Forever.

Chapter 31: Alive

Chapter 31: Alive 

SANDRA'S POV. 

"Kate, bat ba minamadali mo kong pumunta dito sainyo?" 

Tinext ako ni Kate napumunta daw sa bahay nila, may importante daw siyang sasabihin. Pagpasok ko ng bahay,  mukhang lumong-lumo si Kate. Sobrang tamlay ng hitsura. Parang.. May hindi magandang nangyari. Kasama niya dito si Alex pero wala si Kyle. Ano bang nangyayari? Bakit ang dark ng aura ng araw na to? Mukhang may bad news. Kinakabahan ako. Umiiyak na si Kate at lalo akong kinabahan. 

"Ano bang nangyari? Bakit ka ganyan? Anong iniiyak mo?!" 

Hindi parin siya sumasagot. Pinapatahan lang siya ni Alex at.. At kinakabahan parin ako. Sobrang kaba.. Ng may biglang may sumigaw sa labas.

"Dylan! Bumalik ka dito! Tama na!" Sigaw ni Kyle.

Dylan?... Huh? Sinong Dylan? Sa buong buhay ko.. Isang Dylan lang ang kilala ko. Biglang pumasok na nga sa pinto si.. Si.. 

"D-dylan?" matamlay kong sinabi. Unti unti siyang lumapit saakin. 

"Sandra. Thank God." at niyakap niya ko. Ano? Bakit niya ko niyakap? Sino ba to? Dylan? Sinong Dylan? Di ko na alam ang mga nangyari at naninigas na ang katawan ko ng bigla ulit siyang nagsalita. 

"I'm alive." 

~~

Nagising ako ng nakapalibot silang lahat sakin. Naririnig kong naiyak parin si kate.

"sandra! Sandra gumising ka nga! Sasampalin kita jan!! Gumising ka!!" sabi ni kate habang humihikbi. 

Mga 5 minuto bago ako bumalik sa totoong mundo, kung nasan ang lahat sila ay nandito. Kung saan BUHAY si Dylan. So.. Eto? Eto ang iniiyak ni Kate. Oh my God. Dylan? 

"anong nangyari?" tanong ko. 

"Bigla ka nalang nawalan ng malay." Sagot ni Alex.

"oh God, is she okay?" said SOMEONE. 

I was about to pass out AGAIN. But I managed. I need to get my answers.

"Dylan?" tanong ko ulit.

"yes." 

Oh. My. God. Ngayon nakita ko na siya ng nalapitan at malinaw. Dylan? Ikaw ba yan? Ibang iba ka na. Bakit ang gwapo mo? Ang naalala ko lang.. Yung mata mo at yung magulo mong buhok. Kelan ka pa.. Kelan ka pa NABUHAY ulit? 

"I'm sorry. I'm so sorry for all the pain I've caused. This is all my fault--"

"Dylan, you dont have to--" sabat ni kyle.

"no, Kyle.. I've got this. I'm sorry for the way I left. I'm so sorry that I just left without notice. I'll understand if you wont talk to me." sabi ni Dylan. 

"buhay ka." yun lang ang nga salitang nasabi ko. 

"Oo. I left them with no choice. They had to do something. To tell you I'm dead." 

Walang umiimik. 

"Let's just forget about everything and move on. I'm here now." 

Hindi ako makapaniwala. Hindi. Panaginip lang naman kasi to. Hindi totoo no. Ano ba. Patay na si Dylan. Maniniwala na sana ko na panaginip lang to. Kaso....

"Sandra.. I'm sorry." 

Oh.. God.. What an angel. How can I resist this supposed-to-be-dead-guy? And bakit parang.. Wala akong nararamdamang sakit? Wala namang dapat ika-lungkot diba? Buhay nga yung patay eh. Dapat.. Masaya. Ano ba tong si Kate.