Ik zie iemand buiten het raam. Hij moet wel erg ver geklommen hebben om hier te komen denk ik bij mezelf. De persoon klopt op net raam. Zachtjes, zodat alleen ik het kan horen. Ik ben bang. Langzaam loop ik richting het raam. Mijn hard bonkt in mijn keel. Ik krijg het warm en mijn ademhaling versneld. Nog een paar meter en dan ben ik bij het raam. Onderweg pak ik een ijzeren kaarsenhouder en klem hem stevig tussen mijn handen. Als ik bij het raam aangekomen ben zie ik niks. Er stond hier toch iemand? Of ben ik gek. Ik kijk wat beter. Opeens schiet er een gezicht voor het raam en ik deins achteruit. Ik wil gillen maar er komt geen geluid uit mijn keel. De persoon seint dat ik het raam open moet doen. Ik schud nee met mijn hoofd. De persoon doet zijn capuchon af en ik kijk recht in de ogen van Don. Ik begin nog sneller te ademen. Ik sluit mijn ogen even en probeer mijn adem onder controle te krijgen. Na een paar keer lukt het. Ik open mijn ogen weer. En zie Don bezorgt kijken. Langzaam sta ik op en schuif het raam naar boven. Don kijkt me diep in mijn ogen aan. 'Wat doe je hier?' Fluister ik. 'I-ik euhh. Ik ben uit de gevangenis.' Zegt hij verlegen. 'Ja dat zie ik, maar wat doe je hier?' Ik zie aan hem dat hij het koud heeft dus open ik het raam iets verder en help hem naar binnen. 'I-ik wilde s-sorry zeggen. V-voor alles.' Verlegen kijkt hij naar zijn voeten. Ik weet niet wat ik hier mee aanmoet. Mijn hersenen draaien op volle toeren. Stel dat het een valstrik is? Nee dat kan niet, hij lijkt het echt te menen. 'Ik weet niet of ik het je kan vergeven.' Ik zie dat hij teleurgesteld kijkt. Nee, eigenlijk kan ik hem niet vergeven. Ik ben boos op hem. Opeens voel ik de woede opkomen. Hij heeft mij geslagen, en vastgebonden in zijn huis. Wat doe ik hier? Ik probeer mijn woede in bedwang te houden. 'Don ik wil dat je nu weggaat.' Zeg ik zo rustig mogelijk. 'H-het spijt me zo ik..' 'Don ga nu weg of ik bel de politie.' Zeg ik met betraande ogen. Don slikt en staat op. Hij loopt naar het raam en klimt eruit. Nog even kijkt hij me aan. 'Als dit alles niet was gebeurd, zou je dan met mij verder willen gaan?' Vraagt hij twijvelend. Ik denk aan Jeremy, hij is de persoon waarmee ik verder wil, niet met Don. 'Ik heb Jeremy waarmee ik verder wil. Niet jou.' Zeg ik kortaf. Don knikt en met betraande ogen klimt hij naar beneden. Ik sluit het raam en plof daarna op mijn bed. Wat was dit allemaal? Met volle gedachtes val ik langzaam in slaap. Wat is er toch allemaal aan de hand?
JE LEEST
I love you|| ft jeremy frieser en de squad|| completed✔️
Romance'Hey, mag ik misschien je nummer.' Vraagt hij dan. Ik ken hem nog geen 3 minuten en hij vraagt nu al mijn nummer?! Ik weet niet eens zijn naam? Toch geef ik mijn nummer. Maar hij appt me niet, hmm het was niks bijzonders dus. Een spannende fanfictio...