Achraf, Streetlife

Deel 4

*Niet gecontroleerd op spelfouten*

Het is maandag dus ik moest gewoon naar school. Ik deed een Witte Marokko Trainingpak aan deed water in me krullen en liep naar beneden. Aziz was al aan het ontbijten en ik nam plaats naast hem. "Hewa Aziz" zei ik en pakte de msemem en nutella. "Ewa" Zei Aziz en focuste zich op en documentaire. "Ik haal je vandaag op van school en dan gaan we iets leuks doen ja?" Zei ik. Hij stikte zowat in zijn eten en keek me raar aan. "Heb je het tegen mij?" Vroeg hij. Ik knikte. "Wie anders?" Hij hield zijn schouders op. "Oke wat gaan we doen?" Ik glimlachte. "Zie je nog wel." Hij knikte en we aten verder.

Aangekomen op school zag ik Yassine in de hal staan. "Ewa damhert" zei hij en wenkte me naar een stoel naast hem. Ik ging zitten en mijn blik ging op Kauthar toen ze langsliep. Ohja die loopt hier ook rond. Ze liep boos op me af. "Onee Vrouw met zjnoen ik zie je later" zei Yassine en ging weg. "Wat denk jij!?" Vroeg ze boos. Ik keek haar droog aan. "Wat" vroeg ik bhel ik wist niet wat er was. "WAAROM DOE JE ZO TEGEN SAMIR" Vroeg ze boos. Ik keek haar boos aan. Wat ziet zij in hem rare meid. "Vraag dat maar aan me moeder" Zei ik en liep het schoolplein op en ze stormde achter me aan. Ze trok aan me arm. "Doe normaal tegen hem wil je" vroeg ze boos. "ga weg wil je? Mij nek doet pijn van het naar beneden kijken" zei ik. Beledigd keek ze me aan. "Ik meen het Achraf, laat me met rust, laat me vriend met rust het is klaar ja" zei ze zuchtend en liep weg.

Ik liep naar me les met die woorden van Kauthar in me hoofd, maar.. ik kan haar niet loslaten. Ik focuste me op de les en scheef alles op wat de docent zei. Ik moet me focussen deze laatste maanden school. Ik wil nu echt over gaan. Het idee dat je 1 jaartje voor je examen blijft zitten is echt fuckedup.

School was voorbij en ik zag Kauthar. Ik liep erop af en pakte der arm vast. "Ik kan je niet vergeten" zei ik serieus en liep weer weg. Ik ging op mijn vespa onderweg naar Aziz. Daar aangekomen nam hij afscheid van zijn vrienden en sprong achterop. Ik nam hem mee naar de stad.

Daar aangekomen liepen we allerlei sportwinkels in. Uiteindelijk had ik 3 trainingspakken voor hem gekocht. Verderop zagen we onze moeder met... Kauthar!? Wollah nu geeft ze gewoon zjnoen. "Aziz omg je bent zo groot geworden" zei ze Aziz lachtte "Alles goed Kautar?" Vroeg hij. Ze knikte. "even lekker kleertjes scoren met jullie moeder" zei ze. "Mama heb je geld nodig" vroeg ik. Ze schudde van nee. Ik pakte 2 briefjes van 50 uit me jas en deed hem in mijn moeders tas. Ze glimlachte dankbaar. "Saff Aziz en ik gaan door veel plezier" zei ik zonder Kauthar enkele blik te gunnen.

Aziz en ik liepen een dönerzaak in. En bestelde allebei een kapsalon. "Achraf?" Vroeg Aziz na een dodelijke stilte. "Bedankt voor vandaag en alle kleren. Dat was erg attent van je" zei hij met een glimlach. Zo heb ik hem lang niet gezien. "Geen probleem broertje" Zei ik.

Thuis aangekomen waren Kauthar en me moeder aan het koken. Wesh heeft zij geen huis. "Kauthar zal ik je naar huis brengen." Zei ik licht geïrriteerd. Mijn moeder keek geschrokken. "Nee neee ze blijft logeren" zei me moeder. "Heeh?" Vroeg ik verbaasd. "Nee nee Geltie hij heeft gelijk ik moet gaan." Zei ze. Mijn moeder knikte. "Het is laat, Achraf loopt met je mee." Zei ze. Kauthar knikte en trok haar schoenen uit. Naar haar huis was 10min lopen. Pff

In dodelijke stilte liepen we naar haar huis. Ik zuchtte. "Je zegt dat je wil dat ik je met rust laat maar je bent heel de dag in mijn buurt." Zei ik na een tijdje. Ineens huilde ze. Hayeck wat doe ik nu weer. Ik bukte en deed me armen om haar heen. Ze huilde. "Waarom is het zo gelopen Achraf" zei ze huilend. Ik kreeg pijn aan me benen en tilde haar op. "Shhhht niet huilen" zei ik troostend. "Was alles maar zoals eerst, jij normaal werk, je school en je moeder die trots op je was. Ik bleef stil en legte haar neer op de grond. Ik wees naar een bankje verderop. "Hou je echt van Samir" vroeg ik. Ze zweeg. "Ik praat tegen je" ze keek me aan en schudde van nee. "Waarom ben je dan samen met hem?" Vroeg ik zuchtend. "Ik hou van je en..." voor ze verder praatte drukte ik me lippen tegen die van haar. Wat had ik dit gemist..

Ze trok ineens geschrokken weg. "Nee Achraf dit had echt niet mogen gebeuren" zei ze geschrokken, "precies" hoorde ik achter me. Daar was Kabouter Samir. "Ewa lelijkerd" zei ik en keek naar zijn hoofd. Wollah ik heb nog nooit zo een lelijk mens gezien. Tfoe. Hij heeft 1 gare opscheer zijn baardje heeft hij rond geschoren inplaats van scherp en zijn wenkbrauwen had hij geplukt of hoe je dat ook noemt (dames hoe heet dat als je zo die haartjes bij je wenkbrauwen weghaalt) en verder was hij gewoon echt lelijk. "Samir ik kan...." zei ze en hij onderbrak haar. "Het is klaar" zei Samir. Ik lachte. "hoe kan zo een ierf (koe in het berbers) het uitmaken met zo een schoonheid" zei ik lachend.

Hij ging voor me staan en gaf me een klap. "Zeg hand op je ballen dat deed je." Zei ik kwaad en stond op. Ik tilde hem op en gooide hem op de grond. Ik schopte in zijn zij en spuugte op hem. "Kanker daggoe" (daggoe=hond) zei ik en keek hem vies aan. Ik trok Kauthar mee en bracht haar naar huis.

Om het hoekje stopte ik. "Doei Achraf" Fluisterde ze. Ik trok haar terug en keek haar aan. "Niet meer huilen oke?" Vroeg ik. Ze knikte. "Ewa kom hier" zei ik en stak me armen uit. Ze knuffelde me en ik nam afscheid. Onderweg naar huis vond ik het eigenlijk echt zielig voor Samir. Hij is zo klein en lelijk. Hij dacht mooie vriendin maar ze heeft hem gebruikt vervolgens word hij geklapt. Ewa ja hij moest me niet aanraken🤷🏻‍♂️