The lights in her eyes ✓

~hoofdstuk 12~

~David~

Verschrikkelijk. Dat is hoe ik me voel. Al drie dagen zijn we aan het zoeken, zonder ook maar een aanwijzing te vinden. Maar ik ga niet opgeven. Ik ga mijn mate niet opgeven. Nooit.

Mijn wolf is erg onrustig de laatste dagen, hij voelt dat er iets gaat gebeuren. En het is niet iets goeds. Je moet onze mate vinden mompelt Ryan. Ik ben doodop net zoals de rest van iedereen die meehelpt met zoeken.

We zijn langs alle roedels geweest, langs rogues, langs mensen terrein langs alles. Ik sla met mijn vuist een gat in de muur. Tyler neemt me niets meer kwalijk. Niet meer sinds dat we samenwerken. Hij heeft gezien hoeveel ik om zijn zus geef. "David." Logan komt binnenvallen in mijn slaapkamer. "Kom snel." Zijn stem gejaagd en dwingend.

Hij rent voor me uit de trappen af, naar de keuken. Daar aangekomen zie ik een hoop mensen staan. Tyler kijkt met zwarte ogen naar iets op de tafel terwijl Harper hem probeert te kalmeren, Maya (die onlangs samen met Gwen is aangekomen om te helpen zoeken) schreeuwt een paar vervloekingen terwijl Stefan haar in een knuffel trekt, de beta van Tyler kijkt met een verbeten gezicht richting de tafel en Gwen kijkt ons bezorgd aan. Logan trekt haar snel naar zich toe.

Waneer ik binnen loop probeert iedereen me tegen te houden van de tafel. Maar ik duw ze allemaal aan de kant. In het midden van de tafel ligt een brief, besmeurt met bloed. Met bloed van mijn mate. Mijn wolf wilt bijna de controle overnemen, maar ik moet lezen wat er in de brief staat.

Beste zoon

Zoals je waarschijnlijk al weet heb ik je zus en gamma.
Ze leven nog. Nog wel.
Kom morgen naar het grote plein van het luna feest.
Daar zal ik ze weer aan jullie overleveren.
Mits ik krijg wat ik wil.

Groetjes je weet wel wie.

Ps. Als je dit weigert zak ik de volgende keer minder genadig zijn als je zus haar mond weer eens niet kan houden. Ik zal haar en jouw gamma breken. Dat is een belofte.

Ik glimlach vanbinnen dat mijn mate nog leeft en hem duidelijk irriteert. Maar ik verander in mijn wolf. Ik spring door een raam en ren recht naar het bos. Ik moet even nadenken

Een paar uur later ben ik bijgekomen en heb ik nagedacht. Ik loop weer in mijn menselijke vorm naar het pack huis. Ik moet ze vertellen wat we gaan doen.

Iedereen komt meteen op me afgerend wanneer ik weer terug ben. Ik maan ze tot rust en we lopen allemaal terug naar de woonkamer van het pack huis. Ik bijt op mijn lip en wrijf even met mijn handen over mijn gezicht.

"Ik heb nagedacht." Ik laat even een stilte horen. "We gaan het doen." Iedereen begint meteen door elkaar te praten. Maar ik grom naar ze duidelijk laten merken dat ik nog niet klaar ben. "Ik kan mijn mate en jullie gamma niet in de steek laten. Ik weet wat het risico kan zijn. Maar zodra hij zich niet aan de afspraak houd vermoord ik hem, wat ik sowieso ga doen. We moeten dit risico nemen. We hebben onze luna nodig. Ik heb haar nodig." Ik slik even.

"En bovendien zij verdient het. De laatste paar dagen heb ik verhalen over haar gehoord. Hoe ze deze pack meerdere keren van de ondergang gered heeft. Zij verdient een happy ending. En ik ga haar die niet laten afnemen. Ik ga ervoor zorgen dat ze koste wat het kost krijgt wat ze verdient. Ik zal voor haar vechten, en ik denk dat jullie dat ook zullen doen." Iedereen begint te juichen en ik glimlach. Blij dat we allemaal samenwerken. Nu moeten we alleen onze twee personen terug krijgen en dan zijn we helemaal weer compleet.

Tyler schraapt zijn keel. "We moeten wat dingen regelen. We kunnen niet onvoorbereid daar naartoe gaan. En als we Samuel en Camilla terug krijgen, denk ik eerlijk gezegd niet dat ze oké zijn." Ik grom bij het idee dat iemand mijn mate pijn doet. Maar hij heeft gelijk. Hoe graag ik ook wil dat ze zo terug komt zoals ik haar voor het laatst heb gezien, ik kan niet geloven dat ze haar niets aangedaan hebben.

We maken de afspraak dat ik, Maya, Stefan, Gwen en Logan zorgen voor de opvang van Samuel en Camilla. Tyler, Harper, Tylers beta en nog een paar mensen zorgen voor de bewaking en voor een plan.

Ik loop naar de auto waar Stefan en Maya ook in gaan zitten. Ik rijd snel naar het ziekenhuis. Alles moet klaar staan voor mijn kleine mate, en voor de gamma. Ik loop snel naar de deur van het ziekenhuis wanneer we daar zijn aangekomen, en trommel meteen het hele ziekenhuis bij elkaar. Al snel kom ik bij de baas van het ziekenhuis terecht samen met mijn beta, gamma en hun mates.

"Morgen komen jullie gamma en de zus van jullie alpha terug. Jullie moeten ervoor zorgen dat alles klaar staat zodat ze de grootste kansen hebben." Mijn stem klinkt zwaar en schor door al het werk dat ik heb gedaan. Maya neemt het van me over ze is altijd al erg.... overtuigend geweest.

"Jullie moeten er voor zorgen dat alles klaar staat, anders hebben jullie een probleem." De baas knikt snel en een beetje van zijn stuk. "Als ik vragen mag, waar kunnen we op rekenen? In welke toestand denken jullie dat ze zijn?" De baas kijkt een beetje nerveus naar mij terwijl hij er een papiertje bij pakt.

Iedereen kijkt naar mij. Ik zucht. "Niet goed." Hij kijkt me aan duidelijk makend dat hij hier niks meekan. Ik slik. "Waarschijnlijk hebben ze grote wonden. Misschien zelfs-" ik wil het niet zeggen maar weet dat ik geen keuze heb. "Misschien zelfs dodelijk." Hij knikt en schrijft alles op een blaadje.

"Ik zal ervoor zorgen dat er twee kamers en twee operatiekamers klaar staan. Voor de rest is al het apparatuur tot onze beschikking en ik zal ervoor zorgen dat er veel personeel klaar staat om jullie te helpen en op te vangen." We bedanken hem en lopen terug.

Ik zit weer in de auto met Maya en Stefan. Mijn gezicht betrekt wanneer ik in de achteruitkijkspiegel Maya zie liggen op Stefan's schouder. Ik ben ontzettend gelukkig voor hen dat alles weer goed is, maar nu mijn mate weg is en ik niet weet hoe het met haar gaat kan ik al dat romantische gedoe niet aan zien.

Ik stap een beetje lomp uit de auto en loop naar het pack huis. Tyler laat me het hele plan zien voor morgen maar ik knik alleen een beetje. Het enige waar ik om geef is mijn mate terug hebben in mijn armen.

Ik loop zonder iets te eten of te zeggen naar boven en sluit de slaapkamerdeur. Ik slaap nog steeds in Camilla's kamer. Ik word er rustig van, haar geur stelt me gerust. Ik pak haar kussen vast en ruik eraan, haar overheerlijke geur komt me tegemoet.

Ik val in slaap terwijl er nog maar één gedachte door mijn hoofd vliegt. Ik ga mijn mate terugkrijgen koste wat het kost.

Dit was het weer. Echt ik heb het schrijven elke dag echt onderschat! Ik heb wel ander halfuur nodig voor elk hoofdstuk! Dus ik kan niet beloven dat ze eerder dan deze tijd online komen. Dit hoofdstuk was dan een beetje saai, maar het volgende gaat al een stuk spannender worden! Geloof me.... vergeet zeker niet te reageren als je het leuk vond! Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!