Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

เพียงแค่เราสอง (ข่านโป๋ลี่ - ฉีเหิง)

//ตอนต่อล่าสุด จาก เอยูจำเลยรัก (เรียกติดปากละ 55555) ค่า

** โรงน้ำชา คือคำเรียก หอนางโลมในสมัยนั้นนะคะ (เราเองก็เพิ่งรู้เหมือนกัลลลล 5555555)

____________________________________________

หลังจากวันนั้น เวลาผ่านมานานแค่ไหนแล้วนะ

ฉีเหิงเหม่อมองท้องฟ้ามืดครื้มทั้งๆที่ราตรีกาลยังไม่มาเยือนอย่างเลื่อนลอย เวลาที่หมุนผ่านไปนับจากวันที่แผ่นดินนี้เปลี่ยนไปจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมก็หลายเดือนแล้ว ความวุ่นวายของสงครามที่ยืดเยื้อและจบลงค่อยๆถูกลืมเลือนไปอย่างน่าเศร้า แต่เมื่อผู้คนไม่อาจหยุดชีวิตของตนเอาไว้ ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง จึงมีแต่การกัดฟันยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วเดินหน้าต่อไปเท่านั้นเอง

หลังจากทัพนอกด่านของข่านโป๋ลี่ได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดในสงครามที่ดำเนินมายาวนาน ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคนเถื่อนเหล่านี้ในสายตาของชาวเมือง กลับลงมาควบคุมความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นระเบียบมากกว่าใครๆ พวกเขาจัดแยกความเสียหาย ดูแลและซ่อมแซมสิ่งที่หักพังลง หรือแม้กระทั่งสร้างขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว หยิบยื่นความช่วยเหลือให้ผู้ที่เคยดูแคลนตนอย่างเงียบๆ ถึงแม้ความจริงจะไม่เคยปล่อยให้ผู้ที่เห็นต่างหรือต่อต้านแสดงออกได้เกินประโยคก็ตาม แตก็ปฎิเสธไม่ได้ว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ สั่นคลอนศรัทธาและความเชื่อเก่าเก็บของผู้คนได้มากขนาดไหน

ในมุมของฉีเหิงที่ทำได้เพียงเฝ้าดูและรับฟังสิ่งที่เกิดขึ้น ทราบดีว่าวิธีที่ข่านโป๋ลี่ใช้อยู่ตอนนี้นั้นยอดเยี่ยมและมีคุณประโยชน์มากแค่ไหน สิ่งที่ทัพของชาวนอกด่านได้จากการทำเช่นนี้ คือการซื้อใจ และสั่นคลอนความเชื่อพื้นฐานที่มีมานานอย่างแยบยลที่สุด พวกเขาสามารถสร้างฐานความเชื่อใหม่ และสั่นคลอนความคิดที่มุ่งร้ายต่อพวกเขาที่ต้นเหตุแรกสุดอยางง่ายดาย