AŞK BAKIŞLARINDA

Bölüm 1:

"Aleda Hanım setten sizi bekliyorlar.. Çekimleriniz başlayacak"

Ben Aleda Demir.

"Aleda!!! Sabah saat kaç oldu farkında mısın? Seni bıraksam boşluktan gün boyu uyursun! Bir iş bulamadın ki defolup gidemedin bu evden! Yakında kocaya vereceğim de kurtulayayım senden! Ev işlerindede yardım ettiğin yok, tek bildiğin yat kalk ye iç otur kalk televizyon izle, telefona gir! Senden kurtulduğum gün parti yapacağım  yazıyorum buraya!"

Oyunculuk bölümünü bitirip işsiz kalan sıradan biri..

"Ben o kadar boşuna mı konuştum Aleda!"

Evde gün boyu annesinin azabına uğrayan sıradan bir kız..

"Off"

"Off ya of. Boşluktan oflarsın sen. Bende senden kurtulamadığım için oflarım! OFFF!"

"Anne.. Git başımdan."

"Gitmiyorum efendim, böyle yata yata şişeceksin. Git markete birşeyler al!"

"Ahhhh! Market!!" Birden yataktan fırlayıp saate baktım.

"Ne oluyor be?"

"Şekerlerim! Şekerlerim bitecekkk!!"

Evde sıkıntıdan kafayı sıyırmak üzere olan bir kız..

"Ahh şeker krizi. Her sabah aynı şey! Üretimden kalkarlar umarım!"

"Ayy anne bende seni seviyorum ama gitmeliyim hadi görüşürüz!"

Üstümdeki gecelikle hızla dışarı çıktım. Son hızla bakkala koştum.

"Şekerler nerdeeee!" diye bağırıyordum yolda. Herkes bana bakıyordu ama umrumda mı?

Hızla koşarken saçlarım isyan edercesine uçuşuyordu. Birden bir direğe çarptım..

"Offf, yahu nedir benim bu çektiğim! Her gün bir direğe çarpmak zorunda mıyım?" diye başımı tutup tekrar koşmaya başladım. Galiba direğe çok sert çarpmıştım. Başım kanıyordu.

Biraz daha koştum. Bu seferde duvara çarptım. Ve yere düştüm.

"Anladım hepiniz benim beyinsiz olmamı istediğiniz için bu direkleri duvarları koydunuz buraya değil mi?" diye söylendim kafamı tutarken. 

"Duvar mı?" Hı? Nerden gelmişti o ses?

Kafamı kaldırdım, kaldırdım göremedim. Uykulu gözlerim zaten hiçbirşeye izin vermiyordu ki..

"Bana farkettiysen duvar dedin." Hala aynı ses konuşuyordu.

Kafamı biraz daha kaldırdığımda bunun bir duvar olmadığını.. Bir adam olduğunu gördüm. Sonra az önce dediklerim geldi aklıma. Bu seferde delilercesine kahkaha atmaya başladım.

"Ahahahah! Sa-na duvar de..dim ahahah!"

Adamsa hala aynı ciddiyetiyle duruyordu.

"Onu farkettik. "

Yerden zorla kalkıp kafamı tuttum. Ben neden çıkmıştım dışarı?

"Allahhh! Şekerlerim! Şekerlerim kalmadı! Şekerlerim bitti senin yüzünden aptal duvar!"

Hızla koşarken kafam zonkluyordu. Arkadan bağırdı.

"Başından kan akıyor. "

Yanıma gelip elimi çekti. Ve bir doktormuşcasına başıma baktı.