AŞK BAKIŞLARINDA

bölüm 30

"Benim olsana."

Bir cümle insanın hayatını nasıl değiştirir? İşte benim bu andan itibaren hayatım değişiyordu.
Sevdiğim adamla duygularımız karşılıklıydı, her kızın istediği gibi. Bu benim için o kadar harika bir andı ki... Buraya gelene kadar hep ikinci ihtimal vardı aklımda: ya sevmiyorsa.
Ama oda beni seviyordu ve şuan bana ilan-ı aşk yapıyordu!

"Aleda?" dedi korku içinde. "Neden sustun?"

Gülümserken gözümden bir ıslaklık indi aşağı. Mutluluktan ağlıyordum.

"Noldu güzelim?" dedi gözyaşımı baş parmağı ile silerken.

"Y-yavuz..." dedim gülümseyerek. "Ben seni ne zaman bu kadar çok sevdim?"

Dediğim ile gözleri kocaman açıldı.

"S-e-vmek? Beni mi?"

"Beni kısa sürede bu elalara hayran bıraktın. Seni hem öldürmek istiyorum hemde tatlılığını yemek. İlk günden anlamıştım sensiz yaşayamayacağımı... Ben sana deliler gibi aşığım Yavuz.."

Yavuzun o elaları dolmuştu. Yanaklarında yakışıklılığına tatlılık katan gamzeleri hiç görmediğim kadar çok gözüküyordu.

Yavuz dudaklarıma doğru gelmeye başladığında kendimi ona bıraktım. Tam öpecekken büyük bir ses geldi.

"Yehuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!"

"Ohhh beee!"

"Sonundaaaa!"

Tüm set buradaydı ve bizi alkışlıyorlardı.

Setin haberi nasıl olmuştu ki?

İclal ve Yağız mahçup bir şekilde yanımıza geldiler.

"Özür dileriz... Baktık sizin kavuşacağınız yoktu bir plan yapalım dedik."

"Ve birşey daha var." dedi Yağız gülerek. "Özür dilememiz gereken."

Yavuzun kaşları çatıldı. Yağız bir adım geri gitti.

"Öpüşmenizi yarım bıraktık ama artık her dakika öpüşürsünüz!"

"Yağız! Canımı sıkma!" elleriyle yanaklarımı kavradı. "Bugün hiçbir şey beni mutsuz edemez. Ben sevdiğime, güzel gözlüme kavuştum."

Beni sıkıca sarmaladı. "Seni çok seviyorum."

"Bende. Bende seni çok seviyorum."

Yağız ve İclal sayesinde havai fişekler patlatılıyor, tüm İstanbul bizim aşkımıza şahit oluyordu.

🎀🎀🎀

"Ya siz varya az değilsiniz haa!"

"Ay kanka öbür türlü kavuşamayacaktınız be!"

"Valla biz olmasak öyle sadece bakardınız birbirinize."

Biz Yavuzla birbirimize gülerken Kerem elinde kırmızı bir mendille halay çeke çeke ilerliyor bir yandan da şarkı söylüyordu.

"Lalalalalalala Tarık ve Aslı aşkı lalalalalala gerçek olduuu lalalalalalal!"

Birden aklım başıma geldi, Yavuzun elinde olan elimi çektim ve birden ayağa kalktım.

"Yavuz!"

"Ne oldu güzelim?"

"Yavuz. Yavuz biz neden bu kadar malız? Biz neyin kafasıyız ha? Biz böyle uçalım kavuştuk diye halbuki çoktan ayrıyız biz ya!"

"Aleda." dedi sinirle. "Geveleme düzgünce anlat."

"Meşe odunu..." dedim fısıltıyla. Elini başına koydu. "Ay ben o odunu alıcam..."