The lights in her eyes ✓

~hoofdstuk 4~

~Camilla~

Top dit morgen is het luna feest. Harper is hier met Tyler blijven logeren. Ik kan dus mijn werk niet normaal doen zonder dat hun mij de hele tijd lastig vallen.

Ik heb stapels papierwerk op mijn bureau door Tyler en Harper, dus hun mogen lekker mee helpen.

"Ty mag ik alsje alsje alsjeblieft naar de stad?" Harper staat met een pruillip en puppy ogen voor Tyler. Ik zucht omdat ik weet dat hij geen nee kan zeggen tegen zijn mate wanneer ze puppy ogen opzet.

Tyler zucht diep. "Oké oké, Camil wil jij met haar mee gaan?" "Nope" "alsje alsje alsjeblieft?" Het is echt het vreemdste gezicht ooit, Tyler die op de grond zit met een pruillip en puppy ogen. "Hou alsjeblieft op. Oké ik ga mee." Met serieuze tegenzin en ergernis geef ik toe, wetend dat ik mijn werk zo niet af krijg.

Ik loop met een huppelende Harper weg naar de stad. Ik snap niet wat ze weer wilt in de stad.

"Zo wat wil je doen?" Please niet shoppen, niet shoppen please. "Shoppen natuurlijk." Gilt ze blij.

Help zucht Kayla. ik denk inderdaad dat we hulp nodig hebben. Veel hulp.

"Hey Luna!" Een groep jongens staan gemeen grijnzend tegen een muur aan. Ik grom kort en wanneer ze mijn ogen groen zien oplichten zijn ze stil.

Harper lijkt het niet gehoord te hebben en trekt me blij een winkel binnen. Ik krijg een vreemd gevoel in mijn buik, alsof er iets gaat gebeuren.

"Blijf bij me. Ga niet alleen naar buiten." Zeg ik snel en voordat ze wat terug kan zeggen onderbreek ik haar. "Ik wil gewoon niet dat je iets overkomt ik ben degene die je nu moet beschermen, dus ga niet. Alleen. De winkel. Uit." Langzaam knikt ze en bekijkt de kleding.

Ik bekijk snel wat kleding en doe alsof ik geïnteresseerd ben. Ik zoek snel naar mijn maat en merk dat hij op is. Wanneer ik de winkel rond kijk zie ik niemand.

Ik loop snel naar de caissière om te vragen waar Harper heen is gegaan wanneer ik een vreselijke gil hoor. Harper.

Ik ren zo snel als ik kan de winkel uit, en zie Harper met een mes tegen haar keel gedrukt. Een van die grijnzende jongens van eerder staat achter haar het mes vast te houden.

Plots hoor ik een grom. Tyler staat hier met heel veel bewakers, maar ze kunnen niks doen. Tyler kijkt hulpeloos naar mij. Alsof hij het vraagt. Hij wil dat ik het doe.

Met een snelle beweging van mijn hand ligt de jongen die eerst achter Harper stond op de grond te kermen van de pijn. Tyler staat bewegingloos toe te kijken en doet niets om te helpen. Juist op het moment dat ik hem nodig heb. Lafaard.

Ik kijk de rest van de jongens kwaad aan. Ze slikken nerveus, maar doen toch een poging een gevecht aan te gaan. Ik laat een glimp van mijn Wolfs ogen zien wat ze alle vijf doet sidderen van angst inclusief de jongen op de grond.

Een jongen stapt op me af en ik sla hem tegen de grond. 1. Een andere probeert me te vloeren maar ik grijp zijn benen waardoor hij hard met zijn hoofd op de grond valt. 2. Twee jongens proberen me vast te grijpen maar al snel grijp ik hun haar vast en sla hun hoofden tegen elkaar. 3. 4. De laatste jongen probeert met een mes te gooien maar ik grijp het mes snel en gooi ook deze jongen tegen de grond. 5. En de jongen die nog steeds ligt te kermen van de pijn op de grond geef ik een trap na. 6.

Ik help snel Harper met opstaan. De bewoners, bewakers en Tyler klappen. Dit ga je niet menen. Een jongen staat met zijn mobiel in zijn hand ons te filmen. Tyler glundert en neemt een geschrokken Harper in zijn handen, terwijl ik nog steeds applaus ontvang.

"Mijn zus en natuurlijk commandant van het leger heeft jullie luna gered. Ze is een held meer dan ik was. Ik denk dat we het progamma van morgen iets moeten aanpassen, om haar te eren. Hij wilt naar mij wijzen naar ik ben al weg.

Ik heb het zwaar verpest.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik heb mezelf opgesloten in mijn kamer. Ik heb het goed verpest. Alles wat ik bereikt heb is weg. Ik heb al een hele tijd iedereen weg geduwd. Ervoor gezorgd dat iedereen me niet zou missen al ik dood zou gaan. Maar nu is alles verandert.

Ik heb geen keuze. Ik moet morgen naar het luna feest. Om er voor Harper te zijn, en alles te regelen met die Alpha. Ik ben er niet voor Harper ze heeft alles verpest Kayla is erg boos op Harper. Vaak probeert ze me over te nemen wanneer Harper probeert met me te praten, en haar volop uit te schelden.

Ik moet zeggen dat ik ook best even boos op haar ben geweest, vooral omdat ze niet heeft gedaan wat ik haar vroeg. Ik dacht dat we als vriendinnen naar elkaar luisteren. Maar uiteindelijk heb ik haar vergeven, dat betekent alleen niet dat ik haar wil zien. Ik moet eerst alles op een rijtje zetten voordat ik morgen naar het luna feest ga. En bovendien ben ik morgen jarig.

Ik strijk de jurk die ik samen met Harper had gekocht glad en hang hem aan mijn kast. Op mijn nacht kastje leg ik de bijbehorende sieraden, en ik ga zitten op mijn bureau stoel. En ik ontwikkel een plan. Ik schrijf snel het document waardoor je als buitenstaander op het territorium mag komen.

Ik hoor voetstappen op de gang, en al snel schuift er een bord met lasagne onder de deur door. Mijn lievelingseten. Snel loop ik naar de deur en pak het warme bord op. Er ligt een briefje onder het bestek.

We moeten praten, alsjeblieft.

Tyler en Harper.

Ik verscheur het briefje en gooi het in de prullen bak. Ik begin snel aan mijn lasagne.

Binnen vijf minuten is mijn bord leeg. Genietend leun ik achterover in mijn bureau stoel. Het is fijn om alleen te zijn. Niemand te zeuren om je heen. Alleen jij, je wolf, en je gedachten. En lasagne.

Ik kijk uit mijn raam en zie allemaal mensen druk heen en weer rennen. Niet in paniek maar gewoon uit drukte. Ze rennen rond met versieringen en stukken podium. De legerbasis is niet alleen een legerbasis maar ook een opslag van spullen die niet veel gebruikt worden. Onder andere versieringen voor het luna feest dus.

Ik sta op uit mijn stoel en besluit wat te drinken te gaan halen. Zachtjes loop ik de trap af, en ik ontwijk de krakende treden. Zachtjes maar snel ren ik naar de keuken, en ik haal snel een pak vruchtensap uit de koelkast en een beker uit de kast.

"Camil..." ik draai me razendsnel om en zie Tyler staan met Hazel. Ik draai me weer terug naar de vruchtensap.

"Alsjeblieft, Camil." Tyler word boos.

"Ik probeer een gesprek met je aan te gaan!" Schreeuwt hij. Wow hij heeft echt een probleem met zijn woede...

"En ik probeer dat subtiel te vermijden!" Schreeuw ik terug. Boos loop ik langs hun. Ik ren de trap op en sla de deur van mijn kamer hard dicht. Waarom kan niemand me met rust laten!?

Ik doe alles voor hem! Maar een beetje dankbaarheid krijg ik niet! Ik pik alles van hem, maar zodra ik wat doe is het meteen verkeerd!

Boos schenk ik sap in mijn glas. Als ze maar niet denken dat ik het brave zusje ga spelen. Echt niet!

Daar is het 4de hoofdstuk alweer!
Tot nu toe ben ik best tevreden hoe het gaat. Al moet ik zeggen dat ik met dit hoofdstuk best een hoop struggels had.
Maar ik hoop dat jullie nieuwsgierig zijn naar wat er gaat gebeuren, en hoe het allemaal gaat aflopen.
Ik hoop ook dat jullie er van genoten hebben!

Groetjes mij!