"OP JE KNIEEN" Schreeuwde hij. "Vieze vuile kanker verrader. Toen ik je aanbood heb je me plafond kapot geschoten. Je LIEGT. Je hebt dit niet gedaan" schreeuwt hij boos. Ik lach en ga tegenover hem staan. Ik haal een wapen uit me borstzak. En duw het in zijn hand. Verbaasd houd hij het vast. Ik hou het wapen tegen mijn hart. "Schiet me" zeg ik serieus. Hij trilt. "Luister dan, zonder mij ben je geen kanker waard. Natuurlijk was ik dit niet zie ik eruit als 1 of andere kanker mongool. Eh luister je raakt 1 van hun aan wahkelah je bent me kwijt. Zonder mij bouw je op kanker amateurs." Zei ik en verliet de kamer. Ik was verbaasd. Hij kwam me niet achterna? Ik negeerde het en zag de jongens me met ongeloof aankijken. "Ik was het niet" zei ik toen het doodstil was. Ik streek me jas recht en verliet de zaal.
Hoofdkloppend liep ik de lounge in. En zag Khalid. "Ga zitten damhert ben al gebelt" zei hij en wees me naar en wees naar Een bank. Ik ging zitten en wachtte op me shisha die er vrij snel was. Rustig pofte ik. En dacht aan iedereen om me heen.
Even later liep ik een bart smit in. Ik haalde daar een teddybeer. Want ja Kauthar is zeker boos. Ik belde haar op en na veel moeite kwam ze. Toen ze kwam aanlopen knuffelde ik haar zonder iets te zeggen. "Achraf wat is er toch met je" zei ze terwijl ze haar hoofd op me schouder plaatste. "Veel eh kautartje" zei ik zuchtend. Ze ging op het bankje zitten. "Ik ben je zo zat Achraf" Fluisterde ze. Ik keek naar de grond. "Weet ik" zei ik zuchtend.
Na een lange stilte stond ze op. Ze pakte me hand vast en drukte er een kus op. "Ik haat je" zei ze zuchtend. En begon ineens te huilen. Ik knuffelde haar. "Waarom stop je hiet niet mee" Vroeg ze. "Ik wil geld" zei ik zacht. Ze kwam uit me armen. Huilend keek ze me aan. "Kies maar geld of mij" zei ze huilend en liep weg. Zuchtend ging ik naar huis waar ik me vader en broertje op de bank aantrof. Ik liep door naar boven en deed een rode Jalaba aan. Me moeder kwam me kamer binnen. En keek naar haren. "Wollah je lijkt op een boom" zei ze. Ik hield ongeinterreseerd me schouders op.
Ik liep naar beneden voor het eten. Nadat we hadden gegeten trok ik me schoenen aan aangezien Fouad buiten stond. Ik liep naar hem toe en hij keek me bang aan. "Wat is er broertje?" Vroeg ik en keek hem onderzoekend aan. "Je broertje gaat morgen geklapt worden" ik begon hard te lachen. "Ga slapen niemand raakt em aan" Fouad liet een insta verhaal zien. En ik zag inderdaad een afspraak van een ruzie met Aziz geplant staan. Wtf deze Nourredine is 17 hij gaat tegen me kleuter broertje van 14. Wollah teh ik neuk hem morgen.
JE LEEST
Achraf, Streetlife
Non-FictionEwa, ik ben Achraf en ben 17 jaar. 1 van de eerste mannelijke schrijvers hier op wattpad. Je mag me zemmel vinden mag me raar vinden. Wollah kan me niks schelen. Ik oefen mijn hobby uit punt. Mohim ik zie die wattpad boeken vol bullshit over Marokka...