AŞK BAKIŞLARINDA

bölüm 15

"Ah..." Gözlerimi açtığımdan beri nedenini bilmediğim bir baş ağrısı ile kıvranıyordum. Nerede olduğumu bilmiyordum çünkü hala bulanık görüyordum. Ama bu rahat yatak bana ip ucu veriyordu. En son evinin önünde bayıldığıma göre beni yine yatağına yatırmıştı.

Gözümdeki bulanıklık gidince ayağa kalktım. Başım hala feci şekilde ağrıyordu, ama burada bir saniye bile duramazdım artık.

Kapıyı yavaşça açıp  çantamı sımsıkı tuttum.

Dış kapıya doğru ilerlerken seslendi.

"Uykucumuz uyanmış."

Yüzüne bakmadan dış kapıyı açmaya çalıştım. Açılmıyordu!

"Ya..." dedim sinirle ona dönerken. "Kapı kilitlenir mi? Sen ne cinssin bir çözemedim be!"

"Cır cır böceği biliyorsun günümüz çok tehlikeli. Hırsızı gelir, kaçakcısı gelir..."

"Yavuz. Aç lütfen şu kapıyı. Gitmek istiyorum."

"Gideceksin ama beni dinleyip."

"Dinlemeyeceğim, lütfen aç şu kapıyı."

Elini havluya silerken sinirlenmiş bir şekilde bana bakıyordu.

"Sen beni mal mı sandın? Sana fikir sorup neden alayım onu işe!"

"Sorun da bu! Neden!" Tam konuşacaktı, susturdum. "Öğrenmek istemiyorum. Lütfen kapıyı aç."

"Aleda." Gözlerim dolmaya başlamıştı yine. Bu neden benim kalbimi bu kadar çok acıtıyordu?

"Aleda.." dedi dibime kadar gelirken. "Bak, gözlerin doluyor. Ve her gözlerin dolduğuna... Benim içim... Parçalanıyor. Bırak bırak anlatayım. Dinle beni."

"Hayır." desemde yine tam dibimde durdu.

Gitmem gerekiyordu, yine aynı şekilde kalbim hızlanacaktı.

"Dinlemek istemesende dinleyeceksin."

İşte! Buldum!

"İyi.." dedim hafifçe ittirirken. "Sen benim gölgeme falan anlat!"

Bunun evi bir katlı değil miydi? Eğer bir kalas tarafından eve kilitlenirseniz çözüm pencere!

Hızla pencereyi açıp çıktım.

Son kez arkama dönüp güldüm. "Nasıl gölgem güzel mi?"

"Aleda! Salak mısın kızım düşeceksin!"

Hızla atlayıp koşmaya başladım. Güvenlik kalkan kapıyı açmıyordu. O zaman zıpla!

Son hızla koşup zıpladım. İşte dışardayım!

"Aleda! Başımın belası! Buraya gel!"

Arkamdan bağırarak koşarken bende koşmaya başladım.

Bana iyice yaklaşmıştı, sokağın dönüşündeki yaprak topluluğunu görmemle sırıttım. Hızla çalılıkların arkasına saklandım.

Oda tam çalılıkların önüne geldi. Yaprakların arasından ayakkabısını görebiliyordum. Ses çıkarmamam lazımdı.

"Aleda.. Seni bulacağım ve beni dinlemek zorunda kalacaksın..."

Evine doğru uzaklaşınca çalılıklardan çıkıp arkadan ona baktım.

"Hoşçakal Yavuz Barkın... Seni ve yaşadığımız bu 3 haftayı asla unutmayacağım..."

Yavaşça yürümeye başlarken gözümden bir yaş geldi.

Derdim onu işe alması değildi, evet oydu ama benden başka bir kıza sarılıyordu... Evet bu o kadar sinir bozucuydu ki... Baharın karşısına çıkıp balık salatası yapmak istiyordum.