The lights in her eyes ✓

~Hoofdstuk 10~

~David~

Ik knipper mijn ogen tegen het witte felle licht. Zodra mijn ogen gewend zijn zie ik een hoop mensen staan. Ik lig og steeds op de grond, en zodra ik besef wat er is gebeurd sta ik woedend op. Moet mate vinden gromt mijn wolf woedend.

Stefan en Logan komen snel op me afgelopen. "Er zijn twee mensen verdwenen." Stefan kijkt me bezorgd aan. "Mijn mate en wie nog meer?" Het moet een teken zijn van iets. Als ik weet wie er nog meer meegenomen is, weet ik wellicht waar mijn mate is.

"Samuel de gamma van alfa Tyler." Ik denk diep na maar heb geen idee wat het verband is. "David Ryes!" Iemand roept mijn naam. En die iemand lijkt niet zo blij te zijn. Het is Tyler. Hij staat woedend voor me. "Dit is allemaal jouw schuld! Je kunt je eigen mate niet eens beschermen!" Ik sis spottend naar hem. "Heb jij jouw mate ooit beschermd dan? Volgens mij deed mijn mate al het werk, en was zij degene die altijd jouw mate beschermde!" Tylers gezocht verstrakt en zijn ogen worden gloeiend rood.

"Stop! Jullie allebei! Gedraag je niet eens als kleine kinderen!" Haar luna stem laat ons beide Tyler en ik stoppen. Het is de oude luna, de moeder van mijn mate en Tyler. Ik buig voor haar maar Tyler probeert tegen haar in te gaan wat hem een draai om zijn oren oplevert. "Allebei. Meekomen." Haar ogen spuwen vuur terwijl ze ons meetrekt.

Een klein huisje komt in mijn blikveld. Ze duwt ons naar binnen en dwingt ons beide om op een stoel te gaan zitten. We pakken beide de stoel het verst weg bij elkaar. Ze zucht diep terwijl ze ons beide een glas cola neerzet. "Jullie gaan het nu uitpraten." Tyler onderbreekt haar. "Ma-" "nu!" Tyler zucht diep en kijk me boos aan.

De oude luna slaat haar ogen ten hemel. "Oké dan begin ik. Je bent de mate van mijn dochter toch?" Ze kijkt me aan blij en verdrietig. "Ja mevrouw." Ze staat op trekt me van de stoel en geeft me een knuffel. "Eindelijk." Mompelt ze. Ze verontschuldigt zich en gaat weer zitten op haar stoel. "Vind haar. Maak haar gelukkig." Een traan loopt over haar gezicht.

"Natuurlijk ik zal alles doen wat ik kan om haar te beschermen, en om haar gelukkig te maken." Ik spreek vol met spijt. Spijt omdat ik mijn mate niet heb kunnen beschermen. "Het is niet jouw schuld, als zelfs mijn dochter ze niet heeft kunnen verslaan kan bijna niemand dat. Ze is de beste vechter die ik ooit heb gezien." Een frons verschijnt op haar gezicht nadat ze beseft wat ze gezegd heeft. Ze staat luid op en rommelt wat in een paar kastjes. Tyler kijkt mij fronsend aan en daarna weer naar zijn moeder.

Ze houd een mapje vast en kijkt ons hoopvol aan. Haar stem vol hoop om haar dochter weer te vinden. "Ik weet wie haar heeft."

~Logan~

Sinds David en Tyler zijn meegenomen door de oude luna, is er blinde paniek. Niemand weet wat er moet gebeuren. Door alle verhalen die ik heb gehoord, moet mijn toekomstige luna de beste vechter van de pack zijn. Mijn wolf gromt, hij is woedend dat zijn luna is ontvoerd.

Mijn telefoon gaat af. Gwen. Ik neem snel op. "Wat is er lieverd?" "Ik denk dat het niet lang meer duurt." Ik glimlach. "Het komt goed ik beloof het je." "Zeg me dat ze haar al hebben gevonden." Ze gromt doordat ze haar toekomstige luna hebben ontvoerd. "Het spijt me ze hebben haar nog niet kunnen vinden. Maar ik moet ophangen lieverd. Ik hou van je." "Ik hou ook van jou." Met tegenzin sluit ik mijn telefoon af.

Mijn mate Gwen is zwanger. Ik heb het nog niemand verteld. Er is teveel gaande. Ik kan niet wachten op het moment dat we allemaal veilig zijn, en ik eindelijk vader word. Stefan komt op me af gelopen. Ik wil het nu vooral niet vertellen door de problemen van mijn vrienden. Stefan heeft ruzie met zijn mate, en David heeft net zijn mate ontmoet waarna ze ontvoerd is. Stefan en ik geven elkaar een bro-hug en lopen samen richting het pack huis.

"Mijn wolf word steeds bozer ik hoop dat ze haar snel vinden." Zegt Stefan terwijl we de deur openen. "Ja ik weet het man, ik wil graag mijn toekomstige luna ontmoeten. En Gwen ook, ze kan haast niet wachten om nieuwe vrienden te maken." Stefan glimlacht kleintjes naar me. "Ik heb weer met Maya gesproken haar wolf is woedend op mij en omdat haar luna ontvoerd is. Het is nog steeds niet helemaal bijgelegd maar ik geloof dat het goed gaat komen. Ze word alleen aardig moordlustig, ze wil hierheen komen om het hoofd van de ontvoerder van onze luna er af te trekken." Stefan kijkt een beetje bang, en ik lach. Ik ben blij voor mijn vriend dat hij en zijn mate het hebben bijgelegd.

We lopen naar de keuken en pakken wat te eten. Ik bedoel, wij moet ook eten! Nu maar hopen dat David snel terugkomt..

~David~

Tyler en ik kijken samen naar alle papieren uit het mapje. We werken eindelijk samen. Deels onder dwang, maar ook omdat we Camilla en Samuel weer willen vinden. We weten dat het Camilla's en Tyler's vader moet zijn. We hebben spullen waar zijn DNA op zit gevonden, zijn geur hangt op die plek, en er zijn eerdere ontvoeringen geweest precies opdezelfde manier. Het is bijna te makkelijk. Het enige probleem is dat ze hun sporen volledig hebben gewist voor de rest.

We weten dus alleen dat het hun vader was, maar we hebben geen idee waar ze zijn. "Ik denk dat hij een plan heeft." De oude luna kijkt ons vastberaden aan. "Ik bedoel precies op dit moment, het is gewoon te toevallig." Tyler en ik knikken. Ze heeft een punt. "Ik denk dat het wat met Harper te maken heeft." Zegt Tyler. Ik knik. "Heel eerlijk gezegd denk ik dat ook. Nu zij de luna is is ze een beetje de zwakke plek van de pack. En ze hebben de band tussen mij en Camilla nog niet kunnen ruiken omdat die nog maar zo klein was." Ik sla mijn vuist op de tafel.

"Ik moet haar vinden." Mompel ik. Ik neem een grote slok van mijn drinken. Ik voel de ban tussen mij en Camilla maar lichtelijk, wat betekend dat ze ver weg is en onze band was al zo klein. "Wat voel je?" Vraagt Tyler. We houden mijn mates emoties bij, voor zover ik ze kan voelen. "Pijn en woede. Ik denk dat ze de angst weggestopt heeft." Ik weet bijna zeker dat ze wel bang moet zijn. De oude luna kijkt hulpeloos. Ze weet dat ze niets kan doen om haar dochter te helpen. Ik weet hoe ze zich voelt. Ik heb me nog nooit zo gevoeld. En dat maakt me boos. Nee het maakt me woedend. Dat iemand het durft om mijn mate van mij weg te nemen, en haar pijn te doen.

Tyler zucht. "Dat zijn haar enige emoties van de laatste twee uur." Ik kan geen contact met haar leggen, omdat onze band nog niet sterk genoeg is. "En Samuel?" Vraag ik. Ookal hoe slecht het ook klinkt heb ik meer interesse voor mijn mate. "Ik heb contact." Mompelt Tyler en zijn ogen zien wazig. Ik en de oude luna zitten op onze puntjes van onze stoelen. Tylers ogen worden weer helder en hij kijkt een beetje angstig en boos.

"Word niet boos David daar hebben we niks aan. Ik heb kort contact gehad met Samuel Camilla is te zwak. Ze hongeren haar uit en geven haar maar een klein glaasje water per dag. Ze heeft iets in haar arm en het is niet goed, ze gaan haar gebruiken om iets te doen. Verder kwamen we niet." Mijn wolf heeft de overhand genomen en met moeite krijg ik de controle weer terug. "Samuel gaat proberen morgen weer contact te leggen, alleen het kost veel moeite." Ik knik langzaam. Alles wat op dit moment uit mijn mond zou komen is niet voor deze mensen bestemd. Ik weet alleen dat ik er alles aan ga doen om haar terug te krijgen. Ik ga mijn prinses terug halen.

"David wat gaan we doen?" Logan, Stefan, Harper en de beta van Tyler zijn binnengekomen. Ik zucht diep. Mijn ogen zijn waarschijnlijk fel rood. "We gaan ze vermoorden. We gaan ze allemaal vermoorden."

Hey daar ben ik weer. Voor ik begin. Ik ga elke dag voor elk boek een hoofdstuk schrijven. Dus je kunt elke dag een hoofdstuk verwachten van: the lights in here eyes, escaping from me, en mijn nieuwe boek Forced to be yours. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Ik had een beetje struggels met het hoofdstuk, maar het is zeker zo geworden zoals ik wou! Vergeet zeker niets achter te laten! Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!