AŞK BAKIŞLARINDA

bölüm 17

"Ya sen büyüdünde iş sahibi mi oldun?"

Büyüklerin bu sevme şekli ne kadar değişik değil mi? 'Yok ben hala işsizim' demek istiyorum böyle dediklerinde. Aynı şey gibi yatıyorsun ama gözlerin açık. Biri gelip 'uyuyon mu lan?' deyince 'hıı evet. Yeni uyuma şekli gözleri açık' diyesim geliyor. Aynı onun gibi.

"Evet baba. Sende yurt dışında harika iş kurmuşsun.. Ne kadar güzel."

"Ailemi çok özlüyorum. Ondan güzelliğinden fazla kötülüğünü görüyorum." Gülümsedim. "Artık burdasın ya. Bitti hasret."

Gülüp sarıldı. Ama o harika an bozuldu..

"Hayır, hiç bir zaman burada olmayacak. Bir saniye bile burada durmayacak." dedi annem içeri gelip. "Gidiyorsun bu evden."

Anneme korku ile baktım. Yıllar sonra babama kavuşmuştum. Onu da alacak mıydı?

"Gerçekten istemiyor musun beni burada?" dedi babam. Ama gülerek söylüyordu bunu. Anlam veremedim.

"Neyini isteyeceğim senin bu evde!" dedi annem sinirle. Babam güldü. Sonra bana baktı ve göz kırpıp salondan çıktı. Hemen peşinden gittim.

"Baba gerçekten gidiyor musun?"

"Hayır." dedi ve alnımı öptü. Sonra gitti.

"Hayır diyor ama gidiyor. Ailemde bir tane normal yok!"

Sinirle salona gittim. "Anne cins misin? Ne kadar delisin sen! Yıllar sonra babamla beraberim ama... Güzel karısı Gülsüm evden kovuyor."

"Sus Aleda. Git çöpleri at."

"Hay senin çöpünü..."

"Devam et istersen" dedi ayağındaki terliğe uzanırken.

"Ay güzel annem. İstersen evide atayım çöpe olur mu?" Hay senin diyeceğin şeyi Aleda..

"Bence kendini at daha iyi olur."

Sinirle kapının oradaki çöpleri alıp kapıyı açtım.

"Bir kere... Bir kere normal birşey olsun hayatımda. Hayır babam geliyor, ama ben yine çöp atıyorum. Adam hayır diyor ama gidiyor. Her şeyim özel olarak felakete ayarlanmış ve Aledaya gelmiş. Ne harika."

Tam çöpü atacakken içinden kedi çıktı. Çığlık attım.

Kedi de benim çığlığımı duyunca hayvancık arkasına bile bakmadan gitti.

"Hayır beyinsiz kedi. Ben senden korktum sen neden gidiyorsun?"

Sonra tekrar konuştum. "Salak Aleda. Salak. Kedinin zaten beyni yok ondan böyle..."

Çöpü attım. Tam arkamı dönecektim ki kulağımda bir nefes hissettim.

"Bir kedi ile konuşan Aleda da beyin var mı?"

Yine çığlık atmak istedim. Ama duyduğum uyuz sesle yüzümü astım.

"'Ay sen neden burdasın?' demek isterdim ama seni sorgulamayacağım." dedim arkamı dönüp.

"Haa, cır cır böcekliği yapmayacaksın... Ne yapsam acaba bir hayır yapayım bari. Senin çok konuşmadığın bir gün..."

"Gerizekalı mısın? Aptal mısın? Salak mısın? Ah... Pardon hepsisin..."

Kahkaha attı. "Aleda... Tam bir baş belasısın sen."

"Sende uyuzsun. Odunsun."

"Tı tı tı... Karşında bir yönetmen var. Hemde senin yönetmenin. O yüzden 'sen' diyemezsin. Hatırlatırım."