Marry Me My True Love (Completed)

Chapter 30 - I'll set you free

Author's note: Malapit na pong matapos ang MMMTL! :*

Loren's POV

4 years later..

18years old na ako at 19 years old na si Jerome. Wala paring nagbabago. Friends parin kami at strong parin sila ni Nicole. Ewan ko bat hindi na nagpaparamdam sakin si Justine. Balita ko may nililigawan na sya e.

Papunta na kami ni mama ngayon sa NAIA Airport. Dahil sa america na ako mag aaral. Wala na rin akong gagawin dito sa pilipinas. Marami rami narin ang naipon ni papa kaya isasama na nya ako don. Pati si mama. Sana may pumigil sa pag alis ko pero imposible na yun. Wala na sakin ang taong mahal ko.. nasa iba na..

--

JEROME's POV

Papunta ako kayna nicole. 4years anniversary namin ngayon.

Pagpasok ko sa bahay nila wala ata siya.

"Tita nasaan si Nicole?" tanong ko

"Ah pumunta ata sa mall e. Sabi niya may lakad pa siya. Di na nga sya kumain dito e. Nagmamadali daw" sabi ni tita juvy

Agad naman akong pumunta sa mall na yun. Parang kinakabahan ako shit. Bakit kaya siya nagmamadali? Anniversarry namin ngayon pero bakit may lakad sya? WEIRD~~~

Nakarating nako sa mall ng mabilis.

At ayun nakita ko na sya agad.. nandun sila sa may fountain. May.. may kasamang ibang lalaki. Pero bakit hindi man ako nasaktan?

Lumapit ako sakanila. At tama. Si justine nga yung kasama nya. Susuntukin ko na sana si justine ng bigla nyang hinawakan ang kamay ko. Natigilan naman ako ng biglang nagsalita si nicole.

"Jerome tama na! Kami na ni Justine! 2years nakami! Sorry if hindi ko sinabi sayo. Sorry if pinaglaruan lang kita. Gusto ko lang kasing gumanti dahil agad mo na akong pinagpalit sa iba! At nalaman ko na, si justine pala ang taong magpapasaya sakin at hindi ikaw kaya.......

Bigla syang tumigil at huminga ng malalim at nagsalita na ulit...

"Kaya.. puntahan mo na si loren.. Please hinihintay kana niya.. Baka makaalis na nyan sila kaya habang maaga pa puntahan mo na sya. I'll set you free. Balikan mo na si loren at mahal na mahal kapa niya. Please dalian mo na.." sabi niya

Nabuhayan naman ako! Dali dali akong sumakay sa kotse at pumunta na ng airport. Oo alam kong ngayon ang flight nila. Pero hindi ko to inaasahan. Hindi ko inaasahan na tapos narin ang paghihirap ko at may pag asa nakaming magbalikan ni loren. Pero dapat bilisan ko.. Dpat bilisan ko dahil pag hindi.. pag hindi wala ng pag asa..

Ilang minuto lang nakarating narin ako..

Takbo ako ng takbo sa airport di ko sila mahanap. Pagod na pagod na ako pero okay lang. Nasaan na kaya siya?! Di ko alam may tumutulo na palang luha sa mga mata ko.. Shit bakit ganito ang nangyari! :'(

Umupo nalang ako at tuloy tuloy parin ang pagtulo ng mga mata ko..

Napatingin nalang ako sa tv na nasa harap ko. Ang ingay ng balita.. At sabi sa balita..

--

Ano kaya ang sabi sa balita? Haha abangan sa next chapter! :*

Malapit napong matapos ;)

-LJNiiAbra