko siya.
Hindi ko napapansing namumuo na ang luha sa mata ko, hanggang sa bumabagsak nalang sa pisngi ko ang mga tulo ng luha.
Pagbabang pagbaba ko ng sasakyan, dumerecho kaagad ako sa front desk at sinabing,
"Leo Alberto."
"Room 486" Sagot ng isang nurse.
Takbo sa elevator kasama si kuya, naghihintay.
Nagstopover sa 2nd floor.
Nagstop over sa 3rd floor.
Eto na yata yung pinaka matagal na elevator ride sa buong buhay ko.
Pag bukas ng elevator sa 4th floor, tumakbo agad kami at nakita namin na umiiyak ang ilang kapamilya ni Leo sa labas ng Room 486.
----
BINABASA MO ANG
Forever.
Подростковая литератураWe fall in love, and we break our hearts. And after going through that cycle every now and then, we learn something new. But what important is we learn that there is always this one person who can always come and rescue us. That one person we need w...
