Lumina Academy: The Golden Hope (Realm Series #1)

Chapter 12: Demons

Chapter 12: Demons
 
“W-What should we do now?” Gen asked while we’re still looking at the dagger that still shining with the color of red and black.
 
“We have no choice…” I told her while I am thinking about the Alphas—the persons that I know that could help us right now.
 
“What’s your plan, Lara?” It was Tati’s voice and when I look at her, she’s now serious.
 
I sigh before looking at Gen. “You go and look for Alphas,” I said before looking at Tati. “You go with her, Titiana,” they both nodded and even Gen is still weak, she is still able to stand while Titiana teleported in her shoulder. “Look for my presence, Tati… mag-iingat kayo,” bilin ko at bago pa sila makapag-teleport ay nagtanong pa si Gen.
 
“How about you?” She asked while I can see that she is worried because of what’s happening right now.
 
“I will face the monster…” I answered and they were ready to protest when I talked again. “Merlia and Zephyr will go with me, so, don’t worry about me. You go now before something worst happens!” They both nodded before they disappear into thin air.
 
Ako naman ay dahan-dahang tumayo bago ko narinig ang boses ni Merliam “I will call Zephyr,” I nodded at her before she calls for Zephyr.
 
Kinuha ko naman ang salamin ko at sinuot ito habang hawak ko pa rin ang dagger. Hindi rin nagtagal at dumating na sina Merlia at Zephyr kaya wala na kaming sinayang na oras. I’m still weak but I have to force myself. Zephyr was against with my idea but I insisted kaya wala na siyang ibang nagawa pa.
 
We run where the Betas’ floor at ginagawa kong suporta ang pader. We can not teleport just like Tati since I am still weak. Kapag manghihina ako ay naaapektuhan din ang guardians ko except for Titiana. Sumakay kami sa elevator at mayroong ilang estudyante ang nakasasalubong namin.
 
Merlia is invisible right now while Zephyr is serious than ever. Habang palapit kami ng palapit kung sa floor ng Betas ay mas lalo namang lumalakas ang pag-ilaw ng dagger. Dagger is telling me exactly where that monster’s location and it was in Betas’ room right now at may masama akong kutob dito.
 
“I can feel numbers of monsters right now…” I heard Zep said at sakto namang nagbukas na ang elevator.
 
Hindi ko naman nagustuhan ang bumungad sa amin—it was an eerie atmosphere and I wonder why other students can not feel this. It is clearly a strong eerie aura and it gives chill down to my spine. Kaagad naman kaming tumakbo kung na saan ang pintuan at walang pag-aalinlangang pinatamaan ito ni Zep ng kaniyang lightning bolt.
 
I am maybe weak and they are affected but it doesn’t mean that they will be going to be weak too. Hindi lang sila pwedeng gumamit ng gumamit ng kapangyarihan dahil manghihina ako lalo since we’re connected. But my guardians know their limitations, especially, Zephyr that’s with me right now.
 
Nang bumukas ang pinto ay mas lalo kong naramdaman ang nakapangingilabot na aura. I can see black smoke too and a burning flesh and I just realized that it wasn’t a monster but a demon! And they are too many!
 
“Just like I thought…” Zephyr said at maya-maya pa ay nakita na namin ang aming kalaban.
 
It wasn’t just a normal demon but a high-rank demon! His size is like the size of minotaur kaya nakatingala ako ngayon dito. His skin is black and he has horns—the demon’s appearance has similarities with the minotaur. It has long and sharp horns and red eyes that look very sharp at us right now.
 
Oh, deities…
 
He smells like a burning flesh at mayroong lumalabas na itim na usok mula sa katawan niya. Nadako naman ang mga mata ko sa likod niya at napasinghap na lamang ng makita ko ang mga miyembro ng Betas na nakahandusay while there are demons that surrounds them too but they have a normal size compared this high rank demon.
 
They also have black skin, horns, and red eyes that are looking ar us sharply. Mayroon ding lumalabas na itim na usok mula sa katawan nila. Now that the enemies showed themselves, we have to kill them as soon as possible. The Betas’ life is in danger at kung hindi lamang kami dumating ay baka natuluyan na sila.
 
“You fucking demons!” Zephyr launches an attack and from outside, I can hear the sky roaring as Zephyr’s lightning bolts are killing every demon he sees but he can’t do that for a long time… and he knows that.
 
I look at Merlia and said, “Go and put every member of Betas in a safe place. Zep and I will cover you up,” I said before she nodded.
 
Sabay naman kaming tumakbo papasok and the dagger that I am holding turn into a sword. This is what Aslan told me… that this dagger will only turn into sword if my opponent is a demon ngunit hindi talaga ito ang weapon na pumapatay ng kagaya nila—ang espadang takot ang mga kagaya nila.
 
I noticed that every time Zephyr are killing low ranks demons ay padami naman ito ng padami. Mayroong lumapit sa akin at kaagad ko naman itong nilabanan. Good thing that I took this lesson seriously! There’s a demon that tried to harm me but I am fast enough to avoid his attacks.
 
Ngunit nakalimutan ko ang pinaka-boss and he almost hit me with his sharp claws kung hindi ko lang naramdaman! I can not move quickly because I am still weak but I still can dodge their attacks. Ang maririnig lamang sa silid na ‘to ay ang pagsabog, mga daing, ang kidlat ni Zep, at ang mura niya.
 
I was covering Merlia while she’s teleporting every members of Betas in a safe place. Nakararamdam na kaagad ako ng pagod ngunit hindi ako bumigay until sa high rank demon attacked me by full force at namalayan ko na lamang na nasa labas kami.
 
I heard gasped from afar and when I look around, I noticed that we’re in the field of dorms. There are students here and they were all shocked upon seeing the demon. Nagkagulo na habang ako naman ay pilit na tumatayo at ginawa kong suporta ang espada na hawak ko.
 
Kapit lang, my dear eyeglasses! You can not reveal yourself yet!
 
I heard the danger alarm at kasunod no’n ay anunsyo na hindi ko na pinakinggan dahil sumugod ulit ang demons sa akin. The demon was fast but I can keep up with him despite of being weak. I was trying to cut his flesh and I successfully did which caused him to shout in pain.
 
Mula sa dorm ay nagkaroon din ng pagsabok at kasunod no’n ay ang pagkarinig ko ng boses ni Zephyr. “You, demons should be staying at hell!” His voice boomed before a lightning bolt came to the demon’s direction—ang kaharap kong demon na sanhi upang sumigaw ulit ito at mas lalo pa itong nagalit.
 
It attacked me again—halata namang sa akin niya binu-bunton ang galit. Ngunit hindi ko napansin ang palalapit niyang kamay at huli na upang makaiwas ako but I was ready to use my power to protect myself when there’s lightning that came into his direction again kaya hindi nito natuloy ang balak gawin sa akin.
 
I was shocked but it shocked me even more when there’s a ball of energy that came into the demon’s direction again at bigla itong kumalat sa kaniyang katawan. The purple fire… from where I am standing, I can feel how powerful and hot it was at ramdam na ramdam ko ang sakit na nararamdaman ng demon ngayon.
 
Napakuhod pa ito sa sakit at pumalahaw ng iyak bago mayroong mabilis na kidlat na nagmula sa kalangitan ang tumama dito—na siyang tumapos sa kaniya. When the demon’s body fell on the ground, it made a loud thud at bahagya pang yumanig ang lupa.
 
Napahinga naman ako ng malalim at tila ngayon ko lang naramdaman ang panghihina—lalo na at ang lakas ng huling pinakawalan ni Zephyr and yes, he was the one who finished the demon but I am sure he’s not the one who saved me from the demon’s attack earlier.
 
Who could that be? I will just thank that person.
 
Napahinga naman ako ng malalim habang nakatingin sa nasusunog na katawan ng demon at mulat nitong mga mata. Kawawa naman siya… pero masama siya, eh! Bigla namang nanghina ang tuhod ko at nawalan ako ng lakas kaya hinanda ko ang sarili kong babagsak na sa damuhan.
 
But I startled a bit when a strong arm caught me in my waist—preventing me to fall. Despite of the strong smell of the demon in front of me, hindi pa rin nakalagpas ang pamilyar na amoy ng lalaki sa ilong ko kaya dahan-dahan akong napalingon dito at muli ko na namang nakita ang kaniyang mga mata—ang kaniyang nag-aalalang mga mata habang nakatingin sa akin.
 
“Azriel…”
 
***
 
Ingrid Genevieve Taylor
 
Even I am still weak, I did my best just to look for Alphas and drag their asses our where Lara is! Hindi pa siya malakas kagaya ko kaya kung kalalabanin man nilang tatlo ang kung anong klaseng kalaban ‘yon ay baka masaktan pa siya
 
“Don’t worry too much about Lara, Ingrid… she wasn’t just an ordinary… she never been ordinary,” I heard Titiana said ngunit tila mayroon pa siyang ibang gustong iparating.
 
Pero oo nga naman. Hindi naman isang normal na imortal lang ang kaibigan ko kaya alam kong magiging maayos lang siya—sila. But we have to be fast before it’s too late! Alam kong hindi lamang simple ang kalaban namin dito base na rin sa nangyari sa amin ni Lara—lalo naman sa kaniya.
 
“Where the fuck those Alphas are?!” Hinihingal na ako at huminto muna.
 
Pinuntahan ko na kung saan sila madalas magtungo base na rin sa source—sa mga naririnig ko. Ngunit halos puntahan ko na lahat ay wala pa rin. I just hope that they are not outside of the academy dahil hindi ko na talaga alam kung sino ang hihingian ko ng tulong.
 
The heads are busy right now, kaya nga ang Alphas ang pinahanap sa akin ni Lara, eh! Pero saan na ba ang mga ‘yon?! “I am telling you, Alpha! Kung hindi pa kayo nagpakita sa akin ngayon, talagang ipatutusta ko kayo kay Zephyr!” Hindi ko mapigilang isigaw dahil nafru-frustrate na talaga ako dahil halo-halo na ang nararamdaman ko.
 
May lakas ako ng loob na sumigaw dahil wala namang ibang estudyante ang nandito dahil exclusively for Alphas lang naman ang part ng academy na ‘to. Bawal magtungo dito pero iisipin ko pa ba kung ano ang bawal sa hindi kung alam kong mayroong na sa panganib ngayon at nando’n ang nanghihina kong kaibigan?!
 
“Ingrid?”
 
Napatigil naman ako dahil mayroong nagbanggit ng pangalan ko. Kasunod no’n ay ang naramdaman kong mga presensya mula sa likod ko—ang presensyang tanging ang Alphas lamang ang mayroon. Dahan-dahan akong humarap sa kanila and there, I saw the mighty Alphas—looking at me with their confused face and half relief while one of them wasn’t even looking at me—he was looking somewhere and I noticed that he badly wants to got somewhere.
 
“Glad you’re—” hindi ko na hinayaan pang matuloy ni Princess Arielle ang kaniyang sasabihin dahil wala akong panahon upang makipag-chikahan sa kanila!
 
“I need your help!” Pagputol ko at nakita ko ang pagkunot nila ng nuo kaya hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa! “We need your help! Lara—she needs your help!” Lahat naman sila naging alerto—kahit si Prince Aiden na nakatingin sa kung saan ay napatingin na rin sa akin.
 
“In Betas room, Ingrid! Demons! They are fighting demons!” Mayroong pagkataranta sa tono ni Titiana kaya nanlaki ang mga mata ko at nakaramdam na ako ng takot para sa kanila at sa kaibigan ko.
 
“Ingrid, what’s happening?” It was Princess Gwendolyn and I know that I already look pale—paler than earlier.
 
“D-Demons! In Betas’ room!” Wika ko at napasinghap naman sila—while Prince Logan and Prince Aiden face darkened.
 
Wala na kaming inaksaya pang oras at kaagad na tumakbo patungo kung saan ang kwarto ng Betas. Alam kong nagtataka sila ngayon—madaming katanungan sa kanilang mga isipan ngayon ngunit isinasantabi muna nila ang bagay na ‘yon.
 
Since I am still weak, I can’t keep up with them kaya naiwan ako. Huminto na lamang ako bago kumuha ng suporta sa pader. “Are you okay, Ing?” Titiana si worried but I nodded at her before smiling while not looking at her.
 
Hinahabol ko pa rin ang hangin ko habang nakahawak ang isa kong kamay sa tuhod ko at nakatingin naman ako sa paa kong walang sapin. I am only wearing a pang-bahay—white T-shirt, black pajama that has an imprinted hearts and a messy bun hair. Hindi ko alam kung ano ang itsura ko ngayon pero ang mas mahalaga ngayon sa akin ay ang kaligtasan ng lahat.
 
“I will inform Serafina and the others of what’s happening right now,” I heard Titiana said and I only nodded before she vanished.
 
Pumikit naman ako at handa na sanang tumakbo ulit ng maramdaman kong umangat ako at medyo na gulat ako. I was about to hit whoever it was when I suddenly heard his voice, “Don’t you dare slap me, woman,” napakurap-kurap naman naman ako at hindi mapigilang mapatitig sa lalaking buhat-buhat ako ngayon.
 
Hindi ko naman mapigilang malukot ang mukha bago siya tinignan ng masama. “Put me down,” masungit kong utos ngunit ang gago, hindi ako pinansin at nag-umpisa na lang na maglakad.
 
Hindi ko kaya siya bati! Hmp!
 
“If you wanted to see your dearest friend then shut up,” he said at ang lakad niya ay naging takbo na kaya napakapit ako sa kaniya.
 
Ang mga estudyante na nagkalat ay napatitingin sa direksyon namin at wala yatang hindi napasinghap dahil sa nakikita nila ngayon. Hindi ko gusto ito ngunit hindi ako pwedeng mag-inarte ngayon dahil hindi ko kayang tumakbo—lalo naman ang gumamit ng teleportation.
 
I just left no choice.
 
Pero ngayon ko lang napansin na tumutunog na pala ang alarm—telling that there’s danger happening right now and they already announcing that the students should go in the safe place. Wala ang mga heads ngayon, pati ang kalahati ng faculty members ay wala kaya kinailangan ni Titiana na puntahan kung na saang lupalop man sila.
 
Nagkagugulo na pala pero nagawa pa rin nila kaming pagbulungan. Tss!
 
Hanggang sa makita na lamang namin na nilalabanan na ng Alphas ang mga demons na nagmumula sa dorm ng Betas. Ngayon ko lang din napansin ang maingay na kalangitan at dahil ‘yon kay Zephyr na sinabayan na ng mga prinsepe. Hinanap naman ng mga mata ko si Lara at hindi ko mapigilang mag-alala ng makita kung ano ang kalaban niya.
 
“Lara…” I whispered at ramdam ko namang humigpit ang hawak sa akin ng prinsepeng naka-away namin. Hmp!
 
Nagpumilit naman akong bumaba at wala naman siyang nagawa kung ‘di ang ibaba ako. I know that I can’t help right now because I’m still weak. I am not like Lara who still can fight despite of feeling weak. Mahina na siya niyan ngunit kaya niya pa ring labanan ang high rank demon na kaharap niya.
 
The faculty members that left to stay here in academy also helped to fight the demons ngunit nabalik na lamang ang tingin ko sa direksyon ni Lara at nakitang matatamaan na siya ng matutulis na kuko nito ng mayroong isang kidlat ang pumigil dito. Napanganga na lamang ako at napatakip ng bibig. But what I didn’t expect the most was when I saw the purple fire coming to the demon’s direction.
 
Napatakip na lamang ako ng tenga ng sumigaw ito dahil sa sakit at mula sa kinatatayuan ko ay ramdam ko kung gaano ‘yon kainit. Ngunit napatalon na lamang ako sa gulat ng mayroong tumama ditong malakas na kidlat na tumapos ng buhay nito. Tinakpan ko naman ang ilong ko dahil hindi ko na kaya ang baho ng amoy dahil sa mga demons na ‘to.
 
“Oh, no…” nagulat na naman ako ng marinig ko ang boses ng prinsepe mula sa likod ko na hindi pa pala umaalis. I look at him and saw him looking at one direction kaya sinundan ko ito at napataas na lamang ang kilay dahil sa nakikita. It was Prince Azriel that carrying my best friend! “Someone is mad…” he said again and based from his tone, he is enjoying what he’s seeing right now.
 
Nagtaka ako—tsismosa ako eh! Kaya tinignan ko ulit ang tinitignan niya and unconsciously, dumako ang tingin ko sa likod nilang dalawa at nakita ang isang lalaki na nag-aapoy ang dalawang kamay habang nandidilim ang mukha habang nakatingin sa unahan niya where my best friend while being carried by Prince Ariel.
 
Wait… is Prince Aiden mad?! But for what?!
 
***
 
Hope Lorelei Lara Sapphire Watson
 
“You shouldn’t be pushing yourself, Lars. You’re still weak,” Azriel said while carrying me. He was walking going somewhere ngunit pansin kong patungo ito sa kwarto namin ni Gen.
 
Does he know?
 
“Ang tagal niyo, eh,” ngumuso pa ako at narinig ko na lamang itong napa-buntong-hininga. Hindi na siya nagsalita pa ngunit pansin ko ang pagkaseryoso niya kaya napanguso ako lalo. I am not used seeing him like this kaya hindi ko na natiis at tinusok ang pisngi niya but he didn’t even look at me. “Tampo yarn?” Nakanguso kong tanong and he finally gave up.
 
He stopped before he look at me. Wala na ang pagka-seryoso niya and he’s already looking at me softly. “You didn’t tell me…” he’s now sulking which made me chuckle.
 
“Yeah, I didn’t,” I teased and he look at me flatly kaya naman napitik ko na lamang ng mahina ang nuo niya. “Stop sulking, Az. Paano ko naman sasabihin sa ‘yo kung nauna ka pang nakarating dito?” Tinaasan ko na siya ng kilay na lalong ikinasama ng mukha niya bago nagpatuloy sa paglalakad.
 
Walang mga estudyante ang na sa paligid dahil na sa safe place pa rin sila. Ewan ko lang kung saan at mabuti na lang din ‘yon para walang makakita sa amin ni Azriel sa ganitong posisyon. Nakaka-hiya kaya! Tapos ngayon ko lang napansin ang suot ko—white sando and black shorts habang magulo naman ang mahaba kong buhok.
 
“You already saw me…” he said again na ikina-tawa ko na lamang.
 
“I have my reason, Az,” I reasoned out and all he can do is sigh. Akala ko ay magpapatalo na siya pero hindi pa pala.
 
“Why, is sending me messages too hard?” He sarcastically asked and I can’t help but roll my eyes.
 
How could I do that, huh?!
 
“Baka nakalilimutan mong nakahimlay ako ng ilang araw sa infirmary?” Sagot ko habang nakataas ang kilay sa kaniya.
 
Ano bang pinu-putok ng butsi nito?!
 
Napatigil naman siya sa paglalakad ng na sa harapan na kami ng dorm namin ni Gen. “Hindi ka talaga patatalo, ano?” He said and he’s sulking again.
 
Natawa na lamang ako bago niya ako ibinaba. We faced each other and he’s towering me. “Should I be thankful that you are in disguise?” Napataas naman ang kilay ko dahil sa tanong niya. “For sure, students here will never leave their eyes on you if you take off that eyeglasses,” he continued at natawa na lamang ako.
 
“You go now. Gen is coming. You still have to complete this mission with Alphas after all,” I told him and he sigh.
 
“Will you be okay here?” Tanong niya ng nag-aalala.
 
Ako naman ay tumango bago ngumiti sa kaniya. “I will be fine here,” I assured him and he nodded.
 
Nagpaalam na kami sa isa’t isa ngunit hindi siya umaalis hanggat hindi ako nakaka-pasok sa loob. Inside, I saw Merlia that waiting for us. Tila nakahinga naman siya ng maluwag ng makita ako. Lumipad naman siya paikot sa akin kaya natawa ako.
 
“I’m fine, Lia. I just have to rest,” saad ko and accompanied me in our room. “Gen is coming too,” wika ko bago nahiga. Tinanggal ko ang salamin ko at pareho kong nilagay ito at ang dagger sa side table. Dahil sa pagod ay hindi na ako nagtaka ng makatulog ako kaagad.
 
***