Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

Drabble - ขอโทษ (ข่านโป๋ลี่ - ฉีเหิง)

Drabble ขอโทษ

//นี่คือตอนต่อ จาก ไม่เหลือทางให้เลือกอีกแล้ว นะคะ จริงๆคือควรจะเขียนห้อยไว้ช่วงท้าย 55555 แต่ลืมและขี้เกียจ เลยมาเขียนเพิ่มเป็น Drabble ละกัน (นี่ก็นิสัยเสียเกิ้นนน 55555) ถือเป็นมุมเล็กๆที่ทำให้รู้จักพี่ข่านในฟิกเราคนนี้มากขึ้นอีกนิดนะคะ เราออกจะเอ็นดูเฮีย (แต่ที่เขียนในฟิกก่อนหน้านี่ไม่ใช่นะรู้สึก ทำเฮียร้ายซะ 5555)

//ลืมเตือน ใครยังไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้ากลับไปอ่านตอนที่แล้วก่อนน้า ไม่งั้นจะงง ถ้าอ่านใน Wattpad ก็ตอนก่อนหน้า ถ้าในเฟสมีลิ้งค์ในสารบัญแล้วนะคะ ขอบคุณค่า

//สั้นๆไม่ยาวมาก อ่านพออบอุ่นหัวใจ? เนอะ ขอบคุณมากเลยค่า

----------------------------------------------

ข้าขอโทษ ฉีเหิงของข้า ข้าขอโทษ

ข่านโป๋ลี่รำพันซ้ำไปซ้ำมาในใจเมื่อจ้องมองร่างเพรียวบางที่นอนนิ่งไม่ได้สติบนเตียงกว้างตรงหน้า มือหนาที่จับดาบอย่างคล่องแคล่วมาทั้งชีวิตถูกยกขึ้นและวางลง สลับไปมาหลายสิบรอบด้วยไม่รู้เลยว่าตนควรจะทำสิ่งใดก่อน ในหัวทบทวนสิ่งที่ตนคาดคั้นถามเอาจากลูกน้องคนสนิทที่รู้เรื่องที่เขาต้องการได้อย่างไรก็ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่นั้นเขาก็ลืมไปแล้ว

'ท่านข่านต้องค่อยๆเอาน้ำรักออกมาจากช่องทางก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นมันจะทำให้ร่างกายของคนๆนั้นเจ็บป่วยในภายหลังได้ แล้วถ้าเป็นครั้งแรก ท่านต้องทำความสะอาด ทายา แล้วคอยระวังไม่ให้ร่างของคนๆนั้นเป็นไข้ด้วย'

คำแนะนำพร้อมกับโถใส่น้ำอุ่นและผ้านุ่มอีกหลายผืนถูกยัดใส่มือกร้านอย่างที่ข่านโป๋ลี่ผู้เป็นแม่ทัพใหญ่รับเอาไว้แทบไม่ทัน ส่วนคนที่ยื่นให้ก็เหมือนจะลืมไปชั่วขณะว่ากำลังพูดอยู่กับชายที่ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในสงคราม เอ่ยกำชับเขาเสียงแข็งราวกับกลัวว่าคนฟังจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ตนพูด