The lights in her eyes ✓

~hoofdstuk 5~

~David~

Het is een dag voor dat stomme luna feest. De op één na laatste dag voordat er oorlog uitbreekt. Die alpha van een Tyler is weg met zijn mate. Om alles te regelen met die persoon die de oorlog gaat voorkomen. Dat gaat dus niet gebeuren.

"Die sukkels hadden ons gewoon op hun grond moeten laten." gromt Logan vermoeid. Hij heeft duidelijk geen zin in een oorlog.

"Jup" zucht ik. Ik wil echt mijn mate vinden, maar ik heb geen zin in oorlog. "Toch moeten we doorzetten, zeker tot morgen. Ik wil wel weten wat die gast te zeggen heeft en of we van hem op het territorium mogen komen."

Logan knikt. We zitten met zijn tweeën aan de tafel in Logans kamer. Stefan is wat te eten aan het halen. Bacon. Hij haalt bacon. We hebben een soort verslaving aan dat spul.

"Jo gasten." Stefan komt binnenstormen met een grote schaal vol bacon. We vallen allemaal aan op de bacon, en binnen een paar minuten is de schaal leeg.

"Kunnen we niet gewoon over het terrein gaan lopen?" Vraagt Stefan terwijl hij wat kruimels bacon van zijn vingers likt.

"Nee sukkel, als we dat doen krijgen we minder snel toegang tot het terrein als dat ons al gegeven word." Logan slaat hard tegen Stefans achterhoofd. Ineens klinkt er een telefoon. Met een rood hoofd haalt Logan zijn telefoon uit zijn zak, en hij loopt de kamer uit.

Dit is nu al de vijfde keer dat hij gebeld word vandaag, en het is nog maar half elf s'ochtends! "Vast Gwen weer." Zucht Stefan. Ik knik. Stefans mate heeft nog helemaal niet gebeld, ze hadden ruzie over een hond. Ja ze hebben een hond en Stefan wou er nog één maar Maya wou dat niet. Dus toen kregen ze ruzie. Over een hond.

Ik klop op Stefan zijn schouder en loop de kamer uit. Ik mompel nog snel dat ik even naar mijn kamer ga.

Wanneer ik de deur van mijn kamer in loop komt die heerlijke geur me weer tegemoet. Tyler heeft me overtuigd dat het een van de dienstmeisjes moet zijn. Maar ik geloof dat niet. Ik denk dat zijn zus mijn mate is.

Ik mag het alleen niet zeggen, want Tyler word iedere keer woedend wanneer iemand dat zegt. Hij haat me, en wil niet dat zijn zus met iemand die hij haat samen is. Hij weigert te geloven dat wij mates kunnen zijn. Ongelofelijke klootzak dat hij is. Hij denkt niet aan zijn zus maar alleen aan hem zelf.

Ik adem diep de geur van mijn mate in. Alle foto's en persoonlijke spullen zijn weg. Ze waren vast bang dat ik wat kapot zou maken. Dat zou ik dus echt niet doen! En al helemaal niet bij mijn mates spullen!

Ik loop naar de aangebouwde badkamer, als plots mijn blik valt op iets. Een kalender. Ik loop er naartoe, hij zit vastgespijkerd aan de deur van de badkamer naar de slaapkamer. Dat ik die nog nooit gezien heb!

Geluk overspoeld me wanneer ik zie dat we op dezelfde dag jarig zijn, maar al snel verdwijnt het gevoel als ik zie wat er onder staat. Dood. Ik moet mijn mate vinden voor het te laat is.

Ik moet en zal haar vinden.

Echt een super kort hoofdstuk ik weet het. Maar ik vond dit einde mooi zo.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Laat het zeker even weten als er dingen niet goed instaan! Of als jullie het leuk vinden natuurlijk!

Groetjes mij!