Achraf, Streetlife

Deel 14

Ewa dames laat weer jullie laatste vragen aan mij achter bij het volgende deel of het deel daarna komen de antwoorden op jullie vragen.

2 dagen later
17:00
Ik had vandaag me repetitie, woow hij ging echt goed. Dat hoor je ook niet vaak van me. Maar ja, ik liep naar de lift en kreeg alweer een belletje van Yassine dat ik hem moet helpen met een klusje. Pff Kauthar is heel de dag alleen. Stagga? Nee man kanniet Yassine is mattie. Maar Kauthar is me... Neee wacht Kauthar is niks van me. Of wel? Het boeit me niet ik ga naar Yassine.

Ik: Ey
Kauthar: haaaay waar ben je?
Ik: bij de lift maar ik moet weer weg.
Kauthar: Wat nee Achraf gister was je ook al laat ik ben bang alleen..
Ik: Yassine heeft me nodig
Kauthar: ik heb je ook nodig.
Ik: 2 uur max als ik terug ben maken kijken we film.
Kauthar: ik wil dat je nu komt.
Ik: Kauthar je zeurt
Kauthar: ook de eerste keer in 4 dagen
Ik: Kauthar 2 uur je blijft binnen thalla.
Kauthar: Uff

Aangekomen bij Yassine ijsbeerde hij door de woonkamer. "Bro wat is er?" "Broer we zijn geript" zei hij boos."wie was het" vroeg ik boos. "Fouad" zei hij. Ik keek hem scherp aan. "Je maakt grap met mij" Yassine schudde van nee. Lekker dan genaaid. Kauthar het gaat uitlopen.. zal ik haar appen? Neh. Ze heeft trouwens niks te zeggen zonder mij was ze op straat ergens ze heeft een warm thuis met schoolboeken, technologie etc. Maar ja we zitten nu in de laatste 3 dagen me geld raakt op.

"Bro moet je niet naar Kauthar" vroeg Yassine. "Nee" zei ik kortaf. "Ga naar Kauthar broer nu" zei hij streng. "Waarom?" Vroeg ik achterdochtig. "Ga" zei hij en wenkte me naar buiten. Ik keek geirriteerd

Ik parkeerde me vespa bij het hotel maar in de kamer aangekomen was er geen Kauthar. Wollah ze geeft me zjnoen. Ik belde
Haar op en ja hoor telefoon heeft ze hier gelaten. Tfoe zjnoenkind.

Ik liep naar de balie in de lobbie maar de medewerker heeft haar enkel het hotel met een handtas uit zien lopen meer niet. Ze stresst me nu gewoon kanker erg. Ze hoort ik ben 2 uur later en gelijk sneakt ze weg. Maar beter ook dat Yassine me wenkte. Op de vespa rij ik door de straten opzoek naar Kauthar.

Na 10 min zie ik haar lopen ik stop me vespa en ren naar haar toe. Ik pak haar kraag met 1 hand vast en duw haar met haar borst tegen me aan. "WAT HEB IK JE GEZEGD?" Vroeg ik boos. "Ik w..w.." stottert ze. "HET KAN ME NIET SCHELEN WAT JE WAS ALS JE BROER JE HAD GEZIEN WAS JE NU BIJ ME WEG STAP OP DAT KANKER DING" zeg ik kwaad
En wijs naar me vespa. "Waarom is het erg dat ik bij je wegga je haat me toch. Alsof het je iets zou schelen" zei ze kattig en wou net weglopen. Ik trok haar terug tegen me aan. "Ik val niet graag in herhaling je stapt op die vespa en houd je bek heb je dat begrepen" fluister ik dreigend. Ze slikt bang en stapt achterop de vespa.

Bij het hotel aangekomen groet de hotel medewerker ons en glimlacht eng naar Kauthar. Ik geef hem een dodelijke blik en begin achter haar te lopen. "Wesh wacht je op bus loop door" geirriteerd kijkt ze me aan en rent de lift in. Waarom de kanker doen vrouwen altijd zo stoer. Jullie zijn soms echt irritant zonder grap. Gewoon luisteren niet koppig doen.

Het is inmiddels 03:00 s'nachts ik was lekker aan het slapen totdat ik van geluid wakker werd. Deze Kauthar jonge zjnoen. Totdat ik zag dat ze huilde. Ik wreef in me ogen "wat is er?" Vroeg ik. "Niks"

WAAROM ALTIJD ALS MEISJES HUILEN, BOOS DOEN OF WAT DAN OOK EN IK VRAAG WAT ER IS ZEGGEN JULLIE ALTIJD NIKS DAAR MOETEN JULLIE OOOKKK ECHTT MEE STOPPEN SUIKERR AH BRADDA

"Wat is er?" Vroeg ik nogmaals. Ze negeert me en kijkt naar het plafond. Ik krab op me borstkas en haar blik glijd naar me halfnaakte bovenkant. "Ik ben hier" zeg ik droog. "Wat is er?" Vraag ik nogmaals. "Ik mis me leven. Hoe ik zonder stres naar school ging en nu. Als ik naar huis ga heb ik kans terug gestuurd te worden naar Marokko. Nog 2 dagen met jou en daarna ben ik ontwetend." Zegt ze snikkend. "Als dit een vraag is langer deze kamer te huren is het antwoord helaas nee me geld raakt op." Zeg ik. Ze kijkt me droog aan. "Je begrijpt me niet"

Ze draait zich op haar zij en staart naar het raam. Ik gooi de kussenscheiding op de grond en neem haar in me armen als ik hoor dat ze weer huilt. "Je blijft bij mij tot je veilig bent ja?" Fluister ik haar in haar oor. "Waarom doe je zo streng tegen me" vroeg ze snikkend.

"Zodra je broer je ziet ben je dood ik probeer snel bij je te zijn maar ik ben ook maar een mens ik moet dit allemaal betalen en heb al een slechte maand. Boodschappen voor je doen en heb school en zelf begint me moeder ook steeds bozer te worden. Ze draait zich om en kijkt me aan. "Waarom doe je dit voor me" vroeg ze. Ik hield me schouders op. "Stil ga slapen" Zeg ik en trek haar steviger tegen me aan.

De volgende ochtend word ik wakker gebeld. Ik laat Kauthar los.

Damine: Code 787
Ik: Ben niet thuis heb me pak niet
Damine: Je mag die van mij.
Ik: ik kan niet komen
Damine: Damhert je bent de kanker leider je bent er of je kunt vertrekken.

Hij haakt af zuchtend sta ik op. Ik doe een trinna aan. Code 787 betekent iedereen met kogelvrij kleding naar Tahir. Geen wapens. Dit komt door het verraad van Fouad. Zo snel worden die dingen gelekt. Kauthar word langzaam wakker. Ze springt op en houd me vast. "Nee nee nee ga niet weg" zegt ze smekend. "Heb iets af te handelen deze kan ik niet missen ik laat me telefoon hier. Ik ben snel terug" ik trek haar kin omhoog dat ze me aankijkt. "Je blijft hier" zeg ik en loop dan weer naar me trui waarna ik hem aantrek. Ze zucht.

Met me vespa rijd ik naar Damine. Hij geeft me een pak. "Tahir is woedend en hij geeft jou de verantwoordelijkheid hierover" zegt Damine terwijl ik me vest aantrek. "Kanker zemmel zoals altijd is het mijn schuld." Zeg ik geirriteerd. "Ewa ja"

Aangekomen bij Tahir zijn alle mannen er. Damine komt naar voren. Kanker Tahir behandelt Damine altijd als zijn daggoe.

"Goedenmorgen heren, wij hebben gisteravond om 23;00 vernomen dat Fouad, onze broeder Hamza in elkaar heeft geslagen en heeft bestolen van €3.000. Ons team is erachter aan gegaan en Fouad had geen schulden. Wij keken op de lijst van zijn toezicht op het moment en dat was Walid. Walid was ziek en zijn vervanger was Achraf. Achraf heeft hierdoor de verantwoordelijkheid op deze zaak." Eindigt Damine en loopt naar achter.

Er word geroepen, gescholden etc. "STILTE" scheeuwt Tahir. Zemmel. "Dit is nu waarschuwing 2 van Achraf voor ongewenst gedrag. Eerst Het drugsincident en nu dit. Zijn functie leider en hoofdverantwoordelijke zal overgenomen worden door degene die ons heeft vertelt dat Achraf vrijwillig Fouad heeft laten stelen. En dat is .." voor Tahir uitpraat begin ik te schreeuwen.

"VRIJWILLIG?! WELKE KANKER KANKER KANKER ZEMMEL ZN MOEDER GA IK VANDAAG NEUKEN" Schreeuw ik kwaad. "GISTER WAS IK BIJ EEN PERSOON IK HEB NIKS TEHOREN GEKREGEN OVER VERANTWOORDELIJKHEID OP FOUAD" schreeuw ik kwaad.

Tahir negeert het en gaat verder. "Yassine jullie nieuwe leider en hoofdverantwoordelijke" maakt Tahir af. YASSINE?! oh Yassine jij gaat zoveel spijt krijgen.