Forever.

Chapter 23: Hallucinations

Hala, ano ba to? Totoo ba to? Kapatid ni Briana si... Barbie? oh em.. how could this be? Ang bait bait ni ate briana. Tapos kapatiid niya yung chismosa at matapobreng babaitang yun?! what the... :( this is so heartbreaking.

"Huy, ano bang sinisigaw mo jan? Nakakagulat naman to!" Tanong ni kyle.

"Sinabi mo sakanya  na  nakulong kami ni Alex sa kwarto no!!!!"

"Oo, bakit? Wala alng akong mapagsabihan ng problema. Pano mo nalaman?"

"Dahil sinabi niya kay Barbie-- Princess! Sinabi niya kay princess na nakulong kami ni Alex sa kwarto! alam mo bang pinagkakalat niya sa school na buntis ako?!"

"Ano? Buntis ka?!!!!!!!!!!"

"Hinde!!! Ano ba!! yun lang yung pinagkakalat ng barbie na yan!"

"Barbie?"

"SI PRINCESS NGA!!!!!!"

"aw, sorry... sorry kate. yaan mo -- "

"Naayos ko na."

"Sorry."

Naiyak na si Ja sa likod.

"Kendra, sorry.. hindi na kami magaaway ni kuya." Sabi ko.

Lumaki kasi si Ja na laging nagaaway si mama at papa sa harap niya. Kya mahina siya sa mga ganitong bagay eh.. Pag nakakakita siya ng nagaaway. Lalo na pag kami ni Kyle.

Tahimik kaming lahat na nakabalik ng bahay. 

Dami na palang unreplied messages galing kay Alex.

"Uy, sorry late rep. May pinuntahan lang kami kanina." -Katie. <3

"Ok, See you tomorrow... Katie ko." -Alexeeei :3

Nakatulog naman ako ng mahimbing, and  I'm actually looking forward to our 'date' tomorrow.

# The next morning. 

Naligo na ako at naghanda ng sarili ko. Maaga daw kasi nya ko susunduin. Mga 8:30 daw nandito na siya.

"Oh bat bihis na bihis ka? Ang aga aga." Tanong ni kuya.

"Aalis ako."

"obvious. san ka pupunta?"

"kasama ko si alex"

"kaya naman pala e"

7:30 Wala parin siyang text.

7:45 Baka naman nakalimutan na niya?

8:00 Tetext ko na.

"Tuloy pa ba?" -Katie <3

8:15 Hindi naman siya nagreply.. 

8:20 Tawagan ko na.

Ako: Hello?

Siya: *ubo ubo* Katie

Ako: ano? 

Siya: katie

Ako: ano? ayusin mo di kita marinig amp

Siya: *ubo ubo* Sorry..

Ako: bakit?

Siya: hindi ako makakapunta. wag na tayong tumuloy..

Ako: ah okay.. cge kakagising ko palang naman di pa ko nakakaligo. 

Siya: katie----

And then I hung up.

Ano daw? Hindi tuloy? Hindi siya makakapunta? Ah ok. Pagtapos kong magayos at maligo at magising ng maaga? Hindi tuloy? May pa ubo ubo effect pa siya. Aish. Bahala siya sa buhay niya. What kind of guy ditches you on your FIRST date? JERK.

1 New Message.

"Sobrang sama ng pakiramdam ko.. sobrang taas ng lagnat ko." -Alexeeei. :3

Ano? May sakit siya? Mga palusot naman neto. Bulok na bulok na. Aish. Pero... Pano kung totoo? :( Ugh, ano ba tong naiisip  ko. bat naman ako pupunta sa bahay nila? Eh hindi ko nga alam kung saan yun. 

Bago ko pa malaman eh naglalakad na ko palayo ng bahay para pumunta sakanila. Wala na kong pakialam kung anong ang mangyari, wala na akong pakialam kung  di ko alam kung san bahay nila.

...teka. naliligaw na ko. 

Aish.

Nasan na kaya ako? T^T

"Excuse me, kilala niyo po si alex manansala?" tanong ko sa isang tindera sa sari sari store.

"Hinde!" Sigaw niya sakin.

"Salamt po"

What? Bakit siya galit? I asked her politely. Aish. Then I saw a kid. 

"Excuse me, may kilala kang Alex?"

"Alex, oo yung nakasalamin pati nakabrace? Oo dun yun sa bahay na yun"

"Sige, salamat!"

Pagpunta ko sa harap ng bahay... Kinakabahan ako. Pano ko kakatok? Pano ko... Waaah, pano pag nanjan parents niya tas tanungin kung sino ako? Pano kung di ako papasukin? Pano kung magalit sakin? Pano kung pano kung pano kung?!!!!!

Biglang may lumabas na babae. I know its his mom.. He has her eyes.

"Excuse me po--"

"Si Alex? Nandun sa taas puntahan mo." 

"Good Morning po." 

Mga 5 minutes akong nakatayo sa labas.

"Ano pang hinihintay mo jan? Sabi ko akyatin mo nalang sa taas."

What? Akyatin sa taas? And she doesnt even know me. Pano kung murderer ako and I wanted to kill Alex? Then I have all the access? I don't understand anything. And acting like a fool, I headed upstairs. What am I even thinking? Saan dito? There's 3 rooms.Which one? 

"Alex?" I murmured.

ALEX'S POV.

Nung nagising ako, pagkamulat na pagkamulat ko palang ng mga mata ko eh naramdaman ko kaagad ang sakit ng ulo ko at pandilim ng paningin. Hindi ako makatayo o makabangon. Mga sampung beses akong nag try na tumayo o umupo man lang. hindi ko magawa. Nararamdaman ko rin ang mainit na singaw ng katawan ko, tinatrangkaso yata ako. Ang  taas ng lagnat ko. Pero hindi pwede. Hindi ako pwedeng magkasakit. Mahalaga tong araw na to. eto yung unang beses na lalabas kami ni Katie. Kailangan kong makabangon.

Pagtingin ko sa orasan..8:25.

Hindi na ko aabot. Tinwagan niya ko pero binabaan din niya ko. Alam kong tampo/galit siya. Sabi niya kakagising niya lang daw pero di ako naniniwala. Alam kong ready na sya at bihis na sya. Ano ba tong nagawa ko.. pano ko makakabawi...

Mga isang oras ang nakalipas at ang bigat bigat parin ng pakiramdam ko.. at hindi parin ako makabangon.. Sa sobrang taas ng lagnat ko eh nag hahallucinate na ko. 

"Alex" May narinig akong tumatawag,

Boses ni Kate.

Pero imposible.. Pilit naman akong sumasagot.. "Katie.."

Patuloy parin ang pagtawag ni kate sa pangalan ko..  Ano ba tong nangyayari sakin. Nagahhallucinate na ko.

Pero natigil ang lahat..

Nung bumukas yung pintuan sa kwarto ko.

"Kate?" bulong ko.

Nagddouble vision na ko.. peor alam kong siya ang nakikita ko.

Kinukumbulsyon na yata ako..

Hanggang sa hawakan niya ang mga pisngi ko.

"Alex! Ang taas ng lagnat mo!

"Kate" paulit ulit niyang binabanggit ang pangalan ko.

"Oo nandito ako Alex. Hindi ako aalis. Aalagaan kita."