The lights in her eyes ✓

~Hoofdstuk 8~

~Camilla~

Verward schud ik met mijn hoofd. Hij is onze mate! We gaan nog niet dood! Nog lange niet nog lange niet! We gaan nog lang niet dood! Kayna springt als een dolle hond door mijn hoofd waardoor ik hoofdpijn krijg.

Had ik haar maar niet genegeerd. Anders had ik allang geweten dat hij mijn mate was. Ik hoor mijn broer woedend grommen. "Ga. Van. Mijn . Territorium. Af!" Hij probeert mijn mate bij zijn keel te grijpen maar word tegengehouden door een paar wachters.

~David~

Woedend staar ik naar Tyler. Zijn toon staat me niet aan. Zijn bewegingen staan me niet aan. Zijn gezicht staat me niet aan. Hij staat me niet aan.

Hij kan zeggen wat hij wil maar ik blijf bij mijn mate.

"Haal die dude van mijn territorium zei ik!" Tyler gaat helemaal tegen een paar wachters tekeer. Ik grijns volmaakt. Die sukkel word tegengehouden door zijn eigen wachters.

De gamma van Tyler komt naar voren gelopen. "We kunnen dit het beste op een andere plek bespreken alpha." Tyler word langzaam wat rustiger en knikt met tegenzin.

"Laten we naar het pack huis gaan om dit te bespreken." Zegt mijn mate. Mijn prachtige mate. Ze glimlacht voorzichtig naar me. Een grijns vormt zich op mijn gezicht.

Iedereen maakt aanstalten om naar de auto's te lopen. En snel maak ik een plannetje in mijn hoofd.

Zodra we bij de auto's zijn aangekomen probeert iedereen een indeling te maken wie in welke auto gaat zitten. Maar ik voer mijn eigen plan uit.

Snel grijp ik mijn mates pols en trek haar mee naar mijn auto. Door haar verwarring stribbelt ze niet tegen wanneer ik haar snel de auto induw. Ik hoor nog net Tyler één of andere vervloeking over me uitspreken, wanneer ik grijnzend de auto instap en wegscheur.

"Wat was dat!" Ze kijkt me met grote ogen aan. "Dat mijn liefste was een subtiele ontvoering." Ik kijk naar haar prachtige gezicht. Ze schud stiekem lachend haar hoofd en kijkt naar buiten. Haar hand ligt dichtbij genoeg om vast te pakken. Dus natuurlijk doe ik dat.

Eerst probeert ze haar hand terug te trekken maar uiteindelijk legt ze zich erbij neer dat ik haar toch niet loslaat. Ze legt haar hoofd tegen het raam en ik kijk tevreden naar mijn mate. Ik moet eerst haar vertrouwen winnen, voordat ik haar vragen ga stellen. Ik geniet van het moment samen in de auto, maar al veel te snel komen we aan bij het pack huis.

Snel stap ik uit de auto en open haar deur. Ze mompelt snel een bedankje en loopt snel naar het pack huis, maar niet voordat ik haar hand vast pak. Ze rolt met haar ogen, maar trekt zich niet terug. Ze weet hoe alpha's zijn met hun mates.

Al snel komen we de rest tegen in een grote woonkamer. Een paar kijken woedend naar mijn hand die de hare vasthoud maar ik negeer ze. Sterker nog ik verstrengel mijn vingers met de hare waardoor ze moeilijk slikt. Met een verbeten stem richt Tyler zich tot ons "gaat iedereen alsjeblieft zitten." En dat is dan ook wat iedereen doet. Ik en mijn mate op een kleine tweepersoonsbank. Ik ben zo groot maar mijn mate zo klein dat het precies past, ook al zitten we dicht tegen elkaar gedrukt wat ik helemaal geen probleem vind.

Door al het gedoe had ik de tintelingen nog niet eens op gemerkt maar nu ik rustig zit voel ik de tintelingen overal waar onze lichamen elkaar raken. Mijn wolf is de gelukkigste wolf op aarde, behalve dan met al dit gedoe. Ik snap niet waarom iedereen er zo'n probleem van maakt. Ik neem haar straks mee en dan kunnen we genieten van ons leven samen.

"Zo jij beweert dat jij en mijn zus mates zijn." Ik zucht diep om Tylers spottende toon. Echt wat een gedoe. "Ja ik beweer niet dat wij mates zijn, we zijn mates. Zij is van mij, ik ben van haar. Zij is mijn luna en ik ben haar alpha. Of je het er nou mee eens bent of niet, wij horen bij elkaar en hebben elkaar nodig." Ik onderdruk de grom in mijn stem.