The lights in her eyes ✓

~Hoofdstuk 7~

~Camilla~ (twee uur voor het luna feest)

Zenuwachtig kijkt Harper me aan. Over twee uur begint het luna feest, en ze gaat nu al dood van de zenuwen. Ik probeer haar gerust te stellen, maar mijn pogingen werken niet echt.

"Ik bedoel wat als ik val. Of wat als er iemand vervelend doet. Of wat als alle hapjes al op zijn en dat iedereen al weg gaat. Of wat als ik stotteren. Of wat als....-" Ik duw snel een hand op Harpers mond.

"Dat gaat allemaal echt niet gebeuren. Je gaat dit gewoon doen, en je gaat het goed doen. Ik weet het zeker. Bovendien moet ik één op één met een gekke alpha praten, en mag jij op dat moment lekker van de hapjes gaan genieten." Ze zucht diep.

"Ik weet het wel, het is alleen zo..........overweldigend." Ik glimlach voorzichtig naar haar en ik trek haar mee naar de hapjes. "Voordat je begint moet je natuurlijk wel de hapjes geproefd hebben." Ze klapt blij in haar handen. Ik ben blij dat ze weer blij is, en loop zachtjes weg.

Ik moet mijn dingetje voorbereiden voor wat ik moet zeggen tegen die alpha. Ik pak een paar papieren uit mijn map en neem ze nog één keer goed door in mijn hoofd.

Ik hoop zo dat alles een beetje goed gaat....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Akward sta ik op het podium met mijn broer. Natuurlijk had hij bedacht dat ik ook op het podium moest komen, alsof het nog niet akward genoeg was!

Ik zucht opgelucht wanneer hij klaar is met zijn hele speech over mijn 'reddingsactie' en loop snel het podium af. Harper heeft het hele luna proces al gedaan dus daar hoeven we ons geen zorgen meer om te maken.

Zodra ik weer op de gewone grond sta ga ik opzoek naar mijn map. Natuurlijk kan ik het ding weer eens niet vinden ,en ligt het onder een hele stapel boeken die ik er zonder pardon af gooi. Belangrijke dingen gaan voor. Net als ik de alpha wil gaan zoeken word mijn hand vastgegrepen.

"Camil wees alsjeblieft voorzichtig." Mijn broer en zijn mate staan lichtelijk bezorg voor me.

"Maak je nou geen zorgen ik heb dit vaker gedaan." Ze kijken snel even naar elkaar waardoor ik ze wantrouwig aankijk. Harper kijkt naar me met een vreemde blik en ook mijn broer lijkt zijn gedachten er niet bij te hebben, wat me alleen maar verwarder maakt.

"Maar goed ik moet gaan." Mompel ik snel.

"Succes." Roepen ze me na, maar het enige waar ik aan kan denken zijn hun vreemde blikken.

Peinzend over mijn eigen gedachten kom ik aan bij de grote hapjes tafels. Daar heb ik afgesproken met de alpha. Nu hopen dat hij me niet al te lang laat wachten, en dat ik snel naar huis kan. Het is kouder dan ik dacht en natuurlijk heb ik geen jas meegenomen. Ik kan niet wachten om vanavond in mijn bed te duiken!

Vijf minuten later zie ik een super knappe man bij de hapjes tafels. Hij blijft er de hele tijd ijsberen en al snel zie ik aan zijn houding dat hij een alpha is. Dan moet hij wel de alpha zijn waar ik een gesprek mee heb, want andere alpha's zijn hier niet. Zij zitten in de speciale vip ruimte. Ugh alpha's ook altijd.

De hapjes ruiken steeds lekkerder naar mate ik dichterbij kom. Al snel kijkt de man naar me op en hij begint meteen onbeleefd te staren. Klootzak. Ik steek mijn hand uit naar hem en zodra mijn hand te zijne raakt lijkt hij uit zijn trans te raken.

"Ik ben Camilla ik ben degene die er voor kan zorgen dat jij en je pack op ons terrein mogen komen." Ik schud stevig zijn hand.

"Mate" grom hij. Ik schrik zo erg van zijn reactie dat ik me totaal verslik. Hij maakt aanstalten om me te helpen, maar ik houd hem subtiel bij me weg.

"Pardon?" Vraag ik als ik weer normaal kan ademen.

"Mine." Gromt hij laag. Zijn ogen worden langzaam donkerder. Ships. Hij begint zwaarder te ademen en ik zie dat zijn hoektanden groeien.

"Gast, hou je in!" Fluister/roep ik naar hem. Het word alleen maar erger. "Kijk gast als je je mate hebt gevonden is dat mooi, maar ga dan naar haar toe en zorg er voor dat dit stopt." Ik maak weer domme gebaren met mijn hand zoals altijd.

Hij kijkt langzaam naar me op. "Mate." Hij heeft zijn handen tot vuisten gebald en bloed druipt op de grond. Een beetje verschrikt pak ik zijn hand vast en trek hem mee naar een minder openbare plek. Oftewel achter het podium.

Mijn wolf word helemaal gek in mijn hoofd en de alpha lijkt ook steeds drukker te worden. Achter het podium laat ik hem los en hij begint als een blinde weer naar mijn hand te zoeken. Het ziet er eigenlijk super grappig uit. Opeens zie ik Tyler en Harper aankomen lopen. Natuurlijk heb ik weer.

"Hey zus hoe gaat he-" hij stopt meteen met praten wanneer hij de alpha voor mij ziet. Ik negeer mijn broer en zijn mate volkomen en richt mijn aandacht weer op de alpha. Snel duw ik hem op een stoel, en ik hurk voor hem neer. Hij kijkt naar beneden nog steeds zwaar ademend. Ik neem zijn gezicht in mijn handen en dwing hem naar mij te kijken.

"Hey kijk naar me oké? Het komt wel goed, ik zal je helpen je mate te vinden, oké?" Ik kijk hem aan in zijn bijna helemaal zwarte ogen. Mijn broer gromt boos.

"Mate" gromt de alpha nog een keer, en hij grijpt mijn handen vast. Mijn broer stormt woedend op de alpha af en duwt hem van de stoel. Gelukkig liet de alpha mijn handen los anders lag ik nu ook op de grond. Ik kan alleen maar toe kijken hoe mijn broer en die andere alpha elkaars gezicht proberen te verbouwen.

Boos duwt de alpha mijn broer tegen de grond aan, hij gromt woest maar laat hem weer los. Snel rent Harper naar Tyler toe en controleert zijn gezicht, ik daarentegen keer me tegen de alpha. Ik pak hem bij zijn schouder vast en trek hem naar me toe.

Het eerste wat ik opmerk zijn zijn ogen die weer normaal zijn. Prachtige groene ogen net als die van mij. Hij wil net wat zeggen als er ineens twee mannen aan komen rennen.

"David, we dachten al dat je iemand aan het vermoorden was." Roept één van de mannen waarschijnlijk de beta of gamma. Maar hij kijkt niet eens naar ze, hij kijkt alleen maar naar mij. Vreemd.

De mannen merken mij nu ook op en kijken me nieuwsgierig aan. "En wie ben jij?" Vraagt een van de mannen met een brutale grijns wat hem een grom oplevert van mijn broer en de alpha. Vreemder.

"Ik ben Camilla zus van de alpha, en ik moest er voor zorgen dat jullie op het territorium moesten komen." Ik schud beleefd zijn hand en ook die van de andere man.

De man zijn grijnst verdwijnt en hij kijkt me verbaasd aan. Ik zucht. "Maar dat is niet belangrijk, ik moet jullie alpha even helpen met het vinden van zijn mate dus als jullie zouden helpen zou dat fijn zijn."

De alpha lacht luid om wat ik net zij en iedereen kijkt hem vreemd aan. Hij schud lachend zijn hoofd en kijkt me grijnzend aan. Vreemdst.

"Jij mijn liefste bent mijn mate."

Hey mensen daar ben ik weer. Weer een nieuw hoofdstukkie. Ik heb zoveel ideeën en daar ben ik blij om, anders ben ik bang dat ik mijn boeken nooit afkrijg 😆. Maar goed ik hoop dat jullie ervan hebben genoten, en laat dat zeker ff weten!

Groetjes mij!