Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

[[ Don't Leave me here alone......again ]] Alternate Ending Chapter 1

//เป็นพล็อตที่ออกยันเดเระนิดๆนะคะ แต่จบแฮปปี้ไม่มีปัญหา เตือนก่อนเผื่อไม่ชอบกัน

//ลืมบอก มันคือจบทางเลือกของเรื่องเก่า [[ Don't Leave me here alone......again ]] นะคะ

//ลืมเตือน สลับโพนะคะ 5555555  

 จ้าวอวิ๋นหลาน x เสิ่นเว่ย

//อย่าลืมอ่านโน๊ตช่วงท้ายของตอนต่อไปที่เป็นตอนจบนะคะ

"แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง อวิ๋นหลาน คุณกำลังจะถูกแทง ถ้ามันโดนคุณ คุณก็มีสิทธิมานอนตรงนี้เหมือนผม หรือร้ายกว่านั้น คุณก็อาจจะตาย แล้วผมจะทำยังไง" เสิ่นเว่ยเอ่ยประท้วงด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน ก่อนจะเอ่ยต่ออย่างอัดอั้น "ผมไม่มีพลังที่จะช่วยคุณได้เหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว อวิ๋นหลาน ผมไม่ใช่ฑูตชุดดำอีกแล้ว ผมเป็นแค่มนุษย์อ่อนแอ ผมแบ่งพลังให้คุณไม่ได้ รักษาแผลให้คุณไม่ได้ ผมทำได้แค่นี้เท่านั้น อวิ๋นหลาน ผมขอโทษ"

น้ำตาที่เอ่อคลอในนัยน์ตาคู่โศกกลิ้งลงบนแก้มใสแดงช้าๆ ริมฝีปากที่บวมช้ำนั้นเอ่ยขอโทษซ้ำๆราวกับสิ่งที่เขาเป็นนั้นเป็นความผิดที่ไม่ควรให้อภัย จ้าวอวิ๋นหลานทำได้เพียงข่มความโกรธที่พุ่งขึ้นมาอีกระลอกอย่างสุดความสามารถ

เสิ่นเว่ยของเขาช่างใสซื่อ ไม่รักตัวเอง และยังคงโทษว่าทุกอย่างเป็นความผิดของตนเสมอมาไม่เปลี่ยนแปลง

ต่อให้เขาเกิดใหม่อีกร้อยครั้งพันครั้ง เสิ่นเว่ยของเขาก็จะยังเป็นคนแบบนี้

จ้าวอวิ๋นหลานอยากจะร้องไห้ออกมา

เขาควรจะต้องทำยังไงถึงจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจ

จ้าวอวิ๋นหลานรั้งร่างที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้ามากอดแน่นอีกครั้ง มือหนาลูบหลังปลอบประโลมร่างของคนเจ็บเบาๆอย่างห่วงใย แม้ในตอนนี้เขากำลังพาล เขากำลังโกรธแค้นทุกสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างมันกลายเป็นแบบนี้