ครั้งแรก (ข่านโป๋ลี่ - ฉีเหิง / AU 50): Chapter 2

166 6 3
                                    



ขอแบ่งเป็นสองพารท์ละกันนะคะ จะได้อ่านง่ายขึ้น //หราาา 55555



___________________________________




คำว่าเริ่มของข่านโป๋ลี่คล้ายกับไปสับสวิตซ์บางอย่างของฉีเหิงเข้า ร่างเล็กที่ยังสั่นอยู่จนถึงเมื่อสักครู่ยืนนิ่ง ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าที่เจ้าของนัยน์ตาโศกใช้ศึกษาความสัมพันธ์นี้ พยายามเข้าใจมันให้ถึงแก่นที่สุดเท่าที่คนธรรมดาอย่างเขาจะทำได้



ข้อแรกสุด ร่างกายของเขา ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้วในตอนนี้

มันเป็นของข่านโป๋ลี่ ของ.....นายท่านที่เขารัก



ร่างเล็กก้มหน้ามองพื้นเขาไม่อาจทำอย่างอื่นได้ ถ้านายท่าน ยังไม่สั่ง เงาวูบไหวไปมาพนพื้นห้องไต้แสงสลัวบอกให้ฉีเหิงรู้ว่า ร่างสูงกำลังจัดการตนเองอยู่ เสียงของเสื้อผ้าถูกถอดออกและใส่เข้าไปใหม่ ก่อนที่ร่างสูงกว่านั้นจะค่อยๆเดินรอบตัวเขาช้าๆราวกับกำลังพิจารณาอะไรบางอย่าง

"สูทนี่เข้ากับเกอมาก เกอเวลาอยู่กับสูทสีน้ำเงินดูดีจนผมอยากจะจับขังเอาไว้ในห้องไม่ให้ใครเห็นจริงๆ ผมอยากจะผลักเกอเข้าห้อง จับมัดไว้บนเตียง ถอดสูทนั่นออกทีละชิ้นแล้วถ่ายวิดีโอเก็บไว้"

ข่านโป๋ลี่เอ่ยช้าๆด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มราวกับแพรไหม ยั่วเย้าอยู่ข้างหลังใบหูขาวที่ขึ้นสี มือหนาขยับขึ้นสัมผัสเนื้อผ้าของสูทเข้ารูปตัวสวยบนร่างของอีกฝ่ายอย่างหลงไหล นิ้วเรียวไล่แตะไล้ปกผ้าเนื้อหนา ก่อนจะสอดเข้าไปหาเสื้อตัวในที่แนบติดกับผิวเนื้ออุ่นร้อน

สัมผัสบางเบาผ่านเนื้อผ้าที่หนักแน่นขึ้นอีกเล็กน้อยทำให้ฉีเหิงต้องใช้ความพยายามในการรวบรวมสติและทำตัวให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงรู้ดีว่าคนไม่ประสาอย่างตนจะเก็บอาการสั่นไหวและตื่นเต้นให้รอดสายตาผู้เชี่ยวชาญนั้นเป็นเรื่องน่าขัน แต่เขาตั้งใจแล้วว่าจะทำให้เพลย์ครั้งนี้ออกมาดีที่สุด

Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_ReiWhere stories live. Discover now