I love you|| ft jeremy frieser en de squad|| completed✔️

~13~

Don loopt een beetje te ijsberen door de ruimte. Milan en Melissa zijn naar buiten gegaan, ik weet ook niet waarom. Ze zijden dat don op me moest letten. Logisch, aangezien ik hier gevangen zit. Don gaat zitten legt zin hoofd in zijn handen en kijkt nadenkend naar mij. 'Kun je het zien.' Zeg ik geïrriteerd. Dom van me, want hij kan me zo van alles aandoen. Tot mijn verbazing blijft hij zitten. Hij gaat rechtzitten en schud zijn hoofd. 'Je bent zo eigenwijs.' Zegt hij. Ik kijk hem aan. 'Waarom werk je hier aan mee Don?' Vraag ik dan. 'Om wraak te nemen op Jeremy.' Zegt hij nors. 'Maar waarom?' Ik kijk hem aandachtig aan. 'Ik was verlieft op en meisje, ik leerde haar ooit kennen, ik kende haar nog maar net en vertelde het aan Jeremy. Ze ging alleen veel meer met Jeremy om dan met mij. Daar was ik jaloers op. Een paar maanden later had Jeremy iets met haar, ik was boos. Later hadden we het goedgemaakt. Ik zij dat ik het hem vergaf. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb aan een plan gewerkt en nu, nu kan ik het eindelijk uitvoeren.' Zegt don. 'En daarvoor moet je mij martelen en ontvoeren?' Zeg ik verontwaardigt. 'Ja eigenlijk wel.' Zegt hij. 'Maar don je had zulke leuke tijden met Jermey, die gooi je nu allemaal weg.' 'Weet ik.' En dat vind ik goed ook.' Nors kijkt hij me aan. 'Waarom doe je niet gewoon wat Melissa zegt, dan hoef je geen pijn te lijden.' Zegt hij dan. 'Ik heb geeneens wat met Jeremy!' Schreeuw ik dan. Ik schrik van mijn eigen woorden, ik had dit niet willen zeggen. Don kijkt verschrikt op en kijkt me nieuwsgierig aan. 'Je hebt met hem gezoent, en je woont met hem.' Zegt don onbegrijpend wat ik bedoel. 'Ja,dus?' Zeg ik. Don stroopt zijn mouwen op en gaat staan. Hij loopt naar voren naar mij. 'Dus dat betekent dat wij nog een kans hebben.' Hij grijnst.

~flash back~
Ik loop door de stad met Julia. Gezellig ijs eten en shoppen. Als we bij onze favoriete ijssalon zijn. Gaan we zitten. We kijken een beetje om ons heen, en kletsen een beetje. 'Moet je hun zien! Die jongens zijn echt knap!' Zeg ze dan. Ik kijk en zie 2 jongens staan. De ene is lang en heeft uitgegroeide blonde haren. Zo te zien heeft hij van nature zwart haar. De ander is een stuk kleiner en lijkt een stuk jonger. Hij ziet er prachtig uit, met zijn donkerblonde haren en zijn lach, oh zijn lach. Zo schattig! 'Nou julia, grijp je kans!' Zeg ik. 'Ja daaag dat durf ik echt niet hoor!'' Dan doe ik het.' Nog voor julia mij kan tegenhouden loop ik op de jongens af. 'Heeyy, mijn vriendin Julia vind Jullie knap.' Ik lag en wijs naar Julia. 'Nou jij mag er ook wel zijn.' zegt de donkerblonde. Ik bloos en lag naar hem. De andere jongen kijkt naar me. 'Mag ik je nummer?' Vraagt hij. Ik giechel en vraag hem zijn mobiel. Ik zet een random nummer in zijn mobiel en geef hem terug. 'Ik moet gaan doegg!' Ik ren terug naar Julia en sleur haar mee een winkel in.

~back to reality~
'WAT?! Wacht. Jij was, al die tijd. Verlieft op mij??!' Roep ik. 'Ja dat heb je goed. 'grijnst hij. 'I-ik was helemaal vergeten.... Dat van.. De stad.' Zeg ik. 'Nou dan weet je ongeveer van welke tijd ik je al aantrekkelijk vind. Hij veegt met zijn vinger zachtjes over mijn wang. 'Ik hou nog veel meer van jou dan Jeremy doet.' Hij kijkt me aandachtig aan. 'D-don ik, ik vind je niet leuk.' 'Natuurlijk wel. Je wilt het alleen niet toegeven.' Zegt don. 'Don hoe kan ik van iemand houden die mij hier vasthoud en marteld!' Zeg ik. 'Ik martel je niet. Ik heb je nog geen een keer aangeraakt.' Hij lijkt verontwaardigt. 'Don, zo werk het niet.' 'EN OF HET GAAT WEREN!' Don geeft me een klap in mijn gezicht. Ik zie dat hij schrikt. Hij kijkt van zijn hand naar mijn wang, draait zich om en gaat zitten. Op dat moment komen Melissa en Milan binnen. 'Nou hebben julie het gezellig gehad saampjes?' Vraagt Melissa met een lach op haar gezicht. We zeggen niks. Bijden niet. 'Nou zullen we dan weer verder gaan waar we gebleven waren?' Vraagt Melissa aan Milan en Don. Milan knikt en loopt naar me toe en hurkt voor me neer. 'Ben je al van gedachte gewisseld?' Zegt hij. Ik pers mijn lippen op elkaar. 'Nee dus.' Milan staat op en geeft me een stomp in mijn buik. Ik krimp ineen en piep zachtjes van de pijn. Hij geeft nog een klap in mijn gezicht, en voordat hij er nog een wilt uitdelen onderbreekt Don hem. 'Zo is het wel genoeg Milan.' Milan draait zich verontwaardigt om kijkt Don raar aan. 'Ik heb haar hiervoor ook al een paar klappen uitgedeeld, het is goed zo.' Waarom helpt Don me?! 'Goed ik denk dat we wat maatregelen moeten gaan trekken. Breng hem maar naar binnen.' Zegt Melissa. Wie is hem?? Milan loopt naar de deur en brengt iemand mee terug. Ik schrik. 'LAAT HEM GAAN.' Schreeuw ik. Ik probeer me uit de stoel te worstelen. 'Nee niet hem laat hem gaan.' Hijg ik.