Fan fiction [[ 镇魂 ]] by Res_Rei

Drabble - ขอโทษ ขอบคุณ......ที่เฝ้ารอ

Drabble สั้นๆ สั้นมากกกกกก

ขอโทษ ขอบคุณ......ที่เฝ้ารอ

//พล็อตมาจากไหน ทวิตนี้ค่ะ Cr. https://twitter.com/WinwayL/status/1050003604206055424 ขอบคุณเจ้าของทวิตมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ^O^ มาในเวลาที่นึกถึงพล็อตที่ไม่รู้จะเขียนยังไงดี 55555

//แค่สองประโยคเอง อะไรทำให้เรากาวออกมาได้ขนาดนี้ แต่ก็สั้น เพราะฉากมีแค่นี้ 555555

//อนึ่งฉากนี้แต่งเพิ่มเองระหว่างในคลิปนี้ อย่าคิดอะไรมากนะคะ 55555 เอาเป็นว่าจบตอนเขาสองคนก็หัวเราะให้กันนั่นแหละ

//แนวอบอุ่นจ้ะ 555555

-----------------------------------------------

"เสิ่นเว่ย"

เสียงเรียกหาของคนที่อยู่ในห้วงคำนึงของเสิ่นเว่ยตลอดเวลาอันเงียบเหงาที่ฝ่านมาดังก้องในความเงียบงัน ใบหน้าหล่อเหลานั่นเต็มไปด้วยความประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง และตัวเขาที่กำลังยืนอยู่ตรงนี้ นัยน์ตาคมคู่นั้นจับจ้องเขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่บรรยายออกมาไม่ถูก

เสิ่นเว่ยไม่รู้ว่าตนแสดงสีหน้าแบบไหนออกไป เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่ปั่นป่วนอย่างที่ไม่ได้เป็นบ่อยนัก เมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายจดจำ ไม่สิ พบเจอเรื่องราวทั้งหมดที่ฝังลึกอยู่ในความทรงจำ

การพานพบที่แสนสำคัญยิ่งสำหรับเสิ่นเว่ย

ความอ่อนโยนที่หนักแน่น ความสุขชั่วเวลาสั้นๆที่เขาได้รับ

ช่วงเวลาที่ล้ำค่า สำหรับเขา

"ผมใช้เวลาหมื่นปี" เสิ่นเว่ยเอ่ยช้าๆ น้ำเสียงที่เคยราบเรียบหนักแน่นเสมอนั้นสั่นพร่าเล็กน้อยจนแทบจับสังเกตไม่ได้ ทว่าท่ามกลางความเงียบงัน ณ ที่แห่งนี้ ในเวลาที่จ้าวอวิ๋นหลานรับรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับอีกฝ่าย คำพูดของคนที่พยายามใส่หน้ากากเพื่อปกปิดความอ่อนแอของตนคนนั้น ดวงตาแสนโศกที่แดงเรื่อและแวววาวไปด้วยน้ำใสๆที่เจ้าตัวพยายามกลั้นเอาไว้