Als ik naar de deur loop van Julia haar huis word voordat ik zelf nog de deurklink aanraak de deur opengezwaaid. Het is julia haar vader die woest met tranen in zijn ogen de deur uit stormt. Hij ziet me eerst niet dus loopt me omver. Hij kijkt me geschrokken aan, blijft even twijfelen geeft me een hand en trekt me overeind. 'S-sorry' stamelt hij met zijn betraande rode ogen. Ik weet geen woord uit te brengen van de schrik, geen idee wat er nu gebreurd. Er gaan honderden misschien wel duizenden gedachtes door me heen om wat er misschien gebeurd is. Julia's vader begint naar zijn auto te lopen, maar dan stopt hij en draait zich om. Hij loopt terug naar me en geeft me en graait in zijn tas. Hij haalt er een klein doosje uit en geeft het aan mij. 'Geef dit aan julia'. Is het enige wat hij zegt. Dan draait hij zich om en loopt naar zijn auto, start hem en rijd weg.
Ik weet niet wat er is gebeurd en geef mezelf een moment om na te denken. Ik ga zitten op het opstapje voor de deur en kijk naar het doosje in mijn handen. Wat was er aan de hand?! Waarom huilde hij?! Waarom moet ik dit aan julia geven?! Waarom geeft hij hem niet gewoon zelf?? Allemaal vragen die ik niet kan beantwoorden. Ik besluit om naar binnen te gaan om te kijken of julia thuis is, en of alles oké met haar is. Als ik binnen kom is het stil in huis. Ik ga naar boven naar julia's kamer, waar zachtjes gesnik vandaan komt. Ik klop op haar deur en doe hem open. Ik zie julia op de grond zitten met haar knieën tegen haar borst opgetrokken en haar hooft in haar handen gedrukt. Als ik binnenkom kijkt ze op. 'Ju-juul?' Ik loop meteen op haar af en kom naast haar zitten. Ik sla een arm om haar heen en laat haar hoofd op mijn schouder rusten. 'Sst stil maar het komt goed' julia snikt en kijkt me dankbaar aan. 'Z-ze hadden ruzie' weet ze uit te brengen. 'Het komt goed, wil je vertellen wat er is gebeurd?' Vraag ik. 'J-ja oke' snikt Julia. 'Wacht ik haal wat water voor je'. Ik sta op en loop naar beneden naar de keuken. Als ik aankom in de keuken liggen er glasscherven en kapotte vazen op de grond. Ik loop verder naar de kast om te kijken of er nog hele glazen zijn. Ik vind 1 glas, het is het glas die ze voor haar geboorte had gekregen. Ik vul het met water en loop weer naar boven. Ik geeft julia het glas en ze drinkt het met kleine slokjes op. 'Dankje' ze weet een kleine glimlach op haar gezicht te plakken. 'Wat is er gebeurd in de keuken?' Vraag ik. 'Ze hebben van alles naar elkaar zitten gooien.' Zegt julia. 'Mijn moeder kwam er achter dat mijn vader steeds de rekeningen niet betaalde. Omdat het geld blijkbaar op is. En mijn vader heeft dat dus niet gezegd. En toen mijn moeder erachter kwam werd ze woest en begon ze te schreeuwen en met alles te gooien.' Julia staart bedroefd voor zich uit.' Ik denk aan bet doosje in mijn zak. Zou ik het nu aan haar geven? Of is dit niet het juiste moment. Nee ik moet haar eerst troosten. 'Weet je wat' zeg ik. 'Laten we nu even wat leuks gaan doen, om je af te lijden.' 'Euh oke wat wil je doen dan' julia kijkt me aan met haar betraande rode ogen. 'we gaan naar de stad, ik betaal alles!' Zeg ik. 'Nee je hoefd niet alles te betalen ik betaal wel voor mezelf.' Zegt julia. 'Nee het is oké ik ben degene die je meeneemt' zeg ik. 'Nou vooruit dan' julia kijkt me dankbaar aan. We gaan naar buiten en pakken onze fietsen. We fietsen naar de stad en gaan naar ons favoriete teras. We bestellen allebei een super grote cocktail met veel ijs. 'Hey ik moet je nog wat vertellen, je raad nooit wat er is gebeurd toen ik onderweg was naar jou.' Ik vertel julia het hele verhaal van de jongen die ik op de fiets heb ontmoet waarvan ik de naam niet weet. 'Omg! Dat meen je niet!!!! Vertel me alles! Hoe ziet hij eruit? Welke kleur ogen? Was hij knap? Hoe heet hij? Hoe oud is hij? Ik lach 'helaas weet ik niet hoe hij heet of hoe oud hij is , ik weet niks van hem! 'Aaawhhh echt niieet' :( julia kijkt betreurd. 'Maaar hij vroeg dus om me nummer dus misschien krijg ik zo wel een appje binnen.' 'Oeeeee ma bestie fixt die boysss!' Julia schreeuwt super hard en iedereen op het terras kijkt ons boos en raar aan. We krijgen de slappe lach en kunnen niet meer stoppen met lachen. Als we onze cocktails op hebben gaan we nog naar de bioscoop. Daar kijken we een super grappige Comedie film en we liggen gewoon letterlijk op de grond van het lachen. Als we de bioscoop lachend uitlopen kom ik op het idee om te logeeren. 'Blijf anders bij mij slapen! Misschien appt ene "jer" wel.' Zeg ik. 'Jaaaa goed idee!' Lets goooo!
Lekker lang stukkie! Let me know what you think!
JE LEEST
I love you|| ft jeremy frieser en de squad|| completed✔️
Romance'Hey, mag ik misschien je nummer.' Vraagt hij dan. Ik ken hem nog geen 3 minuten en hij vraagt nu al mijn nummer?! Ik weet niet eens zijn naam? Toch geef ik mijn nummer. Maar hij appt me niet, hmm het was niks bijzonders dus. Een spannende fanfictio...