Long Lost Mafia Girls

Chapter Thirty

Chapter 30:

Courtney Skie

Tuwang tuwa ako ng makita ko si Charles my life. Gahd! Lalo siyang pumopogi. Napatulala nalang ako ng makita kong lumingon siya sa-akin kanina. Kinikilig akuuueee.

Hehehehe! Charles Lian Rivera my first love and also our childhood friend. I admire him, since when we are just a kids. I tried to tell my feelings for him. I even invited him in our house to eat a dinner. Just a friendly date. Kaming dalawa lang yon, Gusto ko na sanang magtapat sa kanya kaso nauunahan ako lagi ng takot at pangamba. Weird, isn't it? Kung sino pa ang babae siya pa ang magtatapat.

Hindi naman natuloy ang pagtatapat ko ng feelings, Yah know. Baka masira ang friendship namin kaya kahit masakit go lang. Hahahahahaha! Thats why. And now nagkita nanaman kami, I'm so happy. I wish he have a feelings for me too. I don't know if he still know me. Andami niyang pinagbago, Tumangkad siya lalo. May girlfriend na kaya siya? Aish. Di bale na nga. Napabalik ako sa ulirat ng batukan ako ni Hillary.

"Tapos na ang pagde-daydream. Wala na siya, naka alis na kaya pwede bang makinig at maupo kana ng maayos. Jusq!" Medyo irita niyang pagkakasabi. Ano nanaman bang nangyayari sa puso ko? Huhuhu.

Tinry kong magfocus sa topic namin kaso iba iba talaga ang pumapasok sa aking precious mind. Hihihihi~ Naeexcite akong makita siyaa.

Hindi nagtagal ay nagbell nadin. Agad kong inayos ang mga gamit ko. Inaya ko na agad silang lumabas kaso may humarang nanaman. "Bitches. Close agad kayong walo? How come? If I were you transferees sakanila ako sasama." Sabi niya at ngumiti ng fake.

"Sorry but we're not you. Hindi kami kagaya niyo na mga bakulaw. Its none of your business kung close kami agad. If you'll excuse us? Nagmamadali na kami eh. Nakaharang kayo sa dadaanan namin." Hindi nako nakapagtimpi kaya ako na ang sumagot.

Nakitang nagmamadali kami eh. Tapos aish grrr. Ayaw ko pa naman sa lahat eh yung ganyan, kala mo kung sinong umasta. "No one can answer me like that! You... Urgh! Remember I'm the leader of BSG. No one can block my way!" Oppszxc. Napatingin naman ako kay Unnie Brynn.

Sobrang lamig ng emosyon niya. Masama na'to. Why so famewhore this girls? "WE.DONT.CARE. YOU BETTER BACK OFF ON WHAT YOU DOING." Malamig na sabi ni Unnie Brynn at nauna ng umalis.

"B-bakit? Di a-ako natatakot s-sainyo. May araw din kayo!" Medyo utal nyang pahayag at nagwalk out kasama ng mga alipores niya. Viena, Viena, Viena. Prepare for your coffin darling. Baka isang araw bumulagta kana lang dyan.

Sumunod nako sa kanila at nagmadaling pumunta sa cafeteria. Nagugutom na talaga ko. Asan naba si unnie brynn? May nakita akong kumaway sa bandang dulo ng cafeteria. Niliitan ko kaunti ang mata ko para makita kung sino ito.

Si charles my lifee. Ayan nanaman si puso, tumitibok nanaman ng pagkabilis bilis. Am I inlove with this man? Hihihi. Lumapit kami doon. Ngunit tahimik lamang ako.

"How are you gals? Teka.. Asan na si Courtney? Sino ito bago niyong kaibigan?" Bigla akong nasaktan sa sinabi niya ng hindi niya ko makilala. Bakit? Tumaba bako? Ito parin naman ako ah. Napayuko ako ng itinuro niya ko.

"Ahh..Ehh Oppa si Courtney yan." Sabi naman ni Phoebe. Matanda si Charles samin ng 3 tatlong taon pero ayaw niya magpatawag ng kuya.

Nagulat naman siya, Nag angat ako ng tingin at ngumiti ng pilit. Nakakatampo lang. "Sorry...Hindi kita nakilala. Anlaki na ng pinagbago mo. Lalo kang gumaganda." Waaahhh! Paniguradong namumula nako nito.

Pero hindii, Dapat nagtatampo ako sa kanya. Diba? Diba? Oo, tama. "Clinic muna ako ah? Biglang sumama pakiramdam ko ih." Sabi ko at akmang tatayo na ng magsalita si Charles.

"Hala. Samahan na kita? Kaya mo ba? Ano bang masakit sayo?" Sunod sunod niyang tanong. Bat ba kasi ganyan ka ihhh, kinikilig akoo. hahahahahaha

"Ah...Eh okay lang ako OPPA, kaya ko naman." Sabi ko at sinadyang diinan ang pagkakasabi ng 'oppa' nagiba naman agad ang timpla ng mukha niya. "Ah ganon ba sige." Tipid niyang sabi. Ngumiti nalang ako at umalis na.

Hindi naman talaga ko pupunta doon eh. Dederetso kong garden hehe, papalamig. Ganito naman ako pag nagtatampo eh. Inilabas ko nalang ang chocolate na nasa bulsa ko at kakainin na sana ito ng may umagaw.

"Pwede kang magka diabetes kung puro chocolate nalang ang kakainin mo." Tinignan ko naman kung sino ang hampas lupang umagaw ng chocolate ko! Agad nanlaki ang mga mata ko ng mamukhaan ko kung sino ito.

"You look familiar. Nagkita na ba tayo? Tsaka teka nga! Ibalik mo nga yang chocolate ko. Wala kang pake kung magka diabetes ako." Sabi ko at pilit inaagaw sa kamay niya ang chocolate ko. Huhuhu, my babies.

"Seriously? Sa gwapo kong 'to hindi mo ko maalala? And you know what? Favorite chocolate ko 'to. Hahaha, masarap 'to diba?" Napanganga ako ng unti unti niyang binubuksan ang chocolate ko at.. At.

"NNNOOO!!! Huhuhu, Bakit mo kinain?! Wala ka bang pambili kaya nangunguha ka nalang!?" Inis kong sabi at sinuntok siya sa tyan. Hinawakan niya agad ito, hehe. Mukhang napalakas! Serves him right.

"Wala na huhuhu, wala na ang chocolate ko." Mahinang bulong ko at tumalikod na. Nakakainis. Huhuhuhu my chocolates.

"Smile na, para kang pinagbagsakan ng langit at lupa eh. Oh!" Agad nagliwanag ang mga mata ko ng bigyan ako ni Charles ng chocolates. Waaahhh! Binigyan ko siya ng matamis na ngiti at niyakap.

Kaso mukhang wrong move ako hehehehe. "Opps. Hehehe, Thankyou. Dahil dyan hindi nako nagtatampo sayo. Hihihi, bati na tayo ulit." Childish kong sabi. Agad naman niyang ginulo ang buhok ko na ikinapout ko.

"Ikaw talaga. Kahit kailan hindi ka pa din nagbabago. Ikaw padin yung kilala kong Skie na childish." Sabi niya. Tumawa nalang ako ng mahina at inumpisahan ng kainin ang chocolate na ibinigay niya sakin. Alam niya talaga ang stress reliever ko. Kaya ako lalong naiinlove sakanya ihh.

*****

Chapter 30 done: Dont forget to click vote down there👇. Thankyou for continuing to read this story. Hihihi~ Saranghae. Just wait for the next update.